H κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου δείχνει να προχωράει χωρίς σχέδιο, απαράσκευη, απροετοίμαστη για το μέλλον της χώρας. Εκτός αν θεωρηθεί σχέδιο η άνευ όρων υποταγή της στους δανειστές μας. Τα περί διαπραγμάτευσης με την τρόικα και πιστολιών στο τραπέζι μόνο ως αστεία ακούγονται πλέον. Αν υπήρχε μια δυνατότητα διαπραγμάτευσης για την αποπληρωμή του δυσβάστακτου χρέους , χωρίς τα τοκογλυφικά επιτόκια που μας επέβαλλαν τελικά, ήταν στην αρχή της θητείας αυτής της κυβέρνησης, τότε που η απειλή της χρεωκοπίας εκ μέρους μας, με τις γαλλογερμανικές τράπεζες φορτωμένες με ελληνικά τοξικά ομόλογα, είχε νόημα. Όλη η ευρωζώνη κινδύνευε να πιάσει φωτιά τότε από μια χρεωκοπία της Ελλάδας και αυτό το γνώριζαν καλά οι εταίροι μας. Τότε θα μπορούσαμε διαπραγματευόμενοι και γιατί όχι εκβιάζοντας με το πιστόλι αληθινά γεμάτο στο τραπέζι, να κερδίσουμε χρόνο και χρήμα. Σήμερα μας έχουν βάλει αυτοί το μαχαίρι στο λαιμό και τρέχουμε να πάρουμε από τη σύνταξη της γιαγιάς και τη ΔΕΗ του παππού για να ξεχρεώσουμε τα δάνεια, ενώ οι φοροφυγάδες συνεχίζουν να… πένονται. Όχι βέβαια ότι ο κίνδυνος της κατάρρευσης έχει παρέλθει οριστικά, όμως έχει μειωθεί σημαντικά για τις χώρες τους, που ήδη έχουν απαλλαχθεί από το μεγαλύτερο μέρος των ελληνικών ομολόγων. Για αυτό σήμερα, που είμαστε λιγότερο επικίνδυνοι για την ευρωζώνη, οι εταίροι μας δείχνουν με μεγαλύτερη ευκολία την πόρτα της εξόδου από το ευρώ. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ υπέγραψε το μνημόνιο υποταγής της χώρας μας στους ξένους, περιορίζοντας ή εκχωρώντας κομμάτια της εθνικής μας κυριαρχίας, όπως και επισήμως ομολογήθηκε. Πήρε τα σκληρότερα μέτρα που εφαρμόσθηκαν ποτέ σε αυτόν τον τόπο τις τελευταίες δεκαετίες, καταστέλλοντας με τη βία τις αντιδράσεις και οδηγώντας έναν ολόκληρο λαό σε απόγνωση. Έβγαλε στο σφυρί δημόσια περιουσία σε κρίσιμους τομείς της οικονομίας, υποθηκεύοντας την αυτοδιάθεση της χώρας. Προχωράει σε μαζικές απολύσεις με σύνθημα «ένας εργαζόμενος σε κάθε σπίτι».
Από την άλλη ο λαός παραζαλισμένος από τα συνεχόμενα φοροεισπρακτικά ντιρέκτ της κυβέρνησης δείχνει να παραπαίει αβοήθητος. Σκληρές συντεχνίες αγωνίζονται για τα κεκτημένα τους και μόνο. Διανοούμενοι και καλλιτέχνες επιλέγουν να τυρβάζουν περί άλλων. Δημοσιογράφοι μετατρέπονται σε μεγάφωνα των πολιτικών και οικονομικών ελίτ. Ο τοκετός της μεταπολίτευσης συνεχίζεται επώδυνος, χωρίςακόμα να έχει γεννηθεί το καινούριο. Τα υπερηχογραφήματα-δημοσκοπήσεις δείχνουν σε υψηλά ποσοστά πως ο κόσμος βαρέθηκε να βλέπει το ίδιο έργο να παίζεται στην μεταπολιτευτική σκηνή από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, περιμένοντας να έρθει κάτι διαφορετικό, χωρίς ακόμα να μπορεί να το ορίσει. Η πολιτική έκφραση των νέων συσχετισμών που διαμορφώνονται στην κοινωνία, παραμένει ζητούμενο. Στο μεταξύ ο πρωθυπουργός και διάφοροι αποτυχημένοι υπουργοί επιμένουν να απονέμουν στους εαυτούς τους ρόλο εθνοσωτήρα. Στην Ιαπωνία θα είχαν αυτοκτονήσει ακόμα και για τις φωτοτυπίες που μοιράζουν στα σχολεία.

Καλό φθινόπωρο.

Υ.Γ. Αυτή τη στιγμή είμαστε μέσα ή έξω από το ευρώ;