Forest Fire “Staring at the X”

Το κουαρτέτο των Forest Fire κυκλοφόρησε φέτος τον δεύτερο δίσκο του, στον οποίο παρουσιάζεται συγκριτικά διαφοροποιημένο όσον αφορά το προ τριετίας ντεμπούτο. Μόνο η folk αισθητική παραμένει εν μέρει ακέραια, όπως και οι αναφορές στους Velvet Underground, αλλά από εκεί κι έπειτα η μπάντα προβαίνει σε πειραματισμούς pop ύφους. Το πρώτο μισό του δίσκου κινείται σε φωτεινά πεδία με τις μελωδίες να αποδίδονται σε υψηλούς τόνους, όπως το «They pray execution style» πουεμπερικλείει disco και punk στοιχεία. Πολλές «ανεβασμένες» στιγμές ως αυτό το σημείο και στο υπόλοιπο μισό τα πνεύματα κατευνάζονται. Σ’αυτό το κομμάτι δεν τα καταφέρνουν και τόσο καλά καθώς η υπόθεση αρχίζει να σέρνεται επικίνδυνα κι από τη στιγμή που έχουν προηγηθεί εκρηκτικές εκλάμψεις, όπως το ομώνυμο κομμάτι και το «Mtns are Mtns», σίγουρα ό,τι έπεται δεν είναι ακριβώς αυτό που περιμένει ο ακροατής.

Penguin Prison “Penguin Prison

Ο Chris Glover πραγματοποίησε το ντεμπούτο του με ένα ep πριν δύο χρόνια με το όνομα Penguin Prison, μια electro-pop δουλειά που την συνέθεσε και την επιμελήθηκε εξολοκλήρου ο ίδιος. Ο δίσκος αυτός τον κατέταξε στην κατηγορία συγκροτημάτων όπως οι LCD Soyndsystem και οι Hot Chip και στα ίδια πλαίσια κινείται και με την φετινή ομώνυμη κυκλοφορία του. Το εναρκτήριο «Someone got everything» συνταιριάζει ήπια και διακριτικά ηλεκτρονικά στοιχεία με την ακουστική μελωδία εισάγοντας ομαλά τον ακροατή σ΄ένα δίσκο γεμάτο εκπλήξεις. Ο Glover ταλαντεύεται μεταξύ παρελθόντος και παρόντος εξ’ ου και στιγμές που η αίσθηση παραπέμπει σε Pet Shop Boys, μέσω των πλήκτρων κυρίως, ενώ άλλες λοξοκοιτούν προς ένα πιο σύγχρονο ιδίωμα, σε ύφος αλά Scissor Sisters. Από εκεί κι έπειτα pop μελωδίες, funk γραμμές στο μπάσο και στοιχεία από την κλασσική house σκηνή διαπλέκονται αριστοτεχνικά. Το κλίμα τελικά ρέπει προς μια ρετρό ατμόσφαιρα και το μεγαλύτερο επίτευγμα του Glober είναι ότι κατορθώνει μέσα σ’ όλα τα άλλα να δημιουργήσει ένα σαγηνευτικό ηχητικό πεδίο, που ενισχύεται σε σημεία από όργανα σαν το μπάντζο.

Emil & Friends “Lo & Behold”

Σε electronica, pop, folk, disco και dance πλαίσια κινείται το μουσικό όχημα του Emil Hewitt. Εκλεκτικός στους ήχους που επιλέγει για να χρωματίσει τους beat ρυθμούς του δομεί πολυεπίπεδα τις συνθέσεις. Το γεγονός ίσως να αποπροσανατολίσει πρόσκαιρα, αλλά η ουσία είναι ότι ο δίσκος απαιτεί εμβριθή ακρόαση για να αναδειχτούν τα θέλγητρα και η αυθεντικότητα της έμπνευσης. Από την άλλη ο Hewitt διαχειρίζεται αριστοτεχνικά την όλη υπόθεση χωρίς να εκπίπτει σε ανάλαφρα pop πατώματα, αλλά ούτε φορτώνει τα κομμάτια με περιττή σοβαρότητα, κυρίως στο στιχουργικό κομμάτι. Οι στιγμές που ξεχωρίζουν είναι όταν οι μπασο γραμμές ποδηγετούν την σύνθεση, όπως στο «Crystal Ball» και το «It’s not unusual» με τον αλά Nintendo ήχο να κλέβει την παράσταση. Διάσπαρτα τα ηχητικά τερτίπια γενικώς στον δίσκο με τον Hewitt να στήνει ένα γοητευτικό, ψυχεδελικό καλειδοσκόπιο.

Widowspeak “Widowspeak”

Το ντεμπούτο των Widowspeak σίγουρα αποτελεί μια από τις καλύτερες κυκλοφορίες στο κλείσιμο αυτού του χρόνου. Το τρίο προέρχεται από τις Η.Π.Α., αλλά ο ήχος τους ανακαλεί και πολλά στοιχεία από το βρετανικό
νησί. Το εναρκτήριο «Puritan» πρόκειται για μια απλή pop σύνθεση που ίσα που προϊδεάζει για τον ζόφο που θα επακολουθήσει. Καταρχήν η φωνή της Molly Hamilton κινείται σε ψιθυριστά, ονειρικά πλαίσια ενισχύοντας
την υποβλητική, ναρκωμένη ατμόσφαιρα. Έπειτα το ένα χτύπημα έπεται του άλλου αρχής γεννωμένης με το «Harsh Realm» με την καθηλωτική γραμμή στο μπάσο και το αλά Mazzy Star «In the pines» έως το «Limb» με
την νεκρική και άκρως «επικίνδυνη» μελωδία στην κιθάρα και βρισκόμαστε ακόμη στα μισά…