Ηθική στην πολιτική είναι σαν την όαση στην έρημο: σπάνια. Όλοι ορκίζονται σε αυτήν, αλλά λίγοι τιμούν τον όρκο τους. Η ηδονή της εντιμότητας (για να θυμηθώ τον Πιραντέλλο) φαίνεται ότι δεν ανήκει, για τους περισσότερους, στις απαγορευμένες. Ο πρωθυπουργός της χώρας και αρχηγός της ΝΔ είχε μια τελευταία ευκαιρία να αποδείξει ότι εννοούσε, έστω και μερικώς, όσα διακήρυσσε και υποσχόταν να κάνει κατά της διαφθοράς, πριν η παράταξή του αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας. Αντιθέτως με την αιφνιδιαστική και προκλητική για τα κοινοβουλευτικά ήθη, λήξη της τρέχουσας Συνόδου της Βουλής, επιβεβαίωσε αυτό που έχει αποκρυσταλλωθεί, πλέον, ως συνείδηση στους πολίτες: κάποιοι δικοί του έχουν τη φωλιά τους λερωμένη. Γιατί τι άλλο σημαίνει η παραγραφή όλων των τυχόν ποινικών ευθυνών υπουργών για την περίοδο 2004-2007;

Η απόφαση του πρωθυπουργού για το κλείσιμο της Βουλής, με μια πρώτη ανάγνωση, δύο ερμηνείες επιδέχεται: ή δεν θέλει ο ίδιος να χυθεί άπλετο φως σε όσα καταμαρτυρούν στην κυβέρνηση και τους υπουργούς του ή δεν μπορεί, εξαιτίας (αόρατων) δεσμών. Και στις δύο περιπτώσεις όμως η συνέπεια της εσπευσμένης λήξης θα είναι η ίδια: οι περισσότεροι θα πιστέψουν ότι εδώ επιχειρείται συγκάλυψη. 'Οπου υπάρχει καπνός (το κλείσιμο της Βουλής), υπάρχει και φωτιά (ποινικές ευθύνες). Και η φωτιά θα κάψει μαζί με τα ξερά και τα χλωρά.

Δυστυχώς παρά τον επιδιωκόμενο στόχο της παραγραφής των τυχόν ποινικών ευθυνών υπουργών, το αποτέλεσμα θα είναι το αντίθετο: η παραγραφή των "Βατοπεδίων" από τη συλλογική μνήμη είναι αδύνατη και οι σκιές θα μεταβληθούν γρήγορα σε μόνιμα σημάδια στο σώμα της παράταξης της Ν.Δ.