«Οι λέξεις λειτουργούν σαν καταφύγιο από την πραγματικότητα»

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΝΤΙΝΟΣ ΓΙΩΤΗΣ

Γυρνώντας στα παλιά: πώς βρεθήκατε στο χώρο της λογοτεχνίας;
Φυσικά όλα ξεκινήσανε μέσα από την ανάγνωση, έπειτα, δεν ξέρω για ποιο λόγο, δεν το έχω καλοσκεφτεί αν και έχω μια ιδέα, άρχισε η ημερολογιακή καταγραφή και μέσα από αυτή προκύψανε οι πρώτες συνθέσεις. Το πρώτο διήγημα μάλιστα που ολοκλήρωσα κέρδισε και το βραβείο τού πρώτου διαγωνισμού διηγήματος της εφημερίδας σας.

Ίντερνετ και λογοτεχνία. Τι είδους σχέση;
Προσωπικά δεν έχω ασχοληθεί πρακτικά με το ζήτημα, οπότε δεν μπορώ να εκφέρω σαφή άποψη.

Ζούμε στην εποχή της εικόνας. Πιστεύετε ότι η τηλεόραση έχει επιβάλει, ανεπιστρεπτί, την εύκολη θέαση και, κατά συνέπεια, η ανάγνωση παραμερίζεται;
Όχι, δεν μπορώ να αντιληφθώ το ζήτημα μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του για λόγους εσωτερικούς και μ’ αυτές τις επιλογές αυτοκαθορίζεται και πορεύεται. Στην τελική όταν κάποιος από αναγνώστης γίνεται τηλεθεατής σημαίνει ότι έφτασε σ’ αυτό το σημείο μέσα από κάποια υποκειμενική διεργασία. Οι εξωτερικοί παράγοντες είναι η εύκολη αιτιολόγηση.

Βρίσκετε κάποιου είδους ευτυχία στην ανάγνωση των βιβλίων;
Ανακούφιση θα έλεγα παρά ευτυχία. Οι λέξεις μπορούνε να λειτουργήσουνε και σαν καταφύγιο από την πραγματικότητα, πέρα από όλες τις άλλες λειτουργίες. Σίγουρα δεν φαντάζει και ιδιαίτερα υγιής αυτή η προσέγγιση, αλλά κακά τα ψέματα είτε ανοίγεις ένα βιβλίο, είτε την τηλεόραση, είτε την πόρτα μιας εκκλησίας ή ενός οίκου ανοχής ενυπάρχει σ’ αυτή τη πράξη η ενδόμυχη επιθυμία να εισχωρήσεις σ’ ένα κόσμο που θα σε απομακρύνει έστω και πρόσκαιρα από την καθημερινότητά σου.

Ποιοί συγγραφείς σας επηρρέασαν;
Παραφράζοντας τον Μπουκόφσκι θα μπορούσα να πω ότι ο Μπέκετ είναι ο θεός μου. Από εκεί κι έπειτα ακόμη προσπαθώ να χωνέψω τον Σελίν και κάθε ανάγνωση τού Μπλανσό αποτελεί και μια νέα αποκάλυψη.

Τί θα αλλάζατε από τη σημερινή Ελλάδα;
Θα ήταν βολικότερο να σκεφτούμε τι δεν θα αλλάζαμε. Πάντως μέσα στο κλίμα οικονομικής κρίσης ακούμε συζητήσεις επί συζητήσεων για το τι πρέπει να γίνει, να αλλάξει κτλ κτλ κτλ. Δύο πράγματα σκέφτομαι σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Από την μία ότι αυτή η κατάσταση μπορεί να σταθεί αφορμή για την αφύπνιση των ελληνικών τεχνών, από την άποψη της στροφής προς την οικουμενικότητα, και από την άλλη μου έρχεται στο μυαλό η ζωή τού παππού μου. Στα παιδικά μου χρόνια περνούσα μεγάλο μέρος των διακοπών μου στο χωριό τού παππού μου. Είχε χτίσει μόνος του το πέτρινο σπίτι της οικογένειας σε μια γόνιμη περιοχή που την ονομάσαμε λιβάδι, είχε μια καλλιεργήσιμη έκταση, ενώ βοσκούσε παράλληλα και πρόβατα. Μετακινούνταν πάντα με άλογο, το οποίο χρησίμευε επίσης για την μεταφορά ξυλείας και νερού από μια κοντινή πηγή, καθώς ηλεκτρικός φούρνος και ύδρευση δεν υπήρχανε στο σπίτι. Πέρα από κάποια πράγματα, όπως σαπούνι, ζάχαρη και καφέ, όσο καιρό παρέμενα εκεί καταναλώναμε αποκλειστικά προϊόντα παραγωγής μας, από κρέας, γάλα, λαχανικά έως τις φράουλες που μάζευα από τους πρόποδες τού βουνού. Εκτός αυτού δεν θυμάμαι ποτέ τον παππού μου να κρατάει χρήματα στα χέρια του. Ήταν σαν τον Θορώ αλλά απολιτικοποιημένος.

Τί σας αρέσει από (σ)την Άρτα;
Ο εγκλωβισμός και η απομόνωση που οδηγεί στην εσωστρέφεια.

Τί δεν σας αρέσει από (σ)την Άρτα;
Ο εγκλωβισμός και η απομόνωση που οδηγεί στην εσωστρέφεια. Πλάκα κάνω, εν μέρει. Μου αρέσει το κάστρο, οπότε νομίζω ότι καλύπτονται και οι δύο απαντήσεις.

Ποιά είναι τα σχέδιά σας για το άμεσο μέλλον;
Σύντομα θα εκδοθεί το πρώτο μου μυθιστόρημα, οπότε απολαμβάνω την διαδικασία που είναι πρωτόγνωρη για ‘μένα αυτή τη στιγμή. Από εκεί κι έπειτα… α ναι, να επιβιώσω.

Ποιά συμβουλή έχετε κρατήσει για τη ζωή, ως μότο, από τους γονείς σας;
Να έχω υπομονή, να παρατηρώ σιωπηλός, ιδιαίτερα όταν παραβρίσκομαι σε καταστάσεις που εκτροχιάζονται, και να μην τα παραλέω. Μήπως το παράκανα αυτή τη φορά;

Ο Ευθύμιος Σακκάς γεννήθηκε στην Άρτα το 1980 και σπούδασε στην Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών.