A place to bury strangers
“Expoding head”
Mute rec.
Αυτός ο δίσκος πραγματικά καθηλώνει και συμφωνώ απόλυτα με τον χαρακτηρισμό σκοτεινό shoegaze. Όχι μόνο αυτό όμως. Το “deadbeat” είναι ένα καθαρόαιμο surf τραγούδι, ενώ το “keep slipping away”, το πλέον χορευτικό κομμάτι του δίσκου, μοιάζει σαν να έχει ξεπηδήσει από κάποιον κλασικό rock ‘ n ’ roll δίσκο. Από κει και πέρα στιχουργικά επιμένουν στο μοτίβο θάνατος και καταστροφικότητα, ενώ συνθετικά δεν χάνουνε ευκαιρία να αποδώσουνε φόρο τιμής σε συγκροτήματα όπως οι Joy division, οι Cure, οι Sonic youth, οι My bloody valentine. Σκέτη απογείωση.

Iran
“Dissolver”
Narnack rec.
Ο Aaron Aites είναι ο βασικός συνθέτης των Iran και το 2000 είχε κυκλοφορήσει το ομώνυμο ντεμπούτο σαφώς επηρεασμένος από τους pavement, smog και sebadoh. Όσοι λοιπόν έχετε συνηθίσει την χαοτική κατάσταση που επικρατούσε στους δυο προηγούμενους δίσκους ίσως να απογοητευτείτε, καθώς μόνο το “digital clock and phone’s” θυμίζει κάτι από τα παλιά. Κατά τ’ άλλα pop, με το γλυκανάλατα σερνάμενο “buddy”, το ακραία συναισθηματικό “can I feel what” και το “evil summer” να αποτελούνε τις κορυφώσεις του δίσκου.

Rain machine
“Rain machine”
Anti rec.
Οι Rain machine είναι το προσωπικό project του Kyp Malone, μέλος των Tv on the radio, και είναι τόσο προσωπικό που όλα τα όργανα τα ηχογράφησε μόνος του. Οι κύριες συντεταγμένες είναι jazz, blues και funky. O Malone σ’ αυτό το δίσκο υπογράφει μερικά από τα καλύτερα τραγούδια που έχει συνθέσει ποτέ, όπως το “hold you holy” με την πνευματιστική ευαισθησία του, το gospel “smiling black faces” με σαφέστατο πολιτικό περιεχόμενο, τα ακουστικά blues “ driftwood heart ” και “ wintersong ” και το θρηνητικό “ l ove won’t save you ”. Ξέρει αυτός .

Bat for lashes
“Two suns”
Astralwerkers rec.
Το θέμα της Natasha Khan αυτή τη φορά είναι ο δυαδισμός. Και για να περάσει τα μηνύματά της επινόησε το alter ego της, ονόματι Pearl. Τα πάντα κινούνται μεταξύ δυο πόλων. Άλλοτε χάος άλλοτε ισορροπία, άλλοτε μίσος άλλοτε αγάπη και πάει λέγοντας. Πάντως το εντυπωσιακό είναι ότι η Khan παραμέρισε εντελώς τον συναισθηματισμό, το στοιχείο ακριβώς που την έκανε διάσημη. Κάποιες από τις πιο όμορφες στιγμές του δίσκου είναι οι ψηλές νότες που πιάνει η Khan στο “glass”, το “blue dreams” που συμπυκνώνει το θέμα του δίσκου και φυσικά το ντουέτο με τον Scott Walker στο “ the big sleep ”.