Βασιλική Κατέρη

«Μ’ αρέσει να πειραματίζομαι και να ανακαλύπτω πάνω στην τέχνη»

Η Βασιλική Κατέρη γεννήθηκε στο Δροσοχώρι Ιωαννίνων το 1967. Τα τελευταία χρόνια ζει μόνιμα στην Καλαμάτα, όπου και διατηρεί ατελιέ με την επωνυμία «Τέχνης Ένεκεν». Είναι μέλος της Ηπειρωτικής Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών και μέλος του Πολιτιστικού Αντίλογου Καλαμάτας. Eμπνεύστρια και μέλος της οργανωτικής επιτροπής του πολιτιστικού δρώμενου ευρείας κλίμακας «Εικαστικοί Περίπατοι», που πραγματοποιήθηκε στην Καλαμάτα. Διετέλεσε πρόεδρος του Συλλόγου Ηπειρωτών Μεσσηνίας, μέλος του Πανελλήνιου Καλλιτεχνικού Κέντρου Φιλότεχνων και Δημιουργών Γυναικών, καθώς και μέλος του Θεατρικού Εργαστηρίου Ηπείρου. Άρχισε να εκθέτει έργα της το 1992. Έχει πραγματοποιήσει δώδεκα ατομικές εκθέσεις σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού και έλαβε μέρος σε πολλές ομαδικές.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΝΤΙΝΟΣ ΓΙΩΤΗΣ

Γυρνώντας στα παλιά: πώς βρεθήκατε στο χώρο των εικαστικών;

Όπως ακριβώς βρέθηκε το ποτάμι να ρέει… Μου είναι δύσκολο να αποστασιοποιηθώ για να οριοθετήσω κάποια χωροχρονική στιγμή που «βρέθηκα» στο χώρο των εικαστικών! Νιώθω πως ανήκω εκεί από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου! Σίγουρα, μπορώ να αναφέρω την πρώτη «επίσημη» εμφάνισή μου στο συγκεκριμένο χώρο με την ατομική έκθεση που έκανα στο Πολιτιστικό Κέντρο του χωριού μου, τον Απρίλη του 1992. Ανεξίτηλη εμπειρία, που θα θυμάμαι πάντα τόσο τρυφερά!

Φύση και Τέχνη. Τι είδους σχέση;

Άρρηκτα συνδεδεμένη με την ίδια μου την ύπαρξη! Γεννήθηκα και μεγάλωσα κοντά στη φύση, γεγονός που θεωρώ μεγάλο προνόμιο! Έμαθα από μικρή, κοντά στους γονείς μου, να παρατηρώ τη φύση και να μπορώ να γεύομαι τα «μικρά θαύματα», που καθημερινά μου αποκάλυπτε! Εικόνες, ήχοι, γεύσεις, μυρωδιές, αγγίγματα… όλες οι αισθήσεις μεταλλάσσονταν μέσα μου, ώσπου κάποια στιγμή μετουσιώθηκαν μέσα από την τέχνη και συνεχίζουν να ανακυκλώνονται μέσα από αυτή.

Τί είναι εκείνο που σας παρακινεί να εκφράζεστε με τη συγκεκριμένη τεχνική;

Με βάση τα όσα προανέφερα… η ίδια μου η ιδιοσυγκρασία! Μ’ αρέσει να πειραματίζομαι και να ανακαλύπτω πάνω στην τέχνη. Σε κάθε περίπτωση όμως, τα φυσικά υλικά ως μέσο έκφρασης -κύριο ή δευτερεύον- ο τρόπος που τα χρησιμοποιώ και που εντάσσω τη φύση στα έργα μου, μέσα από τις πολλαπλές αναγνώσεις ενός δυναμικού αφαιρετικού εξπρεσιονισμού, αποτελούν πια στοιχείο της καλλιτεχνικής μου ταυτότητας!

Βρίσκετε κάποιου είδους ευτυχία στην εικαστική δημιουργία;

Κάθε είδους δημιουργία αποτελεί συνισταμένη ευτυχίας. Συχνά ουτοπικής, αλλά πάντα ευτυχίας. Δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια την ψυχική ανάταση και ευφορία που νιώθω κάθε φορά που ολοκληρώνω ένα έργο μου, αλλά και κατά τη διαδικασία προς την ολοκλήρωση! Κάθε τελευταίο έργο είναι και το καλύτερο!!! Αυτό πιστεύω τα μαρτυράει όλα!

Πιστεύετε ότι η τηλεόραση έχει επιβάλλει, ανεπιστρεπτί, την pulp κουλτούρα και τα καλλιτεχνικά προϊόντα μιας χρήσης;

Δε μ’ αρέσει να καταστροφολογώ, ούτε να είμαι ισοπεδωτική! Ζούμε στην εποχή των πολυμέσων, του πολυπολιτισμού και του απερίσκεπτου μιμητικού υπέρ-καταναλωτισμού! Τίποτε όμως δεν επιβάλλεται! Η κάθε επιλογή είναι στο χέρι μας! Θεωρώ πάντως, πως καταλύτης κάθε απόφασης είναι η παιδεία του καθενός μας, ο κοινωνικός πολιτισμός! Θέλω να πιστεύω πως δε μιλάμε για ανεπιστρεπτί καταστάσεις, αλλά για μεταβαλλόμενα ποσοστά.

Περιφέρεια και Πολιτισμός. Ασύμβατα μεγέθη;

Αναλογικά, ως προς την ποσότητα ναι, αλλά όχι και ως προς την ποιότητα και την ουσία! Γεννήθηκα, μεγάλωσα και ζω στην περιφέρεια. Νιώθω τυχερή γι’ αυτό και όχι περιθωριοποιημένη! Κάθε γωνιά της Ελλάδας, έχει να δώσει αξιόλογα σημεία γραφής προάγοντας τον πολιτισμό και την κουλτούρα της, αιώνες τώρα. Πρέπει βέβαια να τονίσω ότι ταξιδεύω ανά τον κόσμο πολύ συχνά. Στο παρελθόν, τα μέσα που είχες στη διάθεσή σου, οι περιορισμένες προσλαμβάνουσες και οι ευκαιρίες, ήταν τα στοιχεία εκείνα που συχνά αποτελούσαν το μειονέκτημα του να ζει κανείς στην περιφέρεια. Αυτό όμως παλιότερα, γιατί τώρα οι χρόνοι και οι αποστάσεις έχουν πια εκμηδενιστεί.

Τί θα αλλάζατε από την σημερινή εικόνα της Ελλάδας;

Πρώτα και κύρια το εκπαιδευτικό της σύστημα με τη στείρα πρόσληψη γνώσεων, τον λειτουργικό αναλφαβητισμό και την ελλιπή «κοινωνική μόρφωση» που αυτό παράγει.

Εξακολουθείτε να επιστρέφετε στο γενέθλιο τόπο, κυριολεκτικά και μεταφορικά;

Με την πρώτη ευκαιρία και με τους δύο τρόπους! Ζούνε οι γονείς μου εκεί, η αδελφή μου, τ’ ανίψια μου…, η μεγάλη μου κόρη επίσης, που είναι φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Εκεί ζουν επίσης και οι όμορφες αναμνήσεις των παιδικών, κυρίως, χρόνων μου, που συχνά τις ανακαλώ στη μνήμη μου και τις εμπεριέχω στα έργα μου, μέσω των υλικών.

Ποια είναι τα σχέδιά σας για το άμεσο μέλλον;

Έχω προγραμματίσει ατομική έκθεση στο Ναύπλιο (όπου φοιτά η μικρή μου κόρη), στο φουαγιέ του Θεάτρου «Τριανόν», από τις 19 έως τις 25 Μαΐου.

Ποια συμβουλή έχετε κρατήσει για τη ζωή, ως μότο, από τους γονείς σας;

Έχω την τύχη να έχω γονείς που καταφέρουν να μου ενισχύουν μέχρι και σήμερα τη δύναμη να αγωνίζομαι για αυτά που πιστεύω, να βλέπω την ομορφιά εκεί που οι άλλοι την προσπερνούν αδιάφορα ή που νομίζουν πως δεν υπάρχει!