"Στη ναυτιλία, η υπερδύναμη είναι η Ελλάδα" είπε, απευθυνόμενος, πρόσφατα, στον πρέσβη των ΗΠΑ στην Ελλάδα, ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν και άρχισα να σκέφτομαι τις ωραίες πλευρές αυτής της χώρας: τα συγκριτικά πλεονεκτήματα, τα τεράστια κεφάλαια, για τα οποία, άλλες χώρες θα οργάνωναν "σταυροφορίες" για να τα αποκτήσουν. Η Ελλάδα διαθέτει καθαρές θάλασσες, πολυσχιδείς ακτογραμμές, υπέροχα νησιά, μυθικά βουνά, πανέμορφα ποτάμια που συνθέτουν ένα πολυποίκιλο γεωμορφολογικό περιβάλλον, μαγνήτη για εκατομμύρια επισκέπτες από όλον τον πλανήτη.

Διαθέτει πλουτοπαραγωγικές πηγές (υπέδαφος, ήλιος, αέρας, γεωθερμία, κ.ά.) ικανές να καταστήσουν προοπτικά τη χώρα ενεργειακά αυτάρκη.  Διαθέτει επίσης έναν μοναδικό ιστορικό και πολιτιστικό πλούτο, ικανό να τρέφει τις αισθήσεις και το πνεύμα επιστημόνων, καλλιτεχνών, φιλοσόφων, μελετητών αλλά και απλών ανθρώπων από όλη τη Γη , για πολλά ακόμα χρόνια.

Διαθέτει ακόμα ίδιο ανθρώπινο κεφάλαιο που διαπρέπει στην έρευνα και την τεχνολογία στο εξωτερικό αλλά και στα 2-3 εγχώρια ιδρύματα. Και όμως παρά τα τεράστια αυτά κεφάλαια, η χώρα μας βρίσκεται μονίμως καταχρεωμένη και διαρκώς ανίκανη να βάλει μια στοιχειώδη τάξη στα του οίκου της. Τα τελευταίες δεκαετίες ζούμε χάρη στα δανεικά και στις κοινοτικές επιδοτήσεις, χωρίς κανένα σχέδιο που να μας οδηγεί στο μέλλον. Χωρίς παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα, την ανεργία στα ύψη, τον ανορθολογισμό και την ανομία να κυριαρχούν στη δημόσια ζωή, την φοροδιαφυγή να στερεί τα απαραίτητα έσοδα στο κράτος και παράλληλα να τρέφει τις ενδοταξικές οικονομικές ανισότητες σε βάρος των εντίμων φορολογουμένων πολιτών, το σύστημα δείχνει να έχει χρεοκοπήσει οριστικά.

Εντάξει ο αγώνας και η προσπάθεια για την επιβίωση, αλλά δεν αρκούν μόνο αυτά. Το ευάερο, ηλιόλουστο και ιστορικό οικόπεδο που λέγεται Ελλάς χρειάζεται κάτι παραπάνω και από πάνω. Διαφορετικά τα λεφτά που θα μαζέψουμε από τα τσιγάρα, τα ποτά και τα καύσιμα θα μας φτάσουν μόνο για να πληρώσουμε το επόμενο νοίκι.