Δημήτρης Βλαχοπάνος
«Διασχίζουμε την έρημο της τεχνοκρατίας»
Ο Δημήτρης Χρ. Βλαχοπάνος γεννήθηκε το 1953 στο μαρτυρικό Κομμένο της Άρτας, όπου πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Ζει και εργάζεται στην Άρτα. Είναι φιλόλογος. Ασχολήθηκε για πολλά χρόνια με το συνδικαλιστικό κίνημα των καθηγητών και ταυτόχρονα ανέπτυξε δράση σε θέματα πολιτιστικής και πνευματικής ζωής. Έλαβε μέρος σε συνέδρια και ημερίδες συνδικαλιστικού, επιστημονικού και πνευματικού χαρακτήρα. Οργάνωσε πλήθος εκδηλώσεων με φιλολογικό, λογοτεχνικό και πνευματικό περιεχόμενο, ενώ παρουσίασε στο κοινό συγγραφείς και το έργο τους. Δημοσιεύει άρθρα και κείμενα σε εφημερίδες και περιοδικά, καθώς και στον ηλεκτρονικό τύπο. Κείμενά του παρουσιάστηκαν σε Λογοτεχνικά Συνέδρια και σε Ποιητικά Συμπόσια.
Έχει εκδώσει μέχρι σήμερα τα εξής βιβλία:
«εν κινήσει», ποιητική συλλογή, Σύνδεσμος Φιλολόγων Ν. Άρτας, 2004
«ΚΟΜΜΕΝΟ ΠΟΤΑΜΙ», μυθιστόρημα, εκδόσεις «Πέτρα». 2005
«γράμματα ιάματα», ποιητική συλλογή, «άπειρος χώρα», 2006
«Άι Κομμένο – της άσβεστης μνήμης», συλλογή κειμένων, «Εντύπωσις»,
2007, δεύτερη έκδοση, συμπληρωμένη 2009
«Πηγάδια και πήγασοι – αφηγήματα της δραχμούλας», διηγήματα,
«Πέτρα», 2007
«Του Έρωτα και του Μύθου», ποιητική συλλογή, ΠΛΑΝΟΔΙΟΝ 2009

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΝΤΙΝΟΣ ΓΙΩΤΗΣ

Είστε φιλόλογος και συγγραφέας. Πώς προέκυψε;
Φιλόλογος από τύχη. Τη μουσική ονειρευόμουν, στη φιλολογία κατέληξα. Η μουσική έμεινε χόμπι. Ο συγγραφέας κατοικούσε μέσα μου μαζί με το στίχο. Μου άρεσαν τα παραμύθια που μας έλεγε η μάνα μου. Μικρός έγραφα στίχους και τους έκανα τραγούδια. Πανεπιστήμιο ύστερα, η νέα ποίηση και η γενιά του ’30.

Ίντερνετ και λογοτεχνία. Τι είδους σχέση;
Γολιάθ και Δαβίδ. Το πρώτο τρέφεται με το μέλλον, η δεύτερη συντηρείται απ’ το παρελθόν. «Τα θέλουμε όλα και τα θέλουμε τώρα», λέγανε οι νέοι το ’90. Τ’ άκουσε η τεχνολογία. Και τους τα ’δωσε. Η λογοτεχνία ακολούθησε. Το λογοτεχνικό βιβλίο αφορά μια ολιγομελή ομάδα ειδικών που επικοινωνούν μεταξύ τους μέσω internet.

Ζούμε στην εποχή της εικόνας. Πιστεύετε ότι η τηλεόραση έχει επιβάλει, ανεπιστρεπτί, την εύκολη θέαση και κατά συνέπεια η ανάγνωση παραμερίζεται;
Σαφώς. Με τόσα κανάλια και τόσο ποδόσφαιρο! Διασχίζουμε την έρημο της τεχνοκρατίας. Τηλεόραση μέρα – νύχτα. Οι άνθρωποι μαθαίνουν γράμματα, αλλά δε μαθαίνουν να διαβάζουν. Εκατοντάδες επιστήμονες σε κάθε πόλη. Σπάνια ανοίγουν βιβλίο. Ο χρόνος, λένε. Αλλά γεμάτα τα καφέ βράδυ πρωί. Μπορεί να επιστρέψει η ανάγνωση, αλλά από άλλο δρόμο.

Βρίσκετε κάποιου είδους ευτυχία στην ανάγνωση των βιβλίων και γιατί;
Το βιβλίο με ταξιδεύει. Στο πανεπιστήμιο ανακάλυψα τη μαγεία του. Έφερε τότε ανατροπές. Σήμερα λέω: μπορεί κάποια μέρα να μ’ αρνηθούν όλοι. Δε θα μ’ αρνηθούν τα βιβλία μου. Προπάντων εκείνα που αγόραζα με τις οικονομίες των φοιτητικών μου χρόνων.

Ασχολούμενος ενεργά με την πολιτική και το συνδικαλισμό, ποια διαπιστώνετε σήμερα πως είναι η μεγαλύτερη απειλή για τον Πολίτη και γιατί;
Ο καναπές και η φλυαρία. Ελάχιστοι πολιτικοί διαβάζουν. Οι λεγόμενοι, πνευματικοί άνθρωποι φοβούνται μήπως στο μέλλον περάσουν χειρότερα. Πρέπει να μιλήσουν, αλλά σιωπούν. Ο συνδικαλισμός ανέδειξε πολιτικούς και στελέχη. Μοίρασε θέσεις και χρήματα. Πολιτικοί και επιστήμονες νέμονται τα πάντα. Ο πολίτης πιάνει την άκρη του. Του λένε συνέχεια πως φταίει αυτός. Αν βγει στα μέσα επώνυμα, ορμούν να τον φάνε. Για να τρομοκρατήσουν τους άλλους.

Τί θα αλλάζατε από τη σημερινή εικόνα της Ελλάδας;
Τα μνημεία της, τις πλατείες της και τα σχολεία της. Λίγο κήπο, λίγα λουλούδια, ένα σιντριβάνι, μια έκθεση ζωγραφικής στον πεζόδρομο, ένα νεανικό μουσικό σχήμα κάθε Σάββατο στην πλατεία, ένα θεατρικό δρώμενο κάθε Παρασκευή στον κεντρικό δρόμο, μια ώρα μάθημα στο θεατράκι, μια μαθητική περιπλάνηση στο Βυζαντινό Κάστρο της πόλης, μια μαθητική διαμαρτυρία κάθε Δευτέρα μπροστά τη νομαρχία…

Τί σας αρέσει από (σ)την Άρτα;
Η ιστορία της, το παρελθόν της, τα παιδικά μου χρόνια, το Κάστρο της, το γεφύρι της, τα έλατα του βουνού και οι πορτοκαλιές του κάμπου, ο Αμβρακικός, τα καθημερινά ραντεβού των φίλων, η οδός Σκουφά, η πλατεία Σκουφά.

Τί δε σας αρέσει από (σ)την Άρτα;
Η εγκατάλειψή της, τα σκουπίδια της, η παρακμή της ιστορίας της, η κατεδάφιση των παλιών σπιτιών της, το θερμοκήπιο της κεντρικής πλατείας, τα καθίσματα των πεζόδρομων, το παλιό δημαρχείο που καταρρέει, η αδιαφορία για την πνευματική ζωή, η βαρβαρότητα του αυτοκινήτου, η έπαρση και η μεγαλομανία των αναρριχώμενων φυτών.

Ποιά είναι τα σχέδιά σας για το άμεσο μέλλον;
Να ’μαστε πρώτα καλά. Ήδη τυπώθηκε η τρίτη μου ποιητική συλλογή «Του Έρωτα και του Μύθου». Θα προσπαθήσω το 2010 να εκδώσω ένα μυθιστόρημα με θέμα την εξέγερση της Νομικής το Φλεβάρη του 1973 και να πάρω απάντηση για ένα θεατρικό με θέμα το γάμο της Αλεξάνδρας Μάλλιου το 1943, την ημέρα του ολοκαυτώματος του Κομμένου.

Ποια συμβουλή έχετε κρατήσει για τη ζωή, ως μότο, από τους γονείς σας;
Ανέχου και απέχου.