Θετική ήταν η γνωμοδότηση, παρά την πρόταση αναβολής της συζήτησης που έγινε από την αντιπολίτευση, του Δημοτικού Συμβουλίου Άρτας επί του Β1 σταδίου της μελέτης του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου (ΓΠΣ) που αφορά στο Δήμο Αρταίων, στα σημερινά του όρια.

Το ΓΠΣ καθορίζει τις χρήσεις και προβλέπει και τις θέσεις των επεκτάσεων του σχεδίου πόλεως που πρόκειται να γίνουν στα επόμενα χρόνια. Ωστόσο μερικά ερωτήματα εξακολουθούν να μένουν αναπάντητα: Υφίσταται Β1 στάδιο της μελέτης του ΓΠΣ χωρίς να έχει υπάρξει γεωλογική μελέτη; Γιατί η γεωλογική μελέτη, ενώ μπορούσε να γίνεται ταυτόχρονα, καθυστερεί πάνω από 8 χρόνια; Για τη γέφυρα Ρίου- Αντιρρίου χρειάστηκε λιγότερος χρόνος. Και το σημαντικότερο, γιατί η ένταξη του υπολοίπου τμήματος στο Τρίγωνο που σημειωτέον ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΟΣ του ΓΠΣ, εδώ και δεκαετίες, εγκλωβίζεται στη διαδιακασία σχεδιασμού ενός νέου ΓΠΣ, που κανείς δεν γνωρίζει εάν και πότε θα ολοκληρωθεί; Η μοναδική διέξοδος στο χρόνιο και οξύ πρόβλημα της ένταξης της περιοχής στο σχέδιο πόλης ακούει στο όνομα της μερικής πολεοδόμησης, όπως αυτή προβλέπεται από το νόμο Τρίτση 1337/83. Δεν έρχεται σε αντίθεση με την μελλοντική επέκταση του ΓΠΣ και επιπλέον αφήνει μια εκτεταμένη ζώνη πρασίνου κατά μήκος της κοίτης, αποτρέποντας τη δόμηση κοντά στην όχθη. Με τη συγκεκριμένη πρόταση οριοθετείται μια ζώνη μέσου πλάτους τουλάχιστον 80 μέτρων με 115 στρέμματα πρασίνου δίπλα στο ποτάμι, έκταση υπερδιπλάσια από αυτή που προέβλεπαν οι αρχικές μελέτες του Δήμου. Δημιουργείται έτσι ένα μεγάλο πάρκο κατά μήκος του Αράχθου, ένας τόπος αθλοπαιδών, αναψυχής και περιπάτου, για όλους τους κατοίκους της πόλης. Είναι η μόνη λύση που θα αναβαθμίσει μια καίρια περιοχή της πόλης και τις σημαντικές δραστηριότητες που είναι εγκατεστημένες σ’ αυτήν, όπως το νέο Αρχαιολογικό Μουσείο, οι Σπουδαστικοί Ξενώνες και το Κτίριο Διοίκησης του Τ.Ε.Ι. που σήμερα έχουν πεταχτεί κυριολεκτικά στα μπάζα και εγκαταλειφθεί σε ένα τριτοκοσμικό περιβάλλον, δίπλα στον Άραχθο και στο ιστορικό Γεφύρι. Ταυτόχρονα θα αποδοθεί δικαιοσύνη για όλους εκείνους τους κατοίκους που σχεδόν 20 χρόνια κρατούνται σε ομηρία. Μια γενιά ήδη έχει φύγει χωρίς να έχει μπορέσει να αξιοποιήσει την περιουσία της. Η μερική πολεοδόμηση είναι η μόνη εφικτή και άμεσα εφαρμόσιμη λύση, η πραγματική λύτρωση στο μακρόχρονο πρόβλημα των κατοίκων και της πόλης. Και αυτό οφείλει.