2005-2012, ΠΕΡΙΟΔΟΣ Α'
Σας ευχαριστούμε
ΑRTA PRESS


ΘΟΔΩΡΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ

Δημοσίευση: 21-10-2010 - Τεύχος: Τεύχος 55 (Οκτώβριος 2010)



ΓΛΥΠΤΙΚΗ - ΘΟΔΩΡΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ
«Θα ήμουν δυστυχής, αν δεν έκανα αυτό που κάνω»



ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΝΤΙΝΟΣ ΓΙΩΤΗΣ
Γυρνώντας στα παλιά: πώς βρεθήκατε στο χώρο των εικαστικών τεχνών;
Αυτό δεν ξεχνιέται, αν και πάει πολύ μακριά στα παιδικά μου χρόνια. Άρχισα να σκαλίζω πέτρες στο χωριό μου, μόλις τέλειωσα το Δημοτικό. Κρατώ μια φωτογραφία από εκείνη την περίοδο. Πάνω σε ένα τραπέζι έχω τοποθετήσει τα πρώτα πέτρινα κεφάλια. Τα είδε κάποιος γεωπόνος που πέρασε από το χωριό και ρώτησε τον πατέρα μου ποιος τα φτιάχνει αυτά. Ο πατέρας μου του είπε τα κάνει ο γιός μου. "Και τι κάνει τώρα;" τον ρώτησε. "Τώρα του έχω λίγα πρόβατα και τα βόσκει, εκεί κάνει και αυτά". Την άλλη χρονιά πήγα στο Γυμνάσιο, όπου δάσκαλος μου ήταν ο Βρέλης που με κατηύθυνε προς τη Σχολή Καλών Τεχνών. Έδωσα εξετάσεις και μπήκα πρώτος χωρίς φροντιστήριο από εκει και πέρα αρχίζει μια άλλη περίοδος.

Βρίσκετε κάποιου είδους ευτυχία στην γλυπτική;
Απέραντη ευτυχία. Βέβαια η γλυπτική είναι σκληρή δουλειά, αλλά και τόσο ωραία. Σε ανταμείβει στο βαθμό που της δίνεσαι και σύ. Το αποτέλεσμα αργεί να φανεί, θέλει αντοχές, πάντως θα ήμουν δυστυχής, άν δεν έκανα αυτό που κάνω.

Φύση και Τέχνη. Τι είδους σχέση;
Η φύση είναι η μεγάλη πηγή από όπου αντλεί η τέχνη και όσο εμβαθύνεις στη μελέτη της, τόσο δίνει τροφή στη δουλειά σου. Είναι ο μεγάλος καλλιτέχνης, σε αφήνει εκστατικό με το μεγαλείο της. Επί εκατομμύρια χρόνια πλάθει, μεταλλάσει μια φόρμα μέχρι να την τελειοποιήσει. Όσο παρατηρείς, τόσο θαυμάζεις.

Περιφέρεια και Πολιτισμός. Ασύμβατα μεγέθη;
Δεν νομίζω. Αν πάντως είναι έτσι, πρέπει να ανατρέψουμε αυτήν την κατάσταση. Ειδικά εμείς που καταγόμαστε από την περιφέρεια. Χρειάζεται αγώνας. Όταν μιλάμε για αποκέντρωση του πολιτισμού της ανάπτυξης πρέπει και να τον εννοούμε. Τι κάνουμε όλοι εμείς για αυτήν την κατάσταση; Πως θα την αλλάξουμε; Μην περιμένουμε από τους Αθηναίους, αυτοί είναι βολεμένοι σε αυτήν την κατάσταση. Εμείς πρέπει να κάνουμε διπλή προσπάθεια.

Τί θα αλλάζατε απο την σημερινή εικόνα της Ελλάδας;
Πολλά πρέπει να αλλάξουν στην Ελλάδα. 'Εχει πολλές ελλείψεις αυτός ο τόπος. Ελλείψεις υποδομών, στην προστασία του περιβάλλοντος, στη διαχείριση του πολιτισμού μας. Τα αναλογίζομαι και με πιάνει φοβος. Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρουμε. Έχουμε μια ελπίδα, αν φτιάξουμε μια άλλη παιδεία, δηλαδή να φτιάξουμε έναν καλύτερο πολίτη. Το χειρότερο είναι να βγάλουμε για μια ακόμα φορά λάθος συμπεράσματα. Να νομίσουμε δηλαδή, όπως συνήθως, ότι κάποιος άλλος φταίει για την κατάντια μας. Αν δεν δούμε την πραγματικότητα κατάματα, δεν κάνουμε αυτοκριτική, δεν έχουμε ελπίδα να αλλάξουν τα πράγματα.

Εξακολουθείτε να επιστρέφετε στο γενέθλιο τόπο, κυριολεκτικά και μεταφορικά;
Το γενέθλιο τόπο εμείς οι Ηπειρώτες τον "κουβαλάμε" μαζί μας, όπου και αν βρεθούμε. Τόσα χρόνια στην Αθήνα δεν έκοψα ποτέ επαφή μαζί του. Η απόφασή μου να δωρίσω τα έργα μου για να γίνει το Μουσείο στο χωριό μου είναι μια πράξη συνειδητή και πολυσήμαντη. Είναι ασφαλώς μια επιστροφή, αλλά όχι μόνο. Είναι πρωτίστως μια συμβολή στην πολιτιστική ανάπτυξη, στο ζωντάνεμα του τόπου που μαραζώνει. Η επιστροφή είναι ουσιαστική από τη στιγμή που δεν επιστρέφουν μόνο τα έργα που αυτός ο τόπος με τις μνήμες και τα βιώματα γέννησε, αλλά και εγώ ο ίδιος που περνώ ένα μεγάλο μέρος του χρόνου μου εκεί.

Τί σας αρέσει από (σ)τα Γιάννενα;
Τα Γιάννενα είναι μια πόλη ζωντανή και ωραία παρά το ότι καταστρέψαμε και εκεί πολύ. Ίσως το τοπίο που μαγεύει, η Ιστορία, οι θρύλοι, τα μνημεία, το κάστρο, η λίμνη, το νησί, το Πανεπιστήμιο, όλα αυτά μαζί, την κάνουν να είναι μια από τις ωραιότερες πόλεις της Ελλάδας.

Ποιά είναι τα σχέδιά σας για το άμεσο μέλλον;
Έχω σχέδια πολλά. Δεν έχω όμως ψευδαισθήσεις για το πόσα μπορώ να κάνω. Θα ήθελα το Μουσείο που έχουμε δημιουργήσει στο Ελληνικό να εμπλουτίζεται και να παίξει το ρόλο του. Να δημιουργηθεί μαι Μπιενάλε Τεχνών στα Γιάννενα, που θα δώσει ένα ιδιαίτερο στίγμα στην πόλη. Να δω μια Πινακοθήκη-Γλυπτοθήκη, πλουσιότερη και πιο ζωντανή σε ένα καλύτερο και μεγαλύτερο κτίριο.

Ποιά συμβουλή έχετε κρατήσει για τη ζωή, ως μότο, απο τους γονείς σας;
Με ευεργέτησαν με την αγάπη τους και την ευχή τους και μου κληρονόμησαν ένα καλό όνομα, λόγω της καλοσύνης τους. Αν και δεν τους περίσσευαν, δίναν από το υστέρημά τους. Παρότι ήταν φτωχοί και αγράμματοι (ο πατέρας) αγωνίστηκαν να μορφώσουν τέσσερα παιδιά. Συμβουλές άκουσα πολλές, κράτησα όμως για τη ζωή μου το παράδειγμά τους.


Ο Θόδωρος Παπαγιάννης γεννήθηκε στο Ελληνικό Ιωαννίνων το 1942. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών με υποτροφία και δάσκαλο τον Γιάννη Παππά. Εκτός του καλλιτεχνικού διπλώματος πήρε και θεωρητικό, καθώς και δίπλωμα των εργαστηρίων εφηρμοσμένων τεχνών της ίδιας σχολής στη χαλκογλυπτική και γυψοτεχνική με δάσκαλο τον Νίκο Κερλή. Μετεκπαιδεύτηκε στο Παρίσι παρακολουθώντας μαθήματα που αφορούσαν τα νεότερα υλικά γλυπτικής στα εργαστήρια των S. Mouille, G. Vineent και M. Rafestin στην Ecole Nationale Superieur des Arts Appliques et des Metiers d’Art. Από το 1991 είναι τακτικός καθηγητής στην Α.Σ.Κ.Τ. Αθηνών. Γλυπτά του κοσμούν πολλούς δημόσιους χώρους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, καθώς επίσης περιλαμβάνονται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές μουσείων και πινακοθηκών όπως η Εθνική Πινακοθήκη, το Μουσείο Βορρέ, η Πινακοθήκη Πιερίδη, το Μουσείο Θεσσαλονίκης. Έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία και διακρίσεις, ανάμεσα στα οποία είναι Α’ Βραβείο στο διαγωνισμό για το Μνημείο Εθνικής Αντίστασης, Βόλος (1985).