Fleet foxes
“Fleet foxes”
Sub pop rec.

Οι Fleet foxes αξιοποιώντας τις επιρροές τους από κλασικά ονόματα, όπως ο Neil Young και οι Zombies στήνουν έναν ιδιωματικό δίσκο που η θεματολογία του σταθερά προσανατολίζεται προς τα βουνά, τα δάση, τη φύση γενικώς και τον θάνατο. Λογικό αν σκεφτείτε ότι κατοικούνε στο Seattle. O Robin Pecknold με τα φωνητικά του ζεσταίνει την ατμόσφαιρα του δίσκου ο οποίος, αν και στερείται εκπλήξεων, σε καμιά περίπτωση δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί επίπεδος.
Όλα τα τραγούδια αποπνέουν μια οικειότητα που σαφώς πηγάζει από την επιρροή της κλασικής αμερικάνικης folk και rock αισθητικής.

The last shadow puppets
“The age of the understatement” 
Domino rec.

Αυτό είναι το project του Alex Turner των Arctic Monkeys και μα την αλήθεια στην αρχή μου φάνηκε συμπαθητικός, αφού δεν θυμίζει καθόλου Arctic Monkeys. Με το πέρας όμως των τριών πρώτων τραγουδιών το ενδιαφέρον μου ξεθύμανε και για να μην πεθάνω από ανία βάλθηκα να χαζεύω το εξώφυλλο. Σπουδαίο τίτλο εμπνευστήκανε πάντως. Η εποχή του ευφημισμού. Εκτός κι αν δεν πρόκειται για αυτοσαρκασμό. Εντάξει δεν είναι κακός δίσκος, ειδικά για όσους την βρίσκουν με μια πιο ρετρό αγγλική αισθ

Antony and the Johnsons
“The crying light”                  
Secretly Canadian rec.

Πέντε χρόνια περάσανε από την κυκλοφορία του “I am a bird now” που είχε ταρακουνήσει συθέμελα, σε συνδυασμό και με το φαινόμενο Devendra, την αισθητική και τον μουσικό αυτοεγκλωβισμό του επονομαζόμενου indie κοινού. Το “Crying light” δεν νομίζω ότι θα έχει τον ίδιο αντίκτυπο σίγουρα όμως θα συγκινήσει όσους είχαν την αίσθηση ότι ακούνε έναν κλασικό για τις μελλοντικές γενιές δίσκο κατά την διάρκεια της εκάστοτε ακρόασης του “I am a bird now”. O Antony δεν άλλαξε τίποτα στο ύφος του, απλώς έδωσε περισσότερο χώρο στα έγχορδα σε ορισμένα σημεία. Οι συνθέσεις στο πιάνο και η άλλοτε σπαρακτική και άλλοτε παρηγορητική φωνή του έχουν και πάλι πρωτεύοντα ρόλο σ’ ένα σύνολο τραγουδιών που θα ήταν ιεροσυλία να ξεχωρίσουμε κάποιο από αυτά
Όσο για τους στίχους  παραμένουν όσο σουρεαλιστικοί όσο αρμόζει σε μια προσωπικότητα σαν τον Antony.ητική και με pop μελωδίες  κατευθείαν βγαλμένες από την δεκαετία του ’60. 

 Get well soon
“Rest now, weary head!You will get well soon”                                     
Universal rec.

Οι Get well soon με το “καλημέρα” κάνανε αίσθηση και μάλιστα τον προηγούμενο μήνα φιγουράρανε σε πολλές λίστες με τα καλύτερα της χρονιάς. Ο κινητήριος νους του συγκροτήματος είναι ο Konstantin Gropper.
Η δοσολογία που χρησιμοποιεί είναι λίγη pop, λίγη folk, μερική δραματοποίηση, συχνές ηλεκτρονικές παρεμβολές και κάμποση μελαγχολία. Κοινός παρονομαστής οι στιβαρές ερμηνείες από μια φωνή που η χροιά της όμως δεν ενθουσιάζει. Γενικώς ένας δίσκος καλοδουλεμένος χωρίς καμιά πρωτοτυπία, αν εξαιρέσουμε κάποια ηχητικά τερτίπια που διαδραματίζονται στιγμές στο παρασκήνιο. Εύλογη λοιπόν η απορία για το σκαρφάλωμα στις λίστες, εκτός κι αν αποδεχτούμε την παντελή έλλειψη πρωτοτυπίας στο μουσικό προσκήνιο. Καλή ανάρρωση.