The fall
“Imperial wax solvent”
Sanctuary rec.

Για να αναλυθεί η δισκογραφία των Fall, που άρχισε στα τέλη της δεκαετίας του εβδομήντα, θα χρειαζόταν ένας τόμος εγκυκλοπαίδειας και τουλάχιστον άλλος ένας για την προσωπικότητα του Mark E. Smith. Αυτό που προκαλεί εντύπωση στην περίπτωση τους είναι ότι δεν έχουν επαναπαυθεί στιγμή στις δάφνες τους και κάθε κυκλοφορία εκπλήττει ευχάριστα με την ευρηματικότητα και την φρεσκάδα της. Και στο “Imperial wax solvent” οι Fall δεν αλλάζουν ρότα παραμένοντας πιστοί στην garage - punk αισθητική τους. Στα αξιοσημείωτα η συμβολή της Eleni Polou,  σύζυγος του Smith, στο δημιουργικό τομέα καθώς και η ερμηνεία της στο “I’ ve been duped” με την δωδεκάλεπτη όμως εξομολόγηση του Smith στο “50 year old” ν’ αποτελεί την πιο ξεχωριστή στιγμή.

 Tassos Stamou
“Electroacoustic imrovisation”                        
Kukuruku rec.

Όπως και στην πρώτη του προσωπική κυκλοφορία και εδώ ο Τάσος Στάμου μας προϊδεάζει για την επακόλουθη ακρόαση με το εξώφυλλο καθώς και με τον τίτλο του δίσκου (ηλεκτροακουστικός αυτοσχεδιασμός). Εκτός αυτού στο οπισθόφυλλο φρόντισε να καταχωρήσει και τα όργανα που χρησιμοποίησε με την σφυρίχτρα που χρησιμοποιούν οι μπάτσοι στο αλκοτέστ να κλέβει την παράσταση. Όσο για την κριτική του υλικού επιτρέψτε μου να κρατήσω τις αποστάσεις μου μιας και ο τρόπος που προσεγγίζει και πειραματίζεται με τους ήχους ο Στάμου κατακερματίζει κάθε αντικειμενική βάση. Οπότε αυτό που μένει είναι ο υποκειμενισμός που υπνοβατικά ταλαντεύεται ανάμεσα στην κατανυκτική ανατολίτικη πλευρά του δίσκου και την αναπόσπαστη ανησυχία που προκαλούν οι ήχοι του δυτικού κόσμου.

The Brian Jonestonemassacre
“My bloody underground”
A rec.

Τα σαράντα περίπου μέλη που κατά καιρούς έχουν περάσει από τους BJM  αποδεικνύουν και τις διαφορετικές κατευθύνσεις που κάθε φορά ακολουθεί ο Anton Newcombe η κινητήρια δύναμη του συγκροτήματος. Στο συγκεκριμένο δίσκο, ένατος κατά σειρά, ο τίτλος και μόνο τα λέει όλα καθώς το “My bloody underground” παραπέμπει άμεσα στους My bloody Valentine και στους Velvet underground. Από κει και πέρα αυτή η κυκλοφορία μοιάζει να κλείνει έναν κύκλο μιας και θυμίζει έντονα τον πρώτο δίσκο των BJM το Methodrone που κι εκείνος είχε σαφή προσανατολισμό προς την σκηνή των shoegazers. Εκτός λοιπόν από τ’ ότι είναι ένας από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς το εναρκτήριο τραγούδι φέρει και τον κορυφαίο τίτλο “Bring me the head of Paul McCartney on Heather Mill’s “.

 Local H
“12 months angry”                                     
Shout! Factory rec.

Στα μέσα της δεκαετίας του ενενήντα που ξεκινούσε η σταδιοδρομία των Local H ήταν πρωτάκουστο για ένα συγκρότημα αυτού του είδους να αποτελείται από δύο μέλη. Επειδή όμως με τον καιρό και την συμβολή των White Stripes το γεγονός έπαψε να προκαλεί εντύπωση η προσοχή στράφηκε προς ουσιαστικότερα θέματα. Και συγκεκριμένα στην εμμονή του Scott Lucas να επαναφέρει πεισματικά σε κάθε δίσκο το θέμα των διαλυμένων ερωτικών σχέσεων. Ναι ξέρω μηρυκασμός θα σκέφτεστε. Όμως στο “White belt boys” ο Lucas δεν αφήνει περιθώρια με τον στίχο “I hope you have a lonely life” . Κατά τ’ άλλα ο δίσκος φαίνεται να πάσχει σε σχέση με τους προηγούμενους διότι οι Local H προτιμήσανε να σκληρύνουν τον ήχο τους προς την πλευρά των Led Zeppelin σε αντίθεση με το πιο grunge πλαίσιο στο οποίο μας είχαν συνηθίσει να κινούνται.