2005-2012, ΠΕΡΙΟΔΟΣ Α'
Σας ευχαριστούμε
ΑRTA PRESS


ΤΙΜΗ ΣΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΜΟΡΑΛΗ

Δημοσίευση: 24-06-2011 - Τεύχος: Τεύχος 62 (Καλοκαίρι 2011)



Του ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΣΑΚΚΑ

Η Εθνική Πινακοθήκη αποτίει φόρο τιμής στον Γιάννη Μόραλη εκθέτoντας από τις 11 Μαΐου 113 έργα, που είχε δωρίσει ο ζωγράφος στην Πινακοθήκη, μετά από την αναδρομική έκθεση που είχε πραγματοποιηθεί το 1988, μαζί με 14 έργα του από ιδιωτικές συλλογές.

 

Η έκθεση καλύπτει το σημαντικότερο μέρος της δημιουργικής διαδρομής του Γιάννη Μόραλη με ζωγραφικά έργα, προσχέδια και χαρακτικά από την δεκαετία του 1930 έως τα μέσα περίπου της δεκαετίας τού 1980. Η συγκεντρωτική αυτή έκθεση παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς συναντώνται οι δύο δημιουργικές περίοδοι τού ζωγράφου, ενδιαμέσω των «Επιτύμβιων» και των «Επιθαλάμιων, από την ρεαλιστική απεικόνιση, επηρεασμένη από την αρχαία παράδοση και την αναγεννησιακή τέχνη, στον αφηρημένο μοντερνισμό των γεωμετρικών σχημάτων.

 

Μεταξύ των άλλων η έκθεση περιλαμβάνει την «Σύνθεση» του Μόραλη που είχε φιλοτεχνηθεί για το ξενοδοχείο Mont Parnes και η οποία αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα ζωγραφικά του έργα, προσωπογραφίες από την περίοδο της κατοχής και του εμφυλίου, ποιητικές συλλογές από τις εκδόσεις Ίκαρος του Σεφέρη, Ελύτη και T.S. Eliot με προμετωπίδες του ζωγράφου, σχέδια από την εποχή τής στρατιωτικής θητείας του στην Άρτα, ενώ μέρος των έργων πλαισιώνονται από αποσπάσματα συνεντεύξεων που είχε παραχωρήσει ο Μόραλης κατά την διάρκεια τής ζωής του καθώς και από κρίσεις ομότεχνών του και κριτικών τέχνης για το έργο του. Επίσης ο επισκέπτης έχει την δυνατότητα να παρακολουθήσει το ντοκιμαντέρ τού Στέλιου Χαραλαμπόπουλου διάρκειας 80’ λεπτών για την ζωή και το έργο τού αρτινού ζωγράφου.

 

Η διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης κα Μαρίνα Λαμπράκη – Πλάκα προλογίζοντας την έκθεση έγραψε μεταξύ των άλλων: «Αυτό το πλούσιο έργο και η γενναία δωρεά του στην Εθνική Πινακοθήκη είναι η ανεκτίμητη κληρονομιά που μας άφησε. Για όσους όμως ευτυχήσαμε να τον γνωρίσουμε από κοντά, ο Γιάννης Μόραλης, ο «αριστοκράτης» και ταπεινός, ο γεμάτος μειλίχια αλληλεγγύη προς τους ομοτέχνους και τους μαθητές του, με το χαρίεν και το λεπτό χιούμορ του, θα μας λείπει παντοτινά. Η προσωπικότητά του, το ήθος, το έργο, η ανεκτίμητη διδακτική προσφορά του στη Σχολή Καλών Τεχνών, η παιδαγωγική του βλέμματος που άσκησε σε όλους τους Έλληνες άφησαν την ανεξίτηλη σφραγίδα τους όχι μόνο στην ιστορία της σύγχρονης ελληνικής τέχνης αλλά και στην ίδια τη ζωή μας»