Yuck

“Yuck”

Fat Possum rec.

Οι Yuck απαρτίζονται από μια παρέα πιτσιρικάδων που μόλις ενηλικιωθήκανε και έχουνε ως βάση τους το Λονδίνο. Πριν κυκλοφορήσει ο πρώτος ομώνυμος δίσκος τους είχανε εδραιώσει τη φήμη τους με το single «Georgia» που πρόκειται για απευθείας αναφορά στην μελωδία του «Friday I’m in love» των Cure. Γενικότερα ο δίσκος φαίνεται να είναι επηρεασμένος από την shoegaze σκηνή και από κιθαριστικά συγκροτήματα όπως οι Sonic Youth και οι Dinosaur Jr. Παρά τον δυναμισμό των τραγουδιών η μελαγχολία κυριαρχεί σε σημεία και δεν απουσιάζουνε και οι ήρεμες στιγμές, όπως το «Suck» και το «Shook down». Αν και οι Yuck δεν παρουσιάζουνε κάτι πρωτοπόρο είναι άξιος ακροάσεως ο τρόπος με τον οποίο διαχειριστήκανε τις επιρροές τους και τις μετουσιώσανε σ’ ένα ιδιωματικό ύφος.

 

 

Slug Guts

“Howlin’ Gang”

Sacred Bones rec.

Οι αυστραλοί Slug Guts σχηματιστήκανε το 2009 και μέσα σε λίγους μήνες κυκλοφορήσανε τον πρώτο τους δίσκο «Down on the meat» κάνοντας σαφές ότι το αγαπημένο τους χρώμα είναι το μαύρο. Κινούνται σε post punk πεδία και είναι ιδιαίτερα επηρεασμένοι από τους The birthday party. H δεύτερη κυκλοφορία τους ήρθε κι αυτή κάπως βεβιασμένα καθώς ο δίσκος ηχογραφήθηκε με συνοπτικές διαδικασίες έπειτα από μια περιοδεία τους και βρίθει και αυτός από ζοφερότητα. Πέρα από δύο ήρεμες, σε στυλ μπαλάντα, στιγμές το κλίμα είναι βαρύ κι ασήκωτο. Τραχείς μελωδίες, ωμές μπασογραμμές και βαρύτονες ερμηνείες. Μαζί με τους Horrors οι Slug Guts ίσως να είναι μια από τις πιο σκοτεινές μπάντες αυτής της περιόδου.

 

 

Adele

“21”

XL rec.

Η Adele έκανε την πρώτη της εμφάνιση πριν δύο χρόνια με τον δίσκο «19» και η δεύτερη φετινή της κυκλοφορία αποτελεί την φυσική συνέχεια από το ντεμπούτο με ελάχιστες διαφοροποιήσεις, όπως είναι το εναρκτήριο «Rolling in the deep», το οποίο κλίνει προς μια δυναμική φόρμα που φέρνει στο μυαλό τους Gossip. Κατά τ’ άλλα η Adele αξιοποιεί για ακόμη μια φορά στο έπακρο τις φωνητικές της δυνατότητες υπερκαλύπτοντας μ’ αυτό τον τρόπο αδυναμίες που προκύπτουνε σ’ ορισμένες συνθέσεις. Οι βασικές συνισταμένες είναι και εδώ blues, gospel και folk. Στα θέματά της πραγματεύεται το ζήτημα της αγάπης με αρκετές δόσεις δραματικότητας και το αποτέλεσμα μπορεί να χαρακτηριστεί είτε γλυκό είτε γλυκανάλατο ανάλογα με τις διαθέσεις και τις προτιμήσεις του καθενός.

 

 

The Forms

“Derealization”

Ernest Jenning rec.

Οι Forms ξεκινήσανε την σταδιοδρομία τους κάπου στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας και κυκλοφορήσανε τον πρώτο τους δίσκο το 2003 με παραγωγό τον Steve Albini. Οι διαθέσεις τους φανήκανε εξαρχής και έτειναν κυρίως προς την post rock σκηνή και την τεχνοτροπία των Slint, με συνακόλουθο να έχουνε πολλές επιρροές από underground μπάντες της δεκαετίας του ’80 και ’90. O ενδιάμεσος σταθμός ήταν η ομώνυμη κυκλοφορία του 2007 και φέτος επιστρέψανε με το «Derealization». Και εδώ οι Forms δίνουνε ιδιαίτερη βαρύτητα στις μελωδίες χτίζοντας με μεγάλη προσοχή τα θέματά τους, χωρίς να διστάζουνε πάντως να προβούνε σε πειραματισμούς. Σαφέστατα πάντως αυτή η σύντομη ηχογράφηση φαντάζει σαν προάγγελος μιας νέας κατεύθυνσης που λίγη σχέση θα έχει με το post rock υπόβαθρό τους.