Built to spill
“There is no enemy”
Warner bros. rec.
Οι Built to spill διατηρούνε υψηλά τα στάνταρ τους και σ’ αυτό το δίσκο και οι οπαδοί τους σίγουρα θα μείνουν ικανοποιημένοι. Πολλά σημεία θυμίζουνε κάτι από τους Modest mouse κι αυτό είναι ευχάριστο. Άλλο είναι όμως το θέμα. Το δέκατο τραγούδι ονόματι things fall apart. Και θα σταθώ κυρίως στους στίχους, που είναι από τους πιο πεσιμιστικούς που έχω δια- βάσει την τελευταία δεκαετία. Άκρως επικίνδυνο τραγούδι για όσους ρέπουν προς την αυτοκαταστροφικότητα. Ένας φίλος το ανακήρυξε τραγούδι της χρονιάς. Απ’ τη πλευρά μου αδυνατώ να διαφωνήσω. I came to the darkness from out of the blue… it doesn’t matter if you’re good or smart/god damn things fall apart.

Jeremy Jay
“Airwalker”
K. rec.
Όταν έπεσε στα χέρια μου αυτό το ep ήμουν θετικά προϊδεασμένος μιας και η K records του Calvin Johnson είναι μια από της αγαπημένες μου. Και πράγματι κελεπούρι έβγαλε πάλι ο Calvin! Αυτός ο πιτσιρικάς εκτός απ’ το ότι διαθέτει μια κλασική φωνή ξέρει και να την μεταχειρίζεται με τον παιχνιδιάρικο τρόπο του Ian Svenonious, χωρίς να ταυτίζεται με το ιδίωμα των Make up. Η απλότητα και των πέντε τραγουδιών θυμίζει τον τρόπο σύνθεσης των Beat happening αν και δεν γίνονται τόσο ευχάριστα pop. Επαναλαμβανόμενα θέματα, με το πιάνο να διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο, που σφηνώνουνε στον εγκέφαλο και επειδή η συνολική διάρκεια είναι μόλις δεκαπέντε λεπτά δύσκολα θα αντισταθεί κανείς να το ακούσει ξανά και ξανά.

Imaad wasif
“The vodoist”
Teepee rec.
Μετά το ακουστικό ντεμπούτο του ο Wasif σ’ αυτό το δίσκο αλλάζει ρότα. Σ’ αντίθεση με την πρότερη λιτότητα εδώ ξεδιπλώνει το συνθετικό του ταλέντο ολόπλευρα. Ο ακουστικός ήχος έχει κι εδώ τη θέση του, όμως ο Wasif δύσκολα θα κρατιότανε μακριά από την ηλεκτρική κιθάρα και δεύτε- ρη φορά. Δεν λείπουν λοιπόν τα ξεσπάσματα. Παρόλα αυτά οι συνθέσεις έχουν κάτι το θλιμμένο που σιγοντάρετε από την απαλή φωνή του Wasif και τις γλυκιές ερμηνείες του. Όλα τα τραγούδια είναι του ίδιου υψηλού επιπέδου και είναι υποκειμενικό ποιο θα ξεχωρίσει κανείς.

Great lake swimmers
“Lost channels”
Nettwerk rec.
Νομίζω πως αυτό το συγκρότημα πηγαίνει από το καλό στο καλύτερο. Σαν να μεστώνει. Σαφώς το μεγάλο όπλο τους είναι η απίθανη φωνή του Tony Deker και η αφηγηματική του ικανότητα. Σίγουρα οι συνθέσεις δεν είναι κάτι το πρωτόγνωρο, απλά είναι άψογα εκτελεσμένες με τα δευτερεύοντα όργανα τοποθετημένα στα σημεία ακριβώς που πρέπει. Εν ολίγοις οι Great κατορθώσανε να βρούνε συνοχή ξεπερνώντας την απροσδιοριστία που επικρατούσε σε σημεία στις πρώτες κυρίως δουλειές τους κι έκανε το σύνολο να φαντάζει χωρίς προσανατολισμό. Μια από τις καλύτερες ανεξάρτητες folk μπάντες πλέον.