Devastations
“Coal”
Brassland rec

Οι Αυστραλοί Devastations με τον πρώτο τους δίσκο μας αφήνουν...με το στόμα ανοικτό. Η ποίηση ερωτοτροπεί με την μελωδία και ο Nick Cave σίγουρα θα είναι περήφανος για τους συμπατριώτες του. ΄Οταν κάποιοι καλλιτέχνες αποφασίζουν να διαβούν το ακανθώδες και ψυχοφθόρο εσωτερικό τους μονοπάτι που οδηγεί στην κάθαρση, τότε είναι που αποκαλύπτεται σ’ εμάς τους υπόλοιπους το καλύτερο και χειρότερο που υπάρχει στα αφώτιστα βάθη της ανθρώπινης ψυχής. Πιστεύω (παρόλες τις ενστάσεις ίσως και ύβρεις που θα εισπράξω) ότι οι Devastations είναι το πρώτο συγκρότημα που ακολουθώντας τα χνάρια του Nick Cave κατόρθωσε να ακούγεται αψεγάδιαστα ειλικρινές. Ξέρω! Ξέρω μόλις σας ήρθαν στο μυαλό οι Madrugada…

Erase Errata
 “Night Life”
Kill Rock Stars rec.

Μετά την αποχώρηση δυο μελών του συγκροτήματος, της κιθαρίστριας και της τραγουδίστριας και την αντικατάστασή τους από την Jenny Hoyston η οποία ανέλαβε κιθάρα και φωνητικά οι Erase Errata κατορθώνουνε στον τρίτο τους δίσκο να οργανώσουμε το χάος των συνθέσεων τους. Επαναλαμβανόμενοι, σπαστικοί ρυθμοί στο μπάσο να οργανώνουνε τους λαβύρινθους των αυτιών με την κιθάρα να αποτίει φόρο τιμής στο αρχέγονο punk προσδίδοντάς του χορευτικές νότες. Από εκεί που στους δυο πρώτους δίσκους δεν βγαίνει άκρη που τελειώνει το ένα τραγούδι και που αρχίζει το επόμενο στο “nightlife” τα κορίτσια συμμαζεύουνε τις sonic youth-ικές τους επιρροές και τις μπολιάζουν με τρόπο ώστε επιβεβαιώνουν πλέον τις προσδοκίες των οπαδών τους που τους είχαν αποδώσει το χαρακτηρισμό της καλύτερης γυναικείας post punk μπάντας του πλανήτη.

The Evens
“Get evens”
Dischord rec.

Ποιος είδε τον Ian Mackaye και δεν τον φοβήθηκε! Στην αρχή ήταν οι Minor Threat, συνέχισε με τους αξεπέραστους Fugazi και τώρα μάζεψε αυτήν την Amy Farina  να του παίξει τα τύμπανα και να βοηθήσει στα φωνητικά και βάλθηκε να μας δώσει μερικά μαθήματα για το πως συνδυάζονται στην pop η γλυκύτητα της μελωδίας με την οργισμένη στιχουργική. Και αυτή η οργή δεν είναι αναίτια. Οι προφητείες του ‘1984’ είναι πλέον μια ζοφερή πραγματικότητα (all you find you keep), η πλαστικοποιημένη κουλτούρα κυριαρχεί (cache is empty) και ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών απέρριψε την πρόσκλησή τους σε γεύμα μιας και θεωρεί ότι δεν έχει τίποτα το κοινό με ανθρώπους όπως ο Ian και η  Amy, οπότε και αυτοί δεν είχαν καλύτερο να κάνουν απ’ το να τον απολύσουν (Everybody knows …you are a liar).

Imaad Wasif
“Imaad Wasif”
Kill Rock Stars rec.

Μετά το τέλος της περιοδείας των Yeah Yeah Yeahs στην οποία συνέδραμε ως δεύτερος κιθαρίστας ο  Imaad Wasif έβαλε στην θήκη την ηλεκτρική του κιθάρα και ηχογράφησε τον πρώτου προσωπικό – ακουστικό δίσκο έτσι για να την σπάσει στον φλώρο τον Damien Rice  και να προκαλέσει σύγχυση στο γαμ***νο το Cosmopolitan. Ζεστές νότες, νοσταλγικές συγχορδίες, απολογητικές ερμηνείες που καταλήγουνε στην ανακούφιση της εξιλέωσης και τον πνεύμα του Elliott Smith να κόβει βόλτες τριγύρω ψάχνοντας το επόμενο εύθραστο σώμα γαι να φωλιάσει. I will wait until you come back some day / I’ m waiting for you I’ m waiting / I’ m bleeding for you I’ m bleeding.