ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑΣ

“Κανείς δεν μπορεί να μας επιβάλλει να ακούσουμε κάτι που δεν μας αρέσει”

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΝΤΙΝΟΣ ΓΙΩΤΗΣ

Πώς προέκυψε η ενασχόλησή σας με τη μουσική;
Δεν υπάρχει απάντηση σε αυτό που με ρωτάτε, αφού από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ασχολούμαι με τη μουσική. Τα πρώτα χρόνια συνεργάστηκα σαν κιθαρίστας με πολλούς αξιόλογους καλλιτέχνες στις μπουάτ της Πλάκας και στη συνέχεια σαν συνθέτης. Συνεργάστηκα με τη Χαρούλα Αλεξίου, την Ελένη Βιτάλη, την Άννα Βίσση, τον Κώστα Σμοκοβίτη, τον Γιώργο Ζωγράφο, τον Παύλο Σιδηρόπουλο,τον Νικόλα Άσημο, τη Μαρίζα Κωχ, τη Μαρία Σουλτάτου, την Καλλιόπη Βέττα, το Μιχάλη Δημητριάδη, τον Αλέξανδρο Χατζή και πολλούς άλλους καλούς και αγαπημένους φίλους.

Μουσική και ελευθερία. Tι είδους σχέση;
Είναι γεγονός ότι η μουσική και κάθε άλλη μορφή τέχνης είναι ελευθερία. Δεν μπορείς να γράψεις μουσική ή να ασχοληθείς με αυτή αν δεν έχεις νοιώσει ότι αυτό είναι που σε απελευθερώνει και σου δίνει μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Το πρόβλημα όμως βρίσκεται στη γενίκευση. Δεν είναι κάθε δημιουργός ελεύθερος και η σχέση του με την ελευθερία δεν του προσφέρει και τίποτε αν οι επιλογές του είναι κατευθυνόμενες και έχουν στόχους που δεν προσφέρουν στον πολιτισμό και την τέχνη με την πραγματική της έννοια. Με λίγα λόγια η ιδεατή κατάσταση της άμεσης σχέσης ελευθερίας και μουσικής εξαρτάται με τις επιλογές του καθενός. Άλλοι θέλουν να γίνουν… Φοίβος,  εγώ προτιμώ να μείνω… Έφηβος και αυτό για μένα σημαίνει ελευθερία και δικαιώνει τη σχέση μου με τη μουσική….

Συμφωνείτε με την άποψη ότι σήμερα στην Ελλάδα δεν γράφεται πια καλή μουσική;
Διαφωνώ κάθετα με την άποψη αυτή. Πάντα υπήρχε καλή και κακή μουσική. Πάντα υπήρχαν καλά και κακά τραγούδια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι δεκαετία του 60 και 70. Από τη μια τα μεγαθήρια Χατζηδάκης, Θεοδωράκης, Ξαρχάκος, Μαρκόπουλος, Λεοντής με Μεγάλο Ερωτικό, Ρωμιοσύνη, Καταχνιά, Μεγάλο Τσίρκο και Ριζίτικα  και από την άλλη Μανάβηδες και Μπακάληδες με Ζιγκουάλες και Μαντουβάλες… Το ίδιο και αργότερα, το ίδιο και σήμερα. Κάντε τον κόπο να αναζητήσετε την καλή μουσική και τους καλούς μουσικούς και δημιουργούς. Εδώ είναι,  δεν έχουν χαθεί και καμιά διάθεση να παραδώσουν τα όπλα δεν δείχνουν να έχουν. Βρίσκονται στα ίδια ράφια των δισκοπωλείων με τη σαβούρα. Δίπλα στους δίσκους του Μάλαμα υπάρχουν οι δίσκοι του Μαρτάκη και δίπλα στους δίσκους του Θεοδωράκη υπάρχουν της Θώδη… Η επιλογή σε αυτόν που αγοράζει… Προς θεού ας καταλάβουμε κάποτε ότι κανείς άλλος δεν φταίει εκτός από εμάς. Κανείς δεν μας επιβάλει να αγοράσουμε κάτι που δεν θέλουμε η να ακούσουμε και να δούμε κάτι που δεν μας αρέσει. Αν το κάνουμε,  τότε τίθεται θέμα παιδείας και αυτό δυσκολεύει τα πράγματα.

Πιστεύετε ότι η τηλεόραση έχει επιβάλλει, ανεπιστρεπτί, την pulp κουλτούρα και τα εύπεπτα τραγούδια μιας χρήσης;
Συνέχεια της προηγούμενης ερώτησης προφανώς… Η τηλεόραση εμπορεύεται τα πάντα. Μεταξύ αυτών και τη μουσική. Πιστεύετε αλήθεια ότι η τηλεόραση θα προωθούσε ένα εμπόρευμα που θα της έμενε στο ράφι; Σίγουρα όχι. Αλλά για να μη μένει ένα εμπόρευμα στο ράφι κάποιος το αγοράζει και το απολαμβάνει κιόλας.
Για να τελειώνουμε  κάποτε με την καραμέλα αυτή,  δεν φταίνε οι κουφοί έμποροι της μουσικής σε όλα τους τα επίπεδα, αλλά οι κουφοί εμείς που δεν τους τα δίνουμε …στα μούτρα. Σκληρή θέση; Καλλιτέχνης και προβληματισμένος άνθρωπος θέλω να είμαι και μπορώ να λέω ότι πιστεύω. Άλλωστε αυτό είναι και το μεγάλο κέρδος μου από τη μουσική.

Εξακολουθείτε να επιστρέφετε στο γενέθλιο τόπο, κυριολεκτικά και μεταφορικά;
Δεν μεγάλωσα στον τόπο που κατάγομαι, αλλά τον γνώρισα στην ηλικία που μπορούσα και να τον καταλάβω και να τον αγαπήσω. Έτσι αποφάσισα να βρίσκομαι πολύ συχνά στο χώρο που δημιούργησα για μένα και τους φίλους μου και πραγματικά αισθάνομαι πολύ τυχερός, αφού μπόρεσα να ανακαλύψω ένα κόσμο κάποιας άλλης εποχής, όπου κάποιες αξίες είχαν πολύ μεγαλύτερη σημασία από ότι σήμερα. Γνώρισα ανθρώπους που σου δίνουν την καρδιά τους στο χέρι και η καλημέρα τους είναι ευχή και όχι υποχρέωση. Δεν ισχυρίζομαι ότι στη Σκουληκαριά βρήκα τον παράδεισο, αλλά σίγουρα για μένα που ζω στο τρελοκομείο της Αθήνας είναι φυγή απ΄ την κόλαση…

Τί θα αλλάζατε από την σημερινή εικόνα της Ελλάδας;
Θα πήγαινα το Κολωνάκι στη Βιστωνίδα, αφού κάποιοι φρόντισαν για το ακριβώς αντίθετο.

Τί σας αρέσει από (σ)την 'Αρτα ;
Το Κάστρο και τα Βυζαντινά της μνημεία.

Τί δεν σας αρέσει από (σ)την Άρτα;
Τα κομμένα δένδρα στο Κάστρο και η εγκατάλειψη των Βυζαντινών μνημείων.

Ποιά είναι τα σχέδιά σας για το άμεσο μέλλον;
Περιοδεία στην Ήπειρο το καλοκαίρι που έρχεται. Μακάρι να δώσω συναυλία και στον τελευταίο μαχαλά. Δεν πειράζει που ονειρεύομαι έτσι;

Ποιά συμβουλή έχετε κρατήσει για τη ζωή, ως μότο, από τους γονείς σας;
Να μη δίνω συχνά συνεντεύξεις.διαφορετικό ύφος και χρώμα σε κάθε νέα του δουλειά.

Κατάγεται από την ορεινή Σκουληκαριά της Άρτας και μεγάλωσε στην Αθήνα. Το βασικό όργανο του είναι
η κιθάρα και έχει συνεργαστεί με πολλούς έλληνες και ξένους καλλιτέχνες, όπως η Χάρις Αλέξιου, η Ελένη Βιτάλη, η Άννα Βίσση, ο Γιώργος Ζωγράφος, η Γιώτα Λύδια, ο Μιχάλης Δημητριάδης, η Νάντια Καραγιάννη, ο Αλέξανδρος Χατζής, η Μαρία Σουλτάτου, ο Franco Simone, η Iva Zannichi και οι Nomadi από την Ιταλία, o Αlex Busanel από τη Γαλλία, οι Africa Moyo από το Κογκό, οι Guaragniaum και η Maria Moramarco από τα ελληνόφωνα χώρια της Κάτω Ιταλίας κ.α Έχει γράψει μουσική για θεατρικά έργα, ταινίες μικρού μήκους και ντοκυμανταίρ, ενώ έχει δώσει συναυλίες σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Είναι μέλος της SACEM (Ένωση Σύνθετων και Στιχουργών της Γαλλίας) της UNCLA (Ένωση Σύνθετων και Στιχουργών της Ιταλίας) της ΕΜΣΕ (Ένωση Σύνθετων και Στιχουργών της Ελλάδας), καθώς και πολλών οργανώσεων της παγκόσμιας ανεξάρτητης μουσικής σκηνής. Έχει σπουδάσει Νομικά στη Θεσσαλονίκης. Ήταν για χρόνια υπεύθυνος του Πολιτιστικού Τμήματος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ανεξάρτητων Δισκογραφικών Εταιρειών ( F . I . P . I .) για όλο τον κόσμο. Η μουσική του κινείται σε ευρύτατα επίπεδα. Από την παραδοσιακή ελληνική μουσική μέχρι τη τζαζ και το μπλουζ και χαρακτηριστικό του είναι το εντελώς