ΜΠΑΜΠΗΣ ΜΠΙΖΑΣ

“Η αναγνώριση στον τόπο σου σε κάνει να νοιώθεις όμορφα”

Ο Μπάμπης Μπίζας, γέννημα - θρέμμα Αρτινός, είναι ο πιο πολυταξιδεμένος άνθρωπος στον πλανήτη.
Και μάλιστα με τη βούλα: είναι πλέον επίσημα καταγεγραμμένος στο βιβλίο Γκίνες ως ο άνθρωπος που έχει ταξιδέψει σε όλες τις χώρες του κόσμου, 195 τον αριθμό!


ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΝΤΙΝΟΣ ΓΙΩΤΗΣ


Κύριε Μπίζα, ταξιδεύετε απο τα 22 σας χρόνια. Το είχατε βάλει σκοπό στη ζωή σας ή προέκυψε;
Από μικρός ήθελα να ταξιδέψω, Τότε είχα μακρινό όνειρο να φτάσω στη Νέα Ζηλανδία, τώρα έχω πάει επτά φορές εκεί. Σαφώς ήταν μια παιδική μου επιθυμία που έγινε πραγματικότητα.

Σε πόσες χώρες έχετε ταξιδέψει;
Έχω ταξιδέψει σε όλες τις χώρες του κόσμου, δεν υπάρχει καμία που να μην έχω επισκεφθεί. Βεβαίως υπάρχουν σημεία που δεν έχω πάει, δεν έχω πάει στη Ζάκυνθο, αλλά αυτό δεν μου αφαιρεί τη γνώση πως είναι τα Επτάνησα, αν έχω δει τη Λευκάδα.

Ποιές γλώσσες  μιλάτε;
Μιλάω καλά Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ρωσικά, Βουλγαρικά και μπορώ να συνννενοηθώ στα Πορτογαλικά, τα Τουρκικά και τα Αραβικά.

Αγαπημένοι  προορισμοί;
Το ταξίδι είναι κάθε φορά διαφορετικό. Μπορεί την πρώτη φορά ένας τόπος να περάσει απαρατήρητος, να ξαναπάς και να σου αφήσει τις πιο γεμάτες εντυπώσεις. Η Νότια Αιθιοπία, η Ναμίμπια, το Αφγανιστάν είναι ένας τέτοιος τόπος και καθε φορά με γεμίζει αν και εχω πάει εκεί τρεις φορές.

Τι σας συγκινεί από το Αφγανιστάν;
Τα τοπία, η ανθρώπινη ματιά, ακόμα και η ελληνικότητα. Άλλο πράγμα είναι να είσαι Γιαπωνέζος και άλλο Έλληνας στο Αφγανιστάν. Πόσοι ξέρουν ότι το κράτος του Αφγανιστάν έχει αποτυπώσει πάνω στο καινούριο του χαρτονόμισμα τον πρώτο βασιλιά της Βακτριανής; "Βασιλέως Μεγάλου Ευκρατίδου"  αναγράφεται πάνω στο  σημερινό χαρτονόμισμα.

Γιατί ο άνθρωπος ταξιδεύει;
Ταξιδεύει κανείς επειδή τον γεμίζει. Είναι σαν το βιβλίο. Αντί να γυρίζει σελίδες, γυρίζεις μέρες και βιώνεις τον κόσμο αντί να τον βλέπεις σε φωτογραφίες.

Υπήρξαν στιγμές που φοβηθήκατε;
Θα έλεγα ότι έχω ενοχληθεί και όχι φοβηθεί. Η πιο δυσάρεστη εμπειρία είναι οι συναλλαγές με τις αρχές. Όσο σε πιο τριτοκοσμικά μέρη βρίσκεσαι, τόσο είναι ο κύριος ενωμοτάρχης που αποφασίζει.

Στο γενέθλιο τόπο, την Άρτα, επιστρέφετε κυριολεκτικά και  μεταφορικά;
Έχω σπίτι στην Άρτα, στη Λαϊκή. Εκεί γεννήθηκα και μεγάλωσα. Όταν επιστρέφω αναβαπτίζομαι, γιατί πιστεύω ότι κανείς άνθρωπος δεν αξίζει, εάν δεν χαίρει της εκτίμησης και της αναγνώρισης από τους γύρω του. Μπορεί ο καθένας να νομίζει ότι είναι οτιδήποτε. Εαν όμως αυτό δεν σου το πει ο περιπτεράς, ο σουβλατζής, ο εβγατζής της γειτονιάς σου, δεν έχει καμία αξία.  Βεβαίως για τον εαυτό μου ταξιδεψα, τον εαυτό μου δικαιώνω καθε φορά που ταξιδεύω, αλλά νομίζω ότι η αναγνώριση στον τόπο σου είναι αυτή που σε κάνει να νιώθεις ομορφότερα.

Τί δεν σας αρέσει από την  'Αρτα;
Το ότι  η πόλη υπέφερε πάντα από μια απραξία. Από τα  παιδικά μου χρόνια, στη δεκαετία του '60, τότε που είχα αρχίσει να καταλαβαίνω τον εαυτό μου, τη θυμάμαι ως μια θλιβερή και μελαγχολική πόλη, όπου τα απογεύματα της Κυριακής δεν άκουγες παρά μονο την περιγραφή των ποδοσφαιρικών αγώνων από τα ραδιόφωνα που έπαιζαν σε όλα τα σπίτια. Απουσιάζει επίσης, ένα Κέντρο Πληροφοριών με ξενόγλωσσο προσωπικό, που θα δίνει καθημερινά πληροφορίες στους επισκέπτες για το τι να δουνε, που να φάνε, που να κοιμηθούνε.

Τί σας αρέσει από την 'Αρτα;
Μου αρέσει που εκμοντερνίζεται. Σήμερα είναι ένας τόπος ζωντανός -ίσως το φοιτητικό στοιχείο  και το Κέντρο Υγιειονομικού της προσέδωσαν μια ζωντάνια. Μου αρέσει ακόμα που σιγά - σιγά καταλαβαίνει την κληρονομιά της, που συνειδητοποιείται. Παλιά κανένας δεν νιαζόταν αν υπάρχουν βυζαντινές εκκλησίες ή υγροβιότοποι, σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που νιάζονται για αυτά και το μεταφέρουν παραπέρα.

Αν συμπυκνώνατε τη γνώση και την εμπειρία σας σε ένα μότο ζωής, ποιο θα ήταν αυτό;
Η ζωή είναι ωραία  να τη ζεις. Όταν απλώς μαζεύεις για να τη ζήσεις κάποτε, αυτό το κάποτε μπορεί να μην έρθει όταν το θέλεις και όπως θα το ήθελες . Για αυτό δεν χρειάζεται να κτίζεις πολλούς ορόφους στο σπίτι σου.

Ποιά είναι τα επόμενα σχέδιά σας;
Τον Αύγουστο πάω ξανά στην Πολυνησία, μετά στην Καραϊβική και το φθινόπωρο σε μια ειδική αρχαιολογική αποστολή στον Πόντο της Ανατολικής Τουρκίας, εκεί που έζησε ο Ελληνισμός.