ΦΩΤΗΣ ΣΠΥΡΟΥ

"Αναγνωρισιμότητα σημαίνει επικοινωνία"

Συνέντευξη: ΝΤΙΝΟΣ ΓΙΩΤΗΣ

Γιατί έγινες ηθοποιός;
Το σίγουρο είναι ότι κανένας εμάς τους ηθοποιούς δε μας παρακάλεσε ή πολύ περισσότερο εκλιπάρησε να γίνουμε ηθοποιοί. Κανένας δεν ξύπνησε το πρωί και ήρθε και μας είπε «αν δε γίνεις ηθοποιός, εγώ δε θα φάω το μεσημέρι».Τι είναι όμως τελικά αυτό που μας κάνει να γινόμαστε ηθοποιοί και να καταπιανόμαστε με κάτι που πραγματικά – πιστέψτε με μετά από δώδεκα χρόνια στη δουλειά – είναι πάρα πολύ δύσκολο. Ποιά είναι αυτή η απόφαση που μας κάνει να θέλουμε να ασχοληθούμε με αυτή τη δουλειά, με αυτό το «τίποτα» που θα μας κάνει να παλεύουμε με την ψυχή μας και το νευρικό μας σύστημα; Τίποτα. Το λέω όπως το είχε πει και ο Χορν: «η δουλειά του ηθοποιού είναι το τίποτα. Και ξέρεις πόσο δύσκολο είναι να το κάνεις αυτό;». Τελικά, ίσως, αν μπορούσα να απαντήσω σ΄ αυτή την ερώτηση, αυτή τη στιγμή να μην έδινα συνέντευξη σε σας, τουλάχιστον ως ηθοποιός.

Θέατρο, κινηματογράφος ή τηλεόραση;
Είναι σαν να ρωτάς ένα σώμα αν αγαπά περισσότερο το κεφάλι, το χέρι ή το πόδι του. Το θέατρο, η τηλεόραση και ο κινηματογράφος είναι ισότιμα μέλη ενός σώματος με διαφορετική μεν λειτουργία το καθένα, που όμως είναι απαραίτητα όλα για να συντελεστεί μία κίνηση προς τα μπρος. Εάν στα χρόνια που έχω στην δουλειά έλεγα ποια είναι η ερώτηση που μου έχουν κάνει τις περισσότερες φορές, σίγουρα θα ήταν αυτή. Κάθε φορά που αφοσιωνόμουν στο θέατρο, μου έλειπε η τηλεόραση και ο κινηματογράφος. Κάθε φορά που δούλευα πολύ στην τηλεόραση, μου έλειπε το θέατρο κ.ο.κ. Παρακαλώ Θεέ μου, μη χρειαστεί κάποτε να διαλέξω αποκλειστικά κάποιο απ΄τα τρία, γιατί αλήθεια τι θα μπορούσα να κάνω χωρίς την παιδική μου χαρά – τηλεόραση, την δουλειά μου – το θέατρο ή την μεγάλη μου αγάπη – τον κινηματογράφο.

Ζούμε στην εποχή της εικόνας. Πιστεύεις ότι η τηλεόραση έχει επιβάλλει ανεπιστρεπτί ευτελή πρότυπα στο χώρο της Τέχνης;
Δεν πιστεύω σε εξιλαστήρια θύματα. Είναι πολύ εύκολο να κατηγορήσουμε την τηλεόραση για την κατάρρευση των τεχνών και των αξιών γύρω μας. Η δύναμη της τηλεόρασης πηγάζει από εμάς, εμείς είμαστε η δύναμή της, εμείς χρησιμοποιούμε την τηλεόραση για να επιβάλουμε, εμείς έχουμε λοιπόν το μαχαίρι. Γιατί ο δολοφόνος να είναι η τηλεόραση; Η τηλεόραση δεν είναι φύσει «κακή». Είναι το πως εμείς την διαχειριζόμαστε. Με το μαχαίρι και μπορείς να κόψεις το ψωμί και μπορείς να σκοτώσεις κιόλας. Είναι επιλογή σου.

Θεωρείς ότι η αναγνωρισιμότητα ενός καλλιτέχνη σήμερα είναι προϋπόθεση της επιτυχίας του;
Για τον καθένα η επιτυχία είναι κι άλλο πράγμα. Σίγουρα όμως για κανέναν δε μπορεί να αποτελεί επιτυχία απλά και μόνο το να σε αναγνωρίζουν. Η δουλειά του ηθοποιού έχει πολλή «λάντζα», πολλές «πετριές» για να τις ανεχτείς μόνο και μόνο για να σε αναγνωρίζουν στον δρόμο. Πρέπει να έχεις άλλους, πολύ πιο δυνατούς στόχους και «θέλω» για ν΄ αντέξεις τα καθημερινά πάνω-κάτω, μέσα-έξω της ψυχή σου.
Για μένα η αναγνωρισιμότητα είναι ένας συγκάτοικος, που περνάω πολλές ώρες μαζί του, μ΄ ευχαριστεί αρκετά, αλλά μ΄ ευχαριστεί γιατί ξέρω ότι όταν το επιλέξω μπορώ να μείνω και πάλι μόνος μου. Την αναγνωρισιμότητα στη δουλειά μου πάντα την έβλεπα και θα την βλέπω ως καλυτέρευση της επικοινωνίας μου με τους γύρω μου και όχι σαν απομόνωσή μου σε κάποιον φανταστικό – ανύπαρκτο θρόνο.

Ποιά είναι η γνώμη σου για τα καλλιτεχνικά δρώμενα στην Άρτα;
Δυστυχώς επί του θέματος δεν γνωρίζω σχεδόν τίποτα. Δεν ξέρω αν αυτό λέει κάτι, αλλά είναι η μόνη πόλη, που δεν έχω επισκεφθεί ποτέ με τους περιοδεύοντες θιάσους που παίζω και πραγματικά το γεγονός αυτό με λυπεί.

Εξακολουθείς να επιστρέφεις -κυριολεκτικά και μεταφορικά- στο γενέθλιο τόπο;
Θεωρώ ότι δεν έφυγα ποτέ. Ό,τι κάνω, ό,τι δημιουργώ το κάνω μην ξεχνώντας το χωριό μου, τον Καταρράκτη Άρτας. Ελπίζω σε λίγα χρόνια να μπορώ να μένω εκεί, ακόμη και για μήνες. Είναι ο μόνος τόπος που ξεκουράζομαι και που επιθυμώ συνεχώς να βρίσκομαι.

Τί σου αρέσει από την Άρτα;
Για μένα η Άρτα είναι παιδικές μνήμες. Υπέροχες διακοπές Χριστουγέννων - Πάσχα, αλλά και καλοκαίρια γεμάτα ξεγνοιασιά στον Καταρράκτη. Είμαι ευγνώμων που έχω έναν τόπο καταγωγής σαν κι αυτόν. Μια βόλτα στον πεζόδρομο της Άρτας, ένας καφές στα μαγαζιά των φίλων μου ή μια νυχτερινή έξοδος με τ΄ ανήψια μου είναι για μένα σχεδόν το παν.

Τί δεν σου αρέσει από την Άρτα;
Λόγω της δουλειάς μου, θεωρώ ανεπίτρεπτο να μην έχει ένα Δημοτικό Θέατρο. Είμαι σίγουρος ότι οι Αρτινοί θ΄ αγκάλιαζαν μια τέτοια προσπάθεια και βέβαια αν μου ζητούνταν θα βοηθούσα με όλες τις δυνάμεις μου.

Ποιά είναι τα σχέδιά σου για το άμεσο μέλλον;
Αυτή τη στιγμή ολοκληρώνω τις παραστάσεις του “WHATEVER” (επιθεώρηση του Κ. Μάγνη) με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας. Παράλληλα κάνω γυρίσματα για τα σήριαλ «Μαρία, η άσχημη» και «Κόκκινο Δωμάτιο». Αυτά τα δύο σήριαλ του MEGA θα συνεχιστούν μέχρι και το καλοκαίρι του 2008, οπότε δεν υπάρχει χώρος για καινούργια τηλεοπτικά σχέδια. Όσο για το θέατρο, πάντα ελπίζω στην πρόταση που θα με συνταράξει.

Ποιά συμβουλή έχεις κρατήσει, ως μότο, για τη ζωή σου;
Κάτι που μου είχε πει ο Λάκης Λαζόπουλος, στα πρώτα μου βήματα. Ότι το μεγαλύτερο ταλέντο του καλλιτέχνη είναι η ψυχραιμία του. Όταν γκρεμίζεται το σύμπαν γύρω σου, εσύ μέτρα μέχρι το δέκα.

Γεννήθηκε το 1975 και μεγάλωσε στο Περιστέρι Αττικής. Αποφοίτησε με άριστα από την δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης “Κάρολος Κούν” το 1996.

Στο Θέατρο εμφανίστηκε στα έργα (επιλεκτικά):
- Πλούτος του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Μίμη Κουγιουμτζή
- Το παιχνίδι της σφαγής του Ευγ.Ιονέσκο σε σκηνοθεσία Γιώργου Λαζάνη
- Ορνιθες του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Κάρολου Κούν
- Μακμπέθ του Σαίξπηρ σε σκηνοθεσία Γ.Χουβαρδά
- Μήδεια σε σκηνοθεσία του Δ. Παπαιωάννου
- Δεκτή μικρή αναπηρία σε σκηνοθεσία Σ.Σπυράτου
- Η κυρία με τις καμέλιες του Αλ.Δουμά σε σκηνοθεσία Π.Ζούλια
- Δον Ζουάν του Μολιέρου σε σκηνοθεσία Σ. Παυλίδη
- Ο κατά φαντασίαν ασθενής του Μολιέρου σε σκηνοθεσία Β.Νικολαϊδη
- Το σκλαβί της Ξένιας Καλογεροπούλου σε σκηνοθεσία Θ.Μουμουλίδη
- Whatever του Κ. Μάγνη σε σκηνοθεσία του Θ. Μουμουλίδη.

Στον Κινηματογράφο έχει εμφανιστεί στις εξής ταινίες:
- Το πέρασμα σε σκηνοθεσία Κ. Σταύρακα
- Ολου του κόσμου το βάρος σε σκηνοθεσία Θ.Αναστόπουλου
- Μπραζιλέϊρο σε σκηνοθεσία Σ. Γκορίτσα
- Ο παράδεισος είναι προσωπική μας υπόθεση σε σκηνοθεσία Δ.Αράπογλου
- E-mail σε σκηνοθεσία Μ.Χολέβα
- Θηλυκή εταιρεία σε σκηνοθεσία Ν.Περάκη
- Ο αδελφός μου κι εγώ σε σκηνοθεσία Α.Κοκκίνου
- Οι αριθμημένοι σε σκηνοθεσία Τ.Ψαρρά
- Η επίθεση του γιγαντιαίου μουσακά σε σκηνοθεσία Π.Κούτρα
- Από του χάρου τα δόντια σε σκηνοθεσία Κ.Χατζημιχαηλίδη

Στην τηλεόραση έχει παίξει στις παρακάτω σειρές (επιλεκτικά):
- Μαρία η άσχημη για το MEGA σε σκηνοθεσία Τζ. Χρυσσανίδου και Σ. Σμυριλίου
- Αν με αγαπας για τον ALPHA σε σκηνοθεσία Ν. Ζαπατίνα
- Κόκκινο δωμάτιο για το MEGA σε σκηνοθεσία Αλ. Ρήγα.
- Θα σε δω στο πλοίο για τον ALPHA σε σκηνοθεσία Κ.Κιμούλη
- Περι ανέμων και υδάτων για το MEGA σε σκηνοθεσία Ρ.Εσκενάζυ
- Αθώος ή ένοχος για τον ΑΝΤ1 σε σκηνοθεσία Μ.Μανουσάκη
- Δύο ξένοι για το MEGA σε σκηνοθεσία Αλ.Ρήγα