Για να μπορείς να ερμηνεύσεις την πραγματικότητα χρειάζεται είτε να είσαι «μέσα στα πράγματα» είτε να είσαι εξαιρετικά ευφυής και να διαβάζεις «πίσω από τις γραμμές». Δεν μου συμβαίνει ούτε το ένα, ούτε το άλλο, οπότε, προκειμένου να "ανοίγω" κάθε φορά τα κάδρο και να μπορώ να βλέπω την πραγματικότητα σε ευρεία κλίμακα, ανατρέχω σε παλαιότερα δημοσιεύματα. Τις φορές αυτές συνειδητοποιώ την κοντή μνήμη, τη θολή εικόνα, τη λάθος γωνία που έχουμε, αρκετές φορές, για την κατάσταση των πραγμάτων. Για παράδειγμα πριν από δύο χρόνια, σημείωνα στο εντιτόριαλ του Απριλίου 2009, ότι το Σύστημα προσπαθεί να "αυτορυθμιστεί" και να επιβιώσει, καταγγέλλοντας, από μόνο του, την ασύδοτη πλευρά του εαυτού του προκειμένου να επανέλθει ο καπιταλισμός στη φυσιολογική λειτουργία του, χωρίς να κινδυνεύουν να ανατραπούν οι δομές του, εξαιτίας της απληστίας που επέδειξε τα τελευταία χρόνια πουλώντας, κυρίως μέσω των Τραπεζών, αέρα κοπανιστό με τη μορφή διάφορων χρηματοπιστωτικών προϊόντων. Δύο χρόνια μετά, η συγκεκριμένη ερμηνεία αποδεικνύεται λάθος, αφού εκείνο που αντιθέτως διαπιστώνουμε είναι η αυξανόμενη απροκάλυπτη, κυνική επιθετικότητα των οικονομικών ελίτ και της Διεθνούς των τοκογλύφων- δανειστών προς τις υπόλοιπες κοινωνικές τάξεις, συμπεριλαμβανομένης και της μεσαίας και η αποδόμηση κάθε κατάκτησης του κοινωνικού μεταπολεμικού κράτους.

Δεύτερο παράδειγμα: στο ίδιο τεύχος, του Απριλίου 2009, ανέφερα την τότε είδηση ότι "οι πλούσιοι τα "βρήκαν" μεταξύ τους στη σύνοδο των ηγετών της G20 στο Λονδίνο, γεφυρώνοντας τις αντιθέσεις μεταξύ ΗΠΑ και Βρετανίας από τη μια μεριά και της Ευρώπης (Γαλλία -Γερμανία) από την άλλη και εξουσιοδότησαν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να στηρίξει την παγκόσμια οικονομία με 1,1 τρις δολάρια". Σωστή διαπίστωση, αρκεί μόνο να σκεφτεί κανένας πως σήμερα αυτή η πολιτική βρίσκει εφαρμογή στην Ελλάδα.

Τρίτο παράδειγμα από το ίδιο εντιτόριαλ. Σημείωνα ότι "το αύριο θα έχει μικρή σχέση με το σήμερα, όσο και αν το σύστημα δείχνει άτρωτο. Το παιγνίδι παίζεται, ήδη, σε περισσότερες πίστες: περιβάλλον, κοινωνία, μετανάστευση, πολιτισμός. Οι περισσότεροι κάτοικοι του παγκόσμιου χωριού, που είναι ο πλανήτης μας σήμερα, είναι δυστυχείς εξαιτίας της φτώχιας τους. Και αυτή είναι μια εξοργιστική ανισορροπία που κανείς δεν ξέρει που θα οδηγήσει". Χαοτική διαπίστωση που επαναφέρει με δραματικό τρόπο, σε παγκόσμια κλίμακα πια, το ισοκράτειο «κοινή γαρ η τύχη και το μέλλον αόρατο», αποδεικνύοντας ότι ακόμα και τα αρτιότερα σχέδια υποταγής εμπεριέχουν ένα ποσοστό αποτυχίας, εξαιτίας του απρόβλεπτου παράγοντα. Οι εξεγέρσεις στις αραβικές χώρες αλλά και οι μαζικές διαδηλώσεις στο Ουισκόνσιν των ΗΠΑ, το αποδεικνύουν.