Pretty girle make graves
“Elan Vital”
Matador rec

Οι Pretty girls που πήρανε το όνομά τους το βιβλίο του Jack Kerrouac οι αλήτες του ντάρμα μας παρέδωσαν τον τρίτο και ωριμότερο δίσκος τους που απ` ότι φαίνεται θα είναι και ο τελευταίος τους καθώς μετά την αποχώρηση του DeWitt(τύμπανα) οι υπόλοιποι δηλώσανε οτι δεν έχουν την πρόθεση να τον αντικαταστήσουνε. Στο Elan Vital οι Pretty girls έχουν σαφώς πιο pop διαθέσεις σε σχέση με τους δύο προηγούμενους δίσκους τους και η Andrea Zollo με τις ερμηνείες της αποδεικνύει οτι έχει την ικανότητα να ανταποκρίνεται και σε ρεπερτόρια που ξεφεύγουν απο το punk ηχητικό πεδίο. Ευχάριστες εκπλήξεις του δίσκου αποτελούν το ``domino`` με τον κολλητικό disco ρυθμό του καθώς και η ονειρική ηλεκτρονική μπαλάντα ``pearls on a plate``.

The good the bad and the queen
“The good the bad and the queen”
Parlaphone rec.

Ευφυία και ταλέντο δεν πηγαίνουν πάντα χέρι χέρι. Όταν το κίνημα της brit pop σκηνής βρισκόταν στα ντουζένια του και ένα σωρό συγκροτήματα της σειράς διεκδικούσανε μερίδιο που δεν τους αναλογούσε απο την όλη ιστορία, ο διορατικός Damon Albarn δούλευε δύο ιδέες που η πρώτη μεταφράστηκε στους Gorillaz και η δεύτερη έπειτα απο οκτώ χρόνια αναζητήσεων που έφτασαν ως την αφρική στους The good the bad and the queen.Η ζωή στο Λονδίνο και ο οπτιμισμός που μεταβάλλεται σε κυνισμό είναι το θέμα του Albarn που επέστρεψε στις φωτεινές pop κιθαριστικές μελωδίες της εποχής του Parklife των Blur.Το ``northern whale`` με το πιανάκι που σπάει κόκκαλα και το ``nature spring`` που σβήνει με τον ήχο ενός απόκοσμου βιολιού είναι οι κορυφαίες στιγμές του δίσκου.Όσο για την συμμετοχή του Paul Simonon των θρυλικών πλέον Clash δεν μπορώ παρά να την θεωρήσω ως την μεγαλύτερη τιμή σ' ένα απο τα ευφυιέστερα ταλέντα της βρετανικής μουσικής σκηνής.

Bright Eyes
“Cassadaga”
Blood of the yo rec.

``Κάποια συγκροτήματα δεν καταφέρανε ποτέ να ξεπεράσουνε την βραδυά που ανοίξανε συναυλία για τους Nirvana`` αναφέρεται σε κάποιο σημείο στο High Fidelity. Το βάρος της κληρονομιάς δεν μοιάζει ικανό να επηρεάσει τον εικοσιεπτάχρονο Conor Oberst. Ξεκινώντας την πορεία του πριν 13 χρόνια ηχογραφώντας στο δωμάτιό του τραγούδια με στίχους όπως ``my brother went to college to become a doctor and if he studies hard enough he' ll end up just like father,who hates hiw life``, φιλτράρισε τις blues και folk επιρροές του και τις μετουσίωσε σ' ένα προσωπικό ιδίωμα που του επέτρεψε να ηχογραφήσει τον όγδοο αισίως προσωπικό του δίσκο. Όπως σε όλους τους δίσκους των bright eyes έτσι και στο cassagada η μουσική λειτουργεί ως βασικό συστατικό και βήμα για την ανάδειξη της ποιητικής δύναμης που κληρονόμησε ο Oberst απο τον Bob Dylan, ``The bible is blind. The torah is deaf. The qur`an is mute.If you burned them all together you'd get close to the truth``.

Dresden Dools
“Yes Virginia...”
Roadrunner rec.

Αλλοπρόσαλλοι, αυτοσαρκαστικοί, κυκλοθυμικοί, μακάβριοι,ειρωνικοί. Οι πολυσχιδεις Dresden Dolls θα έπρεπε να συνοδεύουν την συσκευασία του δίσκου τους μ' 'ενα ιατρικό φυλλάδιο αντενδείξεων. Oι DD δένουν την δραματική τους θεατρικότητα με την αισθητική των γερμανικών καμπαρέ του μεσοπολέμου και την αταβιστική θηλυκή ορμή που κληρονομήσανε απο την riot grrl σκηνή της Olympia του Seattle.Aν μετά απο αυτό το ξέφρενο παρανοικό ταξίδι μ' αλκοολικούς φίλους και μελαγχολικούς οργασμούς που καταλήγει στις ακτές της California αισθανθείτε στεγνοί και μόνοι, σκεφτείτε οτι το ταξίδι έχει σημασία και οχι η κατάληξη.