2005-2012, ΠΕΡΙΟΔΟΣ Α'
Σας ευχαριστούμε
ΑRTA PRESS


ΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΓΕΛΟΣ "ΝΔ και ΠΑΣΟΚ απέτυχαν"

Δημοσίευση: 05-04-2012 - Τεύχος: Τεύχος 66 (Απρίλιος - Μάιος 2012)



Εκτιμάτε ότι με την ολοκλήρωση του PSI αποσοβήθηκε ο κίνδυνος χρεωκοπίας της χώρας;
Με το PSI υπάρχει μια σοβαρή μείωση του χρέους, αλλά από μόνη της δεν είναι ικανή να διασφαλίσει ότι η χώρα δεν θα χρεωκοπήσει. Ακόμα και αν μηδενίζονταν το χρέος με έναν μαγικό τρόπο, αν δεν αντιμετωπιστούν τα διαρθρωτικά προβλήματα, η κατάρρευση της πραγματικής οικονομίας, η υψηλή ανεργία, σύντομα θα ξαναδημιουργηθεί ένα μη βιώσιμο χρέος. Ακόμα κι αν δεν χρεοκοπήσουμε, δεν σημαίνει ότι λύσαμε τα προβλήματά μας ως χώρα και ως κοινωνία.Το ανησυχητικό είναι ότι η δημοσιονομική κρίση στην Ελλάδα έχει μετεξελιχθεί πλέον σε βαθιά οικονομική και κοινωνική, με ευθύνη τόσο του ελληνικού πολιτικού συστήματος όσο και των λανθασμένων πολιτικών της τρόικα. Οι θέσεις και τα μέτρα για την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης έρχονται σε αντίθεση με βασικά στοιχεία της ευρωπαϊκής πολιτικής για “επαρκείς, ασφαλείς και βιώσιμες συντάξεις” καθώς και της στρατηγικής ΕΥΡΩΠΗ 2020, στο πλαίσιο της οποίας προβλέπεται μείωση της φτώχειας και μάλιστα, στην ελληνική περίπτωση, μείωση των φτωχών κατά περίπου 450.000 μέχρι το 2020!

Συμμερίζεστε την άποψη ότι εάν, στις επερχόμενες εκλογές, δεν υπερψηφισθούν τα κόμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, η χώρα θα μπει σε μια μακρά περίοδο αστάθειας;
Δεν θα ήταν και το πιο σοφό να ψηφίσουν ξανά ΝΔ και ΠΑΣΟΚ οι πολίτες! Τόσα χρόνια ψήφιζαν γιούς κι ανηψιούς. Θα εμπιστευτούν τώρα αυτούς που μας οδήγησαν στην χρεοκοπία; Για δεκαετίες είχαμε “σταθερές και ισχυρές κυβερνήσεις” αλλά δείτε που μας οδήγησαν τελικώς. Ακόμα και ως διαχειριστές της εξουσίας η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ απέτυχαν, αποδείχτηκαν ανίκανα, αναποτελεσματικά, συνένοχα στη διαφθορά κόμματα. Αλλά και η αριστερή αντιπολίτευση συνέβαλε στη γενίκευση των πελατειακών σχέσεων, των συντεχνιακών αντιλήψεων και στη διαμόρφωση μιας κουλτούρας αξιοποίησης του δημοσίου τομέα για την εξασφάλιση συντεχνιακών δικαιωμάτων και “βολέματος” ενώ και σήμερα δεν αντιπροτείνει δικό της σχέδιο για μεταρρυθμίσεις, προβάλει συνήθως μόνο “όχι”, χωρίς εφαρμόσιμες εναλλακτικές προτάσεις. Χρειάζεται να αλλάξουμε αξίες και προτεραιότητες. Να περάσουμε από το εγώ στο εμείς, από την αδιαφορία για τον άλλο, στην κοινωνική αλληλεγγύη. Με την περιθωριοποίηση των παλιών πολιτικών κομμάτων μπορεί να έρθουν στο προσκήνιο νέες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που θα συνεισφέρουν δημιουργικές λύσεις και θα αντιπροσωπεύουν νέες αξίες: αλληλεγγύη, υπεράσπιση του δημόσιου συμφέροντος, οικολογία, κοινωνική συνοχή, δημιουργική-υπεύθυνη οικονομία, πράσινες λύσεις. Η είσοδος στην Βουλή, με σημαντική δύναμη, των Οικολόγων Πράσινων είναι μέρος της λύσης και θα δώσει ένα ισχυρό μήνυμα ότι η Ελλάδα μπορεί να αλλάξει.

Πως σχολιάζετε την άποψη ότι «η Ελλάδα χρειάζεται μια κυβέρνηση τύπου Μόντι με τους καλύτερους, ανεξάρτητα κομματικής ταυτότητας, στις κρίσιμες θέσεις»;
Αν το ερώτημα ήταν ποιος θα εφαρμόσει πιο αποτελεσματικά τις περικοπές και την λιτότητα, τότε μπορεί και η λύση να ήταν μια κυβέρνηση τεχνοκρατών. Αλλά όταν η πολιτική που ακολουθείται είναι λανθασμένη χρειαζόμαστε μια διαφορετική πολιτική που θα προωθηθεί από νέες πολιτικές δυνάμεις. Οι προτάσεις για “ουδέτερες” κυβερνήσεις προσπαθούν να συγκαλύψουν, πίσω από δήθεν τεχνοκρατικές προσεγγίσεις, μια ιδεολογική άποψη που αποδεικνύεται αναποτελεσματική κι αδιέξοδη. Όμως ούτε ο Μόντι είναι απλώς τεχνοκράτης, μην ξεχνάτε ότι διετέλεσε πολιτικός και ήταν βουλευτής. Πρέπει να ξεφύγουμε από αυτά τα αδιέξοδα με πολιτικές προτάσεις.

Εσείς τι προτείνετε για την αντιμετώπιση της κρίσης;
Είναι θέμα επιβίωσης η προώθηση μιας διαφορετικής πολιτικής πρότασης που προωθεί την κοινωνική συνοχή, δημιουργεί θέσεις εργασίας, ιδιαίτερα για τα νέα παιδιά, αναζωογονεί την πραγματική οικονομία και την κατευθύνει προς μια κοινωνικά και περιβαλλοντικά υπεύθυνη βάση, παράλληλα με την προσπάθεια για μια ισορροπημένη πολιτική δημοσιονομικής εξυγίανσης. Για τους Οικολόγους Πράσινους η αντιμετώπιση της κρίσης περνάει μέσα από νέες πολιτικές σε τρία επίπεδα: Εθνικό επίπεδο: Περιθωριοποίηση των κομμάτων κι αντιλήψεων που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία κι ενεργοποίηση νέων, δημιουργικών κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων. Επανα-ιεράρχηση αξιών, πράσινη και κοινωνική καινοτομία, ορθολογική χρήση των ευρωπαϊκών πόρων, στο πλαίσιο ενός σχεδίου μεταρρυθμίσεων που θα πετύχει ταυτοχρόνως στροφή της οικονομίας προς πράσινη κατεύθυνση, βιωσιμότητα, κοινωνική συνοχή, βελτίωση των δημοσιονομικών, δημιουργία σημαντικού αριθμού θέσεων εργασίας.
Ευρωπαϊκό επίπεδο: Μεταρρύθμιση ΕΕ και ευρωζώνης, κοινή οικονομική πολιτική και διακυβέρνηση, ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, κατάλληλα εργαλεία για αναζωογόνησητης οικονομίας, στήριξη των χωρών του νότου για να πετύχουν σε λογικό χρονικό διάστημα τις αναγκαίες πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές και δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις, με την κοινωνία σύμμαχο και όχι στόχο. Περιφερειακό επίπεδο: Διαμόρφωση ενός Στρατηγικού Σχεδίου Βιωσιμότητας, Κοινωνικής Συνοχής, Σύγκλισης και πασχόλησης 2012-2020, σε κάθε περιφέρεια, ώστε να συγκροτηθεί ένα συνολικό εθνικό σχέδιο διεξόδου από την κρίση.

Σε ποιά κυβέρνηση και με ποιους θα συμμετείχατε;
Πριν μιλήσουμε για κυβερνητικές λύσεις πρέπει να δούμε τι πρόγραμμα θα έχει κάθε κόμμα. Κυβερνήσεις συνεργασίας με την συμμετοχή των Οικολόγων Πράσινων θα μπορούσαν να γίνουν μόνο εφόσον υπάρχει δυνατότητα για μια ισορροπημένη συμφωνία σε ένα σύνολο προγραμματικών θέσεων που μπορεί να προσφέρει απάντηση στα προβλήματα που αντιμετωπίζει μια κοινωνία. Δυστυχώς, προς το παρόν τα περισσότερα κόμματα αδυνατούν να παρουσιάσουν ένα πρόγραμμα διεξόδου από την κρίση και αυτό συμβάλλει στην παράταση των αδιεξόδων. Η ακολουθούμενη πολιτική έχει αποτύχει, αυτό είναι πλέον φανερό. Τι έχουν να πουν τα δυο “κόμματα εξουσίας”; Από την άλλη, έχουμε δυνάμεις που απλώς λένε συνεχώς όχι. Εμείς επεξεργαζόμαστε προτάσεις και συζητάμε με κοινωνικούς και επαγγελματικούς φορείς για να διαμορφωθεί ένα σχέδιο κοινωνικά δίκαιων και ισορ ροπημένων μεταρρυθμίσεων, με στόχους μια αναβαθμισμένη κοινωνική οργάνωση, αποτελεσματική διοίκηση προς όφελος του πολίτη και του δημόσιου συμφέροντος, αλλαγή του μοντέλου παραγωγής και κατανάλωσης, ώστε να είναι οικολογικά και κοινωνικά βιώσιμο.