Από αυτήν εδώ τη στήλη έχουμε βαρεθεί να γράφουμε για την εκκρεμότητα της ένταξης της περιοχής "Πέραν του Τριγώνου" που έχει καταντήσει το σύγχρονο γεφύρι της Άρτας. Το μακρινό 1993 με την απόφαση 274 του τότε Δημοτικού Συμβουλίου ( επί δημαρχίας Κώστα Βάγια) παρελήφθη η πολεοδομική μελέτη επέκτασης της περιοχής του Τριγώνου. Τότε οι αρμόδιοι είχαν φροντίσει να εντάξουν, με θηριώδη συντελεστή, μόνο ένα κομμάτι της περιοχής και να παραμείνει σκανδαλωδώς εκτός το υπόλοιπο και ας ήταν και αυτό ενταγμένο στο ΓΠΣ. Αποτέλεσμα; το πολεοδομικό έκτρωμα που βλέπουμε σήμερα στην περιοχή. Στο βωμό του κέρδους θυσιάστηκε η ήπια επέκταση της πόλης προς το ποτάμι. Αντί να γίνει ο Άραχθος ο ζωντανός ιστός της πόλης, κατάντησε σκουπιδότοπος και αντί να πολεοδομηθεί η περιοχή με χαμηλή δόμηση και άφθονους κοινόχρηστους χώρους, πλατείες και πάρκα, υψώθηκαν πανάσχημα ορθογώνια κουτιά. Από τότε έχουν περάσει περισσότερα από 18 χρόνια και η κατάσταση εξακολουθεί να παραμένει στάσιμη. Μια ολόκληρη γενιά έχει φύγει χωρίς να έχει προλάβει να αξιοποιήσει την περιουσία της. Ο πρώην δήμαρχος Πάνος Οικονομίδης κορόιδευε τους απελπισμένους ιδιοκτήτες, πότε στέλνοντας τον αντιδήμαρχο Χρηστούλη να μοιράζει δημοσίως υποσχέσεις στους κατοίκους και πότε να εισηγείται «θετικά» το θέμα στο δημοτικό συμβούλιο, ενώ την ίδια στιγμή οι δικοί του σύμβουλοι το καταψήφιζαν.

Είναι καιρός να τελειώνουμε με την πολιτική των μεγάλων λόγων και των μικρών έργων, που καθήλωσε την πόλη στην στασιμότητα και την παρακμή. Ωστόσο δεν γνωρίζουμε την παραμένουσα ισχύ του «ταλαντούχου» προϊστάμενου της Πολεοδομίας κ. Σπύρου Τζαχρήστα, ενός ανθρώπου όλων των εποχών και όλων των καταστάσεων που αντιτάχθηκε όλα αυτά τα χρόνια με κάθε τρόπο στην διευθέτηση του θέματος. Ελπίζουμε ο νέος δήμαρχος Γιάννης Παπαλέξης, απαλλαγμένος από τα βαρίδια του παρελθόντος, να επουλώσει αυτή την ανοιχτή πληγή για την πόλη και τους κατοίκους. Η μερική πολεοδόμηση του υπόλοιπου τμήματος, ενταγμένου στο ΓΠΣ υπενθυμίζουμε, με βάση το "νόμο Τρίτση" (1337/83), είναι μια λύση άμεσα εφικτή με την οποία από τη μια δημιουργείται μια μεγάλη παραποτάμια ζώνη με πράσινο, πάρκα, χώρους αθλοπαιδιών, αναψυχής και περιπάτου κατά πολύ μεγαλύτερη από αυτήν που προέβλεπαν οι αρχικές μελέτες του Δήμου και από την άλλη δικαιώνει εκείνους τους λίγους κατοίκους που έχουν τίτλους ιδιοκτησίας και δεν μπορούν να αξιοποιήσουν την περιουσία τους, παγιδευμένοι επί χρόνια στα γρανάζια ποικιλώνυμων συμφερόντων. Ας τελειώνει επιτέλους αυτή η ιστορία.