Όταν επί χρόνια ως κοινωνία έχουμε εξοικειωθεί με την ατιμωρησία αστυνομικών που πυροβολούν και σκοτώνουν εν ψυχρώ ανθρώπους, όταν έχουμε εξοικειωθεί με την υπεξαίρεση της δημόσιας περιουσίας από υπουργούς, ηγούμενους και πρυτάνεις, όταν επιτρέπουμε σε διεφθαρμένους αξιωματούχους να ληστεύουν τα  αποθεματικά των Ταμείων, όταν αντιμετωπίζουμε τη διαφθορά ως φυσικό φαινόμενο και τη φτώχεια ως αναγκαίο κακό,  όταν θεωρούμε θεμιτό το γεγονός υπουργοί να στήνουν off shore εταιρείες,  όταν αποδεχόμαστε το νόμιμο ως ηθικό και την πίστη ως μέσο για  μπίζνες "με την ευλογία της Παναγίας" μάλιστα,  όταν μας φαίνεται φυσιολογικό να καίγεται επί μια εβδομάδα η Ελλάδα και να πεθαίνουν στις φλόγες 70 άνθρωποι, όταν έχουμε εξοικειωθεί με το ξεχαρβάλωμα της Παιδείας και τον ευτελισμό των Πανεπιστημίων, όταν μασουλάμε με ευχαρίστηση τον τηλεοπτικό σανό που μας σερβίρουν ως πνευματική τροφή τα κανάλια, όταν δεν αντιδρούμε στην πνευματική χειραγώγηση  και στην πλύση του εγκεφάλου μας, όταν εκλαμβάνουμε την τηλεοπτική επίδειξη των φτηνών και των χυδαίων ως πολιτισμό, όταν ανασηκώνουμε τα χέρια μας μπροστά στην θεσμική αδυναμία της Δημοκρατίας να προστατέψει τους αδύνατους και τους κατατρεγμένους, όταν  προκρίνουμε ανίκανους να μας κυβερνάνε χωρίς να λογοδοτούν ποτέ και σε κανένα, όταν αποφεύγουμε να κοιτάξουμε κατάματα την πραγματικότητα και κοιτάμε μόνο τη βολή του εαυτούλη μας, απορρίπτοντας κάθε έννοια συλλογικότητας, όταν μεταλλάσουμε την οργή μας σε συναλλαγή, όταν αποστρέφουμε το πρόσωπό μας από τους χιλιάδες νέους που λιώνουν καθημερινά στην πρέζα, όταν απλώς επιβιώνουμε αντί να ζούμε, όταν στριμώχνουμε τα ίδια τα παιδιά μας ανάμεσα στον κοινωνικό "καθωσπρεπισμό" και τον πολιτικό κομφορμισμό, τότε ναι, η πύρινη και αυθόρμητη  εξέγερση της νεολαίας, με αφορμή (και όχι αιτία)  τη δολοφονία του δεκαεξάχρονου μαθητή μας φαίνεται ανοίκειος...
 

* αρχική σημ. "αυτός που δεν ανήκει στην οικογένεια"