P.J.Harvey - John Parish
“A woman a man walked by”
Island rec. Η τελευταία συνεργασία των δύο είχε πραγματοποιηθεί πριν δεκατρία χρόνια και είχε αποφέρει τον εξαιρετικό δίσκο “dance hall at louse point” . Από εκείνη την εποχή στην μουσική πορεία τους συνέβησαν πράγματα και θαύματα. Το στοιχείο όμως που φαίνεται να καθορίζει τον συγκεκριμένο δίσκο, είναι η φόρμουλα στην οποία επιμένει να κινείται η p.j. από το 2004 κι έπειτα. Εδώ δεν υπάρχουν οι σκληρές και δύστροπες στιγμές της προηγούμενης συνεργασίας τους , αλλά έχει επικρατήσει μια πιο χαλαρή blues ατμόσφαιρα. Εκτός από μια δυο στιγμές που ξεχωρίζουν ο υπόλοιπος δίσκος κυμαίνεται σε μέτρια επίπεδα και αυτό που ξινίζει περισσότερο είναι η έλλειψη ερμηνευτικής ευρηματικότητας από την πλευρά της p.j.

Eddie Vedder
“Into the wild”
RCA rec
Διάνα πέτυχε ο Sean Penn με την επιλογή του να εμπιστευτεί στον Vedder την μουσική επένδυση της ταινίας του “Άγρια φύση”. Το πιο ενδιαφέρον όμως είναι όταν αποσυνδέσει κανείς τα δέκα τραγούδια από την ταινία. Τότε έρχεται αντιμέτωπος μ’ έναν απέριττο δίσκο μόλις είκοσι έξι λεπτών, που αναδεικνύει τις υποβλητικές ικανότητες του Vedder, οι οποίες τα τελευταία χρόνια με τους Pearl Jam είχαν περιοριστεί στην φλυαρία. Με την υποστήριξη ήπιων συνθέσεων ο Vedder προκαλεί ψυχικά σκαμπανεβάσματα στον ακροατή ,αφήνοντάς τον τελικά να επιλέξει μόνος του τον τρόπο που θα προσεγγίσει τον δίσκο σε κάθε νέα ακρόαση. Δύσκολο βέβαια να αντισταθεί κανείς σε στίχους όπως “ have no fear for when I ’ m alone …”

Black mountain
“In the future”
Jagjaguwar rec.
Μετά το προ τριετίας επιτυχημένο ντεμπούτο τους οι Black mountain επιστρέφουν μ’ έναν αξιόλογο δίσκο που κινείται μεταξύ του κλασικού ήχου των Velvet underground και της σύγχρονης εκδοχής, όπως την αποδίδουν οι Brian Jonestown massacre . Οι Black mountain πατούν πάνω σε ψυχεδελικές blues συνθέσεις , χωρίς να διστάζουν να ξεσπάσουν σε σύγχρονα riff, με χαρακτηριστικότερο δείγμα το σχεδόν εντεκάλεπτο “angels” . Bέβαια όλα τα τραγούδια διατηρούν το ενδιαφέρον του ακροατή αμείωτο με τις ερμηνείες της Amber Webber να παίζουν και αυτή τη φορά καθοριστικό ρόλο προς αυτή τη κατεύθυνση.

British India
“Thieves”
ShocK rec.
Οι British India είναι μια φρέσκια μπάντα που βρίθει από ενέργεια, ενθουσιασμό και οργή. Παρόλο που πολλά στοιχεία τους παραπέμπουν στη σκηνή του grunge, ο βρώμικος ήχος δεν φαίνεται να είναι προτεραιότητά τους. Οι ερμηνείες του Declan Melia δεν χαλαρώνουν ούτε στιγμή και ο δίσκος πηγαίνει σπινταριστός ως το τέλος. Βέβαια οι British India κουβαλάνε ακόμη μαζί τους όλα τα κλισέ μιας εφηβικής μπάντας κι αυτό ίσως αποτρέψει κάποιους να τους πάρουνε στα σοβαρά. Πάντως για φασαριόζικα πάρτι είναι ότι πρέπει οι πιτσιρικάδες.