Σίγουρα, ίσως...
Απλή, εύληπτη δραματική κομεντί που αφηγείται την ιστορία ενός νεαρού πατέρα που επιχειρεί, παραμονές του διαζυγίου του, αλλάζοντας τα ονόματα των τριών σοβαρών σχέσεών του να επιτρέψει στην 11χρονη κόρη του να μαντέψει ποια από τις τρεις είναι η μητέρα της. Δυο ευχάριστες, ανάλαφρες ώρες μ’ ένα κάπως υπερβολικά φορτισμένο συναισθηματικά φινάλε το Σίγουρα, Ίσως..., αναδεικνύει κυρίως το ταλέντο της μικρής Abigail Breslin. Οι Reynolds και Rachel, πάντα γοητευτικοί υπηρετούν εξαίσια τους ρόλους τους συμβάλλοντας στην διατήρηση αμείωτου του ενδιαφέροντος του θεατή.



Burn after reading
H Linda Litzke ( Frances McDormand ) μαζί με τον Chad Feldheimer (Brad Pitt) ανακαλύπτουν κατά λάθος ένα cd με τα “απομνημονεύματα” ενός πρώην υψηλόβαθμου κυβερνητικού στελέχους, του Osborne Cox (John Malkovich) και προκειμένου να λύσουν κάποια οικονομικά τους προβλήματα αποφασίζουν να τον εκβιάσουν. Ένα κοινότοπο coen-ιστικο fake κατασκοπικό θρίλερ συνωμοσίας, που αν δεν μετείχαν οι συγκεκριμένοι σταρς πιθανώς θα όδευε κατ’ ευθείαν στα ράφια των βίντεο-κλαμπς. Η επιτήδευση των Cohen μετά το εξίσου επιτηδευμένο «καμμία πατρίδα για τους μελλοθανάτους» τείνει προς το ναδίρ της καριέρας τους, όχι πως έχουν ανάγκη, με μόνους υποστηρικτές τους κάποιους κριτικούς κινηματογράφου που επιμένουν να προσπαθούν να πείσουν το ευρύ κοινό, που ευτυχώς δεν πείθεται, ότι οι Κοέν αποτελούν την αφρόκρεμα του σύγχρονου αμερικανικού κινηματογράφου, μόνο και μόνον επειδή κάνουν ταινίες που αφορούν δεν αφορούν το ευρύ κοινό. Μόνο για θιασώτες των Κοέν και για όσους θέλουν να απολαύσουν τον Μπραντ Πιτ σε ένα κόντρα ρόλο.



The life before her eyes
Ο σκηνοθέτης Vadim Perelman καταπιάνεται με μια ταινία σχόλιο αιχμηρό πάνω στον αμερικάνικο τρόπο ζωής αναθέτοντας τους κύριους ρόλους σε δύο ταλαντούχες ηθοποιούς τις Uma Thurman (παρόν) και Evan Rachel Wood (παρελθόν). Μεταφέροντας μας από το παρόν στο παρελθόν παρακολουθούμε τη σχέση της πρωταγωνίστριας στη σχολική ηλικία (Evan Rachel Wood) με τη καλύτερή της φίλη και τους εφιάλτες του παρελθόντος που βασανίζουν τη (Thurman) όταν καλείται να παραστεί σε μνημόσυνο αφιερωμένο στη μνήμη των συμμαθητών της (και της φίλης της) που σκοτώθηκαν από έναν παράφρονα συμμαθητή τους πριν από χρόνια, ενώ εκείνη επέζησε.



Πληγές του Φθινοπώρου
Παρά τον μελοδραματικό της χαρακτήρα οι Πληγές του Φθινοπώρου είναι μια ταινία που με παρρησία εκθέτει τα γεγονότα του Σεπτεμβρίου του 1955 στην Κωνσταντινούπολη που ωδήγησαν στον εκδιωγμό των Ελλήνων της Πόλης. Κεντρικός ήρωας ένας επιτυχημένος δημοσιογράφος αρραβωνιασμένος με την κόρη ισχυρού κυβερνητικού παράγοντα ερωτεύεται μια ελληνίδα «παστρικιά». Επιχειρείστε να την δείτε, δεν θα απογοητευτείτε.



Eξολοθρευτής. Η σωτηρία
Αν έχετε δει το πρώτο Εξολοθρευτή στην εφηβεία σας, η νέα αυτή ταινία ίσως σας απογοητεύσει. Αν όμως τη δείτε σαν μια ταινία που πέραν του τίτλου ουδεμία σχέση έχει με τις προηγούμενες τότε θα περάσετε ένα υπέροχο δίωρο απολαμβάνοντας μια από τις λίγες καλές περιπέτειες-θρίλερ της χρονιάς. Από τα καλά στοιχεία της ταινίας η φωτογραφία του Shane Hurlbut που αναπλάθει ένα καινό σύμπαν, η μουσική του Danny Elfman και η επιδεξιότητα του McG στην ανάπλαση των σκηνών δράσης.