"Διακρίνω τα σημάδια ενός διαφορετικού πολιτισμού που εκκολάπτεται"

 

Γυρνώντας στα παλιά: πώς βρεθήκατε στο θέατρο;
Ασυνείδητα, τυχαία και μοιραία. Ασυνείδητα επειδή στα δεκαοχτώ μου δεν είχα την εμπειρία και τις γνώσεις, τυχαία γιατί δεν είχα ιδέα από θέατρο και μοιραία γιατί αυτη η δουλειά με πήγε παραπέρα.

 

Βρίσκετε κάποιου είδους ευτυχία στην υποκριτική;
Βρίσκω τα συγκεκριμένα ψήγματα ευτυχίας που μου αναλογούν σ΄ αυτήν τη ζωή. Αν δεν μου συνέβαινε δεν θα άντεχα να το κάνω, γιατί όταν καθημερινά παίζεις με το συναίσθημα και την ψυχή σου, κινδυνεύεις να βρεθείς από τη λύτρωση στην τρέλα.

 

Αν είχατε μία και μοναδική επιλογή ποιό ρόλο θα παίζατε και γιατί;
Τη Μήδεια. Είναι ένας πολύ σκοτεινός και δυσνόητος ρόλος που επιδέχεται μια συνεχή διερεύνηση. Ένας ρόλος terra incognita προς ανακάλυ ψη από τον ηθοποιό και αυτό είναι κάτι που με ιντριγκάρει.

 

Ίντερνετ και Τέχνη. Τι είδους σχέση;
Το Ινερνετ σου δίνει τη δυνατότητα να μάθεις αλλά και να κάνεις πολλά πράγματα και στο χώρο της Τέχνης. Δυστυχώς δεν έχω καλή σχέση με το Ιντερνετ, αλλά σκοπεύω να αποκτήσω.

 

Σε τι κατάσταση, εκτιμάτε, ότι βρίσκεται σήμερα ο πολιτισμός στην Ελλάδα;
Σε περιόδους κρίσης, όπως η σημερινή, διαπιστώνεται μια στροφή του κόσμου στην Τέχνη - όχι πάντα συνειδητά - που ξεκινάει ως διαφυγή και φτάνει να γίνεται ίαση και στοχασμός. Σε αυτό πρέπει να συνετέλεσε και το γεγονός ότι τα προηγούμενα χρόνια κυριάρχησε στη ζωή μας το μοντέλο "κέφι, γλέντι και χορός". Σήμερα διακρίνω τα σημάδια ενός δια φορετικού πολιτισμού που εκκολάπτεται.

 

Τί θα αλλάζατε από την σημερινή εικόνα της Ελλάδας;
Αν μπορούσα με ένα μαγικό ραβδάκι θα άλλαζα τον τρόπο με τον οποίο οι σημερινοί γονείς μεγαλώνουν τα παιδιά τους.

 

Τί σας αρέσει από (σ)την Ήπειρο;
Oι άνθρωποι που έμαθαν να ζούν, τόσα χρόνια, με αυτάρκεια και σοφία.

 

Τί δεν σας αρέσει από (σ)την Ήπειρο
Οι άνθρωποι, που είναι σμιλεμένοι όπως η πέτρα.

 

Ποιά είναι τα σχέδιά σας για το άμεσο μέλλον;
Δεν κάνω σχέδια. Δεν θέλω να χάσω την επίκτητη αισιοδοξία που έχω, την πίστη μου στη ζωή, στο ότι αξίζεις να περνάς τα δύσκολα προκειμένου να φτάσεις κάπου.

 

Ποιά συμβουλή έχετε κρατήσει για τη ζωή, ως μότο, από τους γονείς σας;
Τίποτα δεν σου χαρίζεται, όλα τα κερδίζεις με κόπο.

---

Η Κατερίνα Λέχου γεννήθηκε στην Αθήνα. Η καταγωγή της είναι από τη Ροδαυγή Άρτας. Aποφοίτησε το 1987 από το Θέατρο Τέχνης, του Καρόλου Κουν. Έχει παίξει σε πολλές θεατρικές παραστάσεις, μεταξύ αυτών: «Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι» του Τένεσυ Ουίλλιαμς, «Ιφιγένεια εν Ταύροις» του Ευριπίδη,"Το καρναβάλι του έρωτα" της Άφρα Μπεν, «Υπηρέτης δυο αφεντάδων» του Κάρλο Γκολντόνι, «Το τέλος μιας σχέσης»του Γκράχαμ Γκριν «Τα κίτρινα γάντια» των Αλ. Σακελλάριου – Χρ. Γιαννακόπουλου, «Ο θάνατος και η κόρη» του Αριελ Ντόρφμαν. Έχει παίξει στις τηλεοπτικές σειρές: Παράθυρο στον ήλιο (ΕΤ-1), Χαμένη άνοιξη (ΕΤ-1), Τζιβαέρι (Mega), Οι άντρες δεν υπάρχουν πια (Mega), Είσαι το ταίρι μου (Mega), Σα γλυκό του κουταλιού (Antenna), Πες μου ναι (Alpha), Ευτυχισμένοι μαζί (Mega) και τελευταία στο πασίγνωστο "Το νησί " (Mega) από το μυθιστόρημα της Χίσλοπ. Ακόμα έχει παίξει σε ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου όπως "Τα σημάδια της νύχτας", "Αυστηρώς κατάλληλο", "Οξυγόνο" καθώς και σε ταινίες μικρού μήκους. Φέτος συμπρωταγωνιστεί με τον Γρηγόρη Βαλτινό στην κωμωδία του Νιλ Σάιμον «Ο Φυλακισμένος της Διπλανής Πόρτας», που παίζεται στο θέατρο “Ιλίσια”.