ΣΤΟ ΜΥΘΙΚΟ ΑΧΕΡΟΝΤΑ

Της Αγνής Ιωάννου

Η μυθολογία σμίγει με την Ιστορία και η Ιστορία με τη Φύση σε αυτό το πανέμορφο μέρος της Ηπείρου.
Στενά του Αχέροντα, Πύλες του Άδη,Αχερουσία λίμνη, Κάτω Κόσμος,
Νεκρομαντείο, ποτάμια οικοσυστήματα, εκβολές, θάλασσα συνθέτουν ένα τοπίο ιδιαίτερης ομορφιάς και για τον πλέον απαιτητικό επισκέπτη.

Ο  Αχέροντας πηγάζει από τα βουνά του Σουλίου και του Τόμαρου και αφού διασχίσει μια διαδρομή 64 χιλιομέτρων εκβάλλει ήρεμος και σιωπηλός  στο Ιόνιο Πέλαγος, στο χωρίο Αμμουδιά, εκεί όπου κατά τον Όμηρο υπήρχε «…χαμηλή ακρογιαλιά και ιερό δάσος της Περσεφόνης και ψηλές λεύκες και ιτιές χωρίς καρπούς». Αυτό το σημείο υπέδειξε η Κίρκη στον Οδυσσέα για να αράξει το καράβι του και να πάει στα μουχλιασμένα ανάκτορα του Άδη. (Οδύσσεια Κ 509-511).
 Ο ποταμός Αχέρων , ο ποταμός της λύπης σύμφωνα με μια παρετυμολογία που θέλει το όνομα του να παράγεται από τη λέξη άχος (= άλγος,  λύπη), ήταν για τους αρχαίους Έλληνες το πέρασμα στον Άδη.  Στην όχθη του στεκόταν ο πορθμέας - χάροντας που πληρωνόταν έναν οβολό για να μεταφέρει το νεκρό στον Κάτω Κόσμο.
Κατά μια άλλη εκδοχή το όνομα του Αχέροντα προέρχεται από το δωρικό άχος+ ρέω = μεταφέρω τον ήχο, καθώς ο ποταμός κατέρχεται μέσα από τις πετρώδεις χαράδρες των Σουλιώτικων βουνών.
Στα στενά περάσματα του Αχέροντα οι αρχαίοι Έλληνες είδαν τις Πύλες του Άδη, στους παφλασμούς των ορμητικών νερών του άκουσαν τους στεναγμούς των ψυχών που διάβαιναν στον Κάτω Κόσμο και στις εκβολές του, εκεί όπου οι άφθονοι καλαμιώνες και τα στάσιμα νερά σχημάτιζαν το καταθλιπτικό τοπίο της Αχερουσίας λίμνης, τοποθέτησαν την είσοδο που οδηγούσε στο βασίλειο των νεκρών.
Στο χωριό Μεσοπόταμος, πάνω σε ένα λοφίσκο, βρίσκεται το σπουδαιότερο και αρχαιότερο Νεκρομαντείο της αρχαιότητας,  κοντά στη  θέση, όπου  ήταν κτισμένη η Εφύρα, μυκηναϊκή αποικία του 14ου π.Χ. αι. Η διαφορά του νεκρομαντείου του Αχέροντα από τα μαντεία των Δελφών και της Δωδώνης, όπως εξάλλου το δηλώνει και το όνομά του, ήταν ότι σε αυτό δεν πήγαινε κανείς για να πάρει πληροφορίες για το μέλλον του, αλλά προκειμένου να μιλήσει με τις ψυχές των νεκρών συγγενών του. Το Νεκρομαντείο έφτασε στην μεγαλύτερή του ακμή γύρω στον 4ο π.χ. αιώνα και κάηκε από τους Ρωμαίους γύρω στο 300 μ.Χ.. Στα ερείπια του Μαντείου, μεταβυζαντινά, κτίσθηκε η μονή του Αγίου Ιωάννου Προδρόμου, το καθολικό της οποίας σώζεται μέχρι σήμερα.

ΜΑΓΕΥΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ
Τρεις χιλιάδες χρόνια μετά,  οι άνθρωποι ανακαλύπτουν ξανά όχι μόνο τη συναρπαστική μυθολογία του Αχέροντα αλλά  και τη φυσική ομορφιά του μυθικού ποταμού.
Στις όχθες του δεν συναντάμε σήμερα τον περατάρη των ψυχών,  αλλά ένα μοναδικό ποτάμιο οικοσύστημα, που φιλοξενεί εκατοντάδες είδη φυτών και αποτελεί καταφύγιο για τουλάχιστον 150 είδη πουλιών και αρκετών θηλαστικών, αρκετά από τα οποία απειλούνται με εξαφάνιση.
Από το χωρίο Γλυκή, όπου αναβλύζει το τρίτο μέρος των πηγών του Αχέροντα,  μπορεί να φτάσει κανείς, μετά από μια πανέμορφη διαδρομή ενός χιλιομέτρου στις περίφημες πηγές του Αχέροντα και  ακολούθως στις εντυπωσιακές Πύλες του Άδη.  Οι πιο τολμηροί μπορούν να πάρουν το μονοπάτι «Σκάλα Τζαβέλαινας» και αφού διασχίσουν το ποτάμι και περάσουν από τη γέφυρα Ντάλλα, να ανηφορίσουν, απολαμβάνοντας την πανοραμική θέα,  στη Σαμονίδα και στα απόκρημνα βουνά των ανυπότακτων  Σουλιωτών.

ΠΛΕΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΧΕΡΟΝΤΑ
Υπάρχουν αρκετές διαδρομές, διαφορετικής δυσκολίας, που μπορεί να ακολουθήσει ο επισκέπτης στην περιοχή. Μια διαδρομή που ακολουθείται από τους επισκέπτες όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια είναι με καραβάκι, από την Αμμουδιά στο χωριό Μεσοπόταμος. Από το χωριό Μεσοπόταμος ξεκινά ένα ελαφρά ανηφορικό διαμορφωμένο μονοπάτι, μήκους δύο χιλιομέτρων, που καταλήγει στην είσοδο του Νεκρομαντείου. Η διαδρομή στο ποτάμι μέχρι το Μεσοπόταμο είναι εντυπωσιακή: το καραβάκι πλέει ανάμεσα στην πλούσια παρόχθια βλάστηση με ιτιές, λεύκες και σκλήθρα να σχηματίζουν κατά τόπους γαλαρίες πάνω από τα νερά του ποταμού. Από τα κλαδιά των δένδρων μπορεί να δει κανείς να κρέμονται περίτεχνες αηδονοφωλιές,  που μοιάζουν με λευκές μπάλες, και που έχουν κατασκευάσει τα αηδόνια με το λουλούδι της ιτιάς (σακουλοπαπαδίτσα). Μπλε πεταλούδες, πράσινες λιβελούλες, νεροχελώνες, νερόφιδα, αλκυόνες, ερωδιοί, χέλια, κεφαλόπουλα, νερόκοτες, αργυροτσικνιάδες και ακόμα το ενδημικό είδος αχερωνογοβιός και η σπάνια βίδρα αποτελούν τους κατοίκους αυτού του πανέμορφου υγροβιότοπου.
Μια άλλη διαδρομή, κατάλληλη για μικρούς περιπάτους είναι αυτή από το Κέντρο Πληροφόρησης της Γλυκής έως τη Σκάλα της Τζαβέλαινας. Από εκεί ένα μονοπάτι κατηφορίζει την πλαγιά που είναι καλυμμένη από πλούσια θαμνώδη βλάστηση, μέχρι την όχθη του ποταμού. Περνώντας μέσα από τα ρηχά νερά, βρίσκουμε στην απέναντι όχθη τη Σπηλιά του Δράκου (ή αλλιώς Σπηλιά του Στοιχειού)
Πρόκειται για μια σπηλιά από την οποία αναβρύζουν πηγές που τροφοδοτούν τον Αχέροντα. Στη συνέχεια, επιστρέφει κανείς στο Κέντρο Πληροφόρησης της Γλυκής με δεκάλεπτη πεζοπορία κατά μήκος της όχθης του ποταμού, μέσα από δάσος με πλατάνια, αναρριχώμενα και φτέρες.

ΣΠΟΡ
Εκτός από  μπάνιο και  θαλάσσια σπορ (θαλάσσιο σκι, jet σκι, ιστιοπλοΐα...) στην αμμουδερή παραλία της Αμμουδιάς, ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει διάφορα σπορ τόσο μέσα όσο και γύρω από τον Αχέροντα.
• Kανό-Καγιάκ: O Aχέροντας στο τμήμα των Στενών θεωρείται κατάβαση-πρόκληση για τους λάτρεις του αθλήματος. Καλύτερη εποχή για κατάβαση είναι ο Απρίλιος και ο Μάιος. Η διάσχιση μέχρι τις εκβολές του στη θάλασσα είναι δυνατή (20 χλμ περίπου).
• Ράφτινγκ:Ο Αχέροντας είναι κατάλληλος για ράφτινγκ από την έξοδό του από τα Στενά, κοντά στο χωριό Γλυκή, έως τις εκβολές του.
• Διάσχιση φαραγγιού: Ο ποταμός Αχέροντας, καθώς και το Τσαγγαριώτικο ρέμα προσφέρονται για διάσχιση κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες. Η δραστηριότητα αυτή απαιτεί κατάλληλο εξοπλισμό και τήρηση αυστηρών κανόνων ασφαλείας για την προστασία των επισκεπτών αλλά και του φυσικού περιβάλλοντος.
• Ιππασία-Ποδηλασία: Οι αγροτικοί χωματόδρομοι, γύρω από το χωριό Αμμουδιά, προσφέρονται ιδιαίτερα για αυτές τις δραστηριότητες.


Βάλτος Πάργας

Η Πάργα, γραφική και κοσμοπολίτισσα ταυτόχρονα, με μοναδική αρχιτεκτονική και φυσική ομορφιά βρίσκεται χτισμένη αμφιθεατρικά στο βράχο που τον στεφανώνει μεγαλοπρεπές ενετικό κάστρο του 17ου αιώνα. Βόρεια του κάστρου απλώνεται η μεγάλη, μήκους 3 χλμ, αμμώδης παραλία του Βάλτου, περιτριγυρισμένη από τον ελαιώνα.
Η ομορφιά του τοπίου, τα πεντακάθαρα νερά, η απέραντη ακτογραμμή και φυσικά ο χαρακτηριστικός ελαιώνας οδήγησαν τους πρωτεργάτες του club Mediterane το 1951 να κτίσουν ένα από τα πρώτα club σε όλο τον κόσμο στον Βάλτο, καθιστώντας έτσι γνωστή την Πάργα σε όλο τον κόσμο. Το club το 1979 μεταφέρθηκε από την Πάργα στην Κέρκυρα, η περιοχή όμως συνέχισε να προσελκύει πολλούς επισκέπτες.
Στα 3 χιλιόμετρα της παραλίας με την χρυσή άμμο και τα βότσαλα, ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει πλήθος από θαλάσσια σπορ. Στα καφέ και τα εστιατόρια κυριαρχούν οι νεαρές ηλικίες, δίνοντας στην παραλία μια  κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα και καθιστώντας το Βάλτο δημοφιλή προορισμό.
Xιονισμένες παραλίες