Ο Γιώργος Μεράντζας θυμάται τη ΜΑΡΙΑ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ

Η Μαρία Δημητριάδη έφυγε νωρίς, τα Μέσα σχεδόν την αγνόησαν, αλλά είμαι  βέβαιος ότι και η ίδια ήξερε ότι δεν επρόκειτο να ασχοληθούν μαζί της.
Η Μαρία ήταν μια από τις μεγαλύτερες ερμηνεύτριες στην Ελλάδα. Αυτή δεν το έλεγε ποτέ, το γνωρίζουμε όμως όλοι όσοι συνεργαστήκαμε μαζί της.  Η αλήθεια είναι πως δύσκολα μπορείς να βρεις μια τραγουδίστρια σαν τη Μαρία. Δεν συμβιβαζόταν, δεν επεδίωκε να γίνει του συρμού, δεν ήθελε ποτέ να είναι αρεστή γενικά. Ηθελε να είναι αρεστή μόνο μέσα από το τραγούδι της.
Με τη Μαρία δούλεψα σχεδόν 14 χρόνια και την γνώρισα από όλες τις πλευρές. Ήταν ένα σπάνιο και ιδιόρρυθμο  άτομο με φοβερά χαρίσματα αλλά και ελαττώματα. Ασυμβίβαστη και πολύ σκληρή, ακόμα πιο σκληρή και από ό,τι ένιωθε μέσα της. Στην πραγματικότητα όμως ήταν μια πλημμύρα συναισθημάτων, ένα μικρό παιδί. Τη Μαρία μπορούσες να την κάνεις ό, τι  ήθελες, αρκεί να ένιωθε ασφάλεια μαζί σου και ότι την αγαπούσες.
Συνεργαστήκαμε για πρώτη φορά το 1975 στα "Τροπάρια για φονιάδες" και το 1976 στο "Φουέντε Οβεχούνα" του Θάνου Μικρούτσικου. Ήταν εκπληκτική. Δεν ήταν εκπληκτική μόνο στο πολιτικό τραγούδι. Η Μαρία τραγουδούσε καταπληκτικά νανουρίσματα, παιδικά τραγούδια και μεταμορφωνόταν κυριολεκτικά όταν τα τραγουδούσε.
Τα πρωϊνά που τη συναντούσα η Μαρία άκουγε κλασσική μουσική.  Στο σπίτι της εκτός απο τους Μικρούτσικο, Χατζιδάκη, Θεοδωράκη, άκουγε Κουρτ Βάιλ και Χανς Άισλερ, τζαζ και τα ροκ συγκροτήματα της εποχής αλλά και ακραία μουσικά είδη. Πίστευε ότι πάντα είχε να μάθει και για αυτό της άρεσε να ακούει.
Τη θαύμαζα, μου έμαθε πάρα πολλά πράγματα με εκείνο το νέο μπρεχτικό τρόπο ερμηνείας των τραγουδιών που γνώριζε πολύ καλά. Τα τραγούδια που είπε η Μαρία, αν τα έλεγε άλλη τραγουδίστρια, θα την έπαιρναν με τις πέτρες. Θυμάμαι στην Αυστρία σε παραστάσεις του Θάνου Μικρούτσικου, με ειδικά σύνολα συμφωνικής μουσικής από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες,  ο κόσμος είχε συγκλονιστεί με την ερμηνεία της Μαρίας, παρόλο που εκείνη την εποχή δεν είχαμε ακόμα μάθει να διαβάζουμε νότες.
Φαινόμενο ερμηνευτικό με μεγάλη έκταση στη φωνή της και φοβερή ωριμότητα στο να αντιλαμβάνεται τι τραγουδάει. Τα λόγια στο στόμα της αποκτούσαν μια άλλη διάσταση.  Και η λέξη αγάπη και η λέξη θάνατος αλλιώς ακουγόταν από το στόμα της Μαρίας.
Τα τελευταία χρόνια, αν και μέναμε κοντά στου Παπάγου, την είδα μόνο  μια- δυό φορές. Φαινόταν στο πρόσωπό της η μοναξιά. Είχε συμβιβαστεί όμως και δεν ήθελε να μιλάει για τη ζωή της. Χαίρομαι που ήμουν φίλος της και ήταν φίλη μου, τώρα όμως στεναχωριέμαι που δεν την είχα δει περισσότερες φορές.
Στεναχωρήθηκα που δεν την είδα όταν ήταν άρρωστη, παρόλο που δεν άφηνε κανένα να τη δει στο νοσοκομείο.  Ακόμα και στα τελευταία της επέλεξε να είναι έξω απο τα συμβατικά πλαίσια της ζωής. Έξω από την δήθεν κοινή συνισταμένη της κοινωνίας. Και επέλεξε να αποτεφρωθεί.  Ούτε και αυτό είναι εύκολο να το πεις: να με κάψετε και να μην γίνει η κηδεία μου για να μην έρθουν όλοι αυτοί και γίνει ένα ακόμα παιγνίδι. Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλη ζωή, αλλά αν μας βλέπει από εκεί πάνω μπορεί και να χαίρεται για την τελική της απόφαση.
Ακόμα στεναχωριέμαι όχι επειδή είμαστε συνομήλικοι και συνειδητοποιώ ότι μεγαλώσαμε