Μετά την εκλογική νίκη του Μπάρακ Ομπάμα, οι εκλογές στην Ελλάδα φαίνεται  να απομακρύνονται ακόμα περισσότερο. Ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, με τις δημοσκοπήσεις να φέρνουν το κόμμα του δεύτερο, μάλλον δεν θα θελήσει να αυτοκτονήσει πολιτικά προκηρύσσοντας εκλογές σε μια περίοδο που ο άνεμος Ομπάμα φουσκώνει τα πανιά του ΠΑΣΟΚ. Στο οποίο ΠΑΣΟΚ τα χαμόγελα περισσεύουν όχι εξαιτίας μόνο της πολιτικής συγγένειας των δύο κομμάτων αλλά και των  προσωπικών σχέσεων του προέδρου Γιώργου Παπανδρέου με σημαίνοντα στελέχη της αυριανής αμερικανικής κυβέρνησης και του στενού επιτελείου του προέδρου Ομπάμα.
Ολόκληρος ο πλανήτης και όχι μόνο οι Αμερικανοί πολίτες βίωναν την διακυβέρνηση Μπους, ιδιαίτερα δε μετά την 11η Σεπτεμβρίου, με την τρομολαγνεία, την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τελευταία με τη συνταρακτική οικονομική κρίση, ως μια επιστροφή στον Μεσαίωνα. Ο κόσμος είχε ανάγκη για μια αλλαγή σε αυτήν την καταστροφική ρότα που είχαν βάλει τις ΗΠΑ οι νεοσυντηρητικοί ρεπουμπλικάνοι του Μπους, λέξη που έκανε κεντρικό του σύνθημα ο Ομπάμα και κέρδισε τις εκλογές. Η εγκατάσταση του πρώτου μαύρου Προέδρου στον Λευκό Οίκο, δημιουργεί νέα δεδομένα για το (κοινό) μέλλον του πλανήτη. Οσο και αν αρκετοί ισχυρίζονται ότι οι βαθμοί ελευθερίας  κάθε προέδρου στην διαμόρφωση της πολιτικής και ιδιαίτερα της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ είναι  περιορισμένοι από την ίδια τη δομή του συστήματος,  με την εκλογή του Ομπάμα οι ΗΠΑ δεν εκλέγουν απλώς απλώς τον επόμενο πρόεδρό τους αλλά γυρίζουν σελίδα. Ούτως ή άλλως το μέλλον θα δείξει. 
Ευνόητο και επόμενο είναι το ΠΑΣΟΚ να εκμεταλλευθεί πολιτικά την ευνοική συγκυρία που διαμορφώνεται παγκοσμίως για να ταυτισθεί το ίδιο με την ανάγκη της αλλαγής και στην μικρή Ελλάδα. Είναι επόμενο το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να εκμεταλλευθεί στο έπακρο τη συγκεκριμένη πολιτική του σχέση με τους Δημοκρατικούς των ΗΠΑ. Προφανώς το  διαμορφούμενο κλίμα φρενάρει την μεγέθυνση του λεγόμενου τρίτου πόλου, ενισχύοντας το σύστημα του δικομματισμού.  Αυτό είναι κάτι που προφανώς δεν αρέσει πρωτίστως στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, που εξακολουθεί να θέτει ως πρωταρχικό της στόχο το "διψήφιο" ποσοστό στις ερχόμενες εκλογές.  Το δίλημμα προκύπτει εκ των πραγμάτων για τον Συνασπισμό: εκλογές σύντομα με τα ποσοστά του ακόμα "κλειδωμένα" σε διψήφια νούμερα αλλά  με ευνοϊκό το κλίμα, μετά την εκλογή του Ομπάμα,  για το ΠΑΣΟΚ ή  εκλογές αργότερα με τον κίνδυνο να δεί τα δημοσκοπικά ποσοστά του να ξεφουσκώνουν και άλλο... Ο αγώνας κατά του δικομματισμού και η  γραμμή που θέτει τις διαχωριστικές γραμμές μεταξύ Αριστεράς και ΠΑΣΟΚ φαίνεται πως δεν βρίσκει και τόση ανταπόκριση στη βάση του Συνασπισμού: εκεί δύο στους τρείς προκρίνουν σταθερά τη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ.  Ο Λεωνίδας Κύρκος το εξέφρασε επιγραμματικά: "Μεγάλη Αριστερά χωρίς το ΠΑΣΟΚ  δεν γίνεται".
Και μέσα σε όλα αυτά βγαίνει και ο Μητσοτάκης και  δηλώνει ότι προτιμά μια αυτοδύναμη κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ από την ακυβερνησία. Αλλά αυτός έχει τους δικούς τους (οικογενειακούς) λόγους για να το λέει...