Mudhoney
“The lucky ones”
Sub pop rec.

Ο Kurt Cobain είχε παραδεχτεί ότι κατά την διάρκεια της ηχογράφησης του Bleach είχε προβεί σε δύο τουλάχιστον υποσυνείδητες κλοπές από το υλικό του Big muff Super fuzz, δήλωση που αρκεί για να λύσει το ζήτημα σχετικά με τους πατέρες του grunge. Από την μετά -My brother the cow– εποχή το “The lucky ones” είναι ο δίσκος που μπορεί να συγκριθεί με τα επιτεύγματα των πρώτων χρόνων, καθώς βρίθει απ’ όλα εκείνα τα στοιχεία που καθορίσανε την πορεία των Mudhoney. Βρόμικες κιθάρες, garage αισθητική, ανέμελο ύφος, υποχθόνιος κυνισμός , εντρύφηση στο ιδίωμα του Iggy Pop και ατελείωτα κασόνια μπίρας αναβιώνουν το κλίμα ενός μουσικού κινήματος που ήταν και το τελευταίο που κατόρθωσε να ενώσει υπό τους ήχους του μια ολόκληρη γενιά. Που να τα έχω εκείνα τα καρό πουκάμισα;

Constantines
“Kensington heights”
Arts and crafts.

Πολλές φορές κατά την διάρκεια της ακρόασης αναρωτήθηκα αν πρόκειται για το ίδιο συγκρότημα που έχει ηχογραφήσει τα “Shine a light” και “Tournament of hearts”, κυκλοφορίες που είχαν φιγουράρει στις λίστες με τα καλύτερα της αντίστοιχης χρονιάς κυκλοφορίας τους. Οι Constantines χάσανε την ισορροπία τους ανάμεσα στο παλιό και το καινούργιο και τα αποτελέσματα είναι τραγικά. Μια δυο καλές στιγμές δεν είναι ικανές να αποτινάξουνε την αίσθηση του παρωχημένου και ανέμπνευστου που καταντά βασανιστικό. Πραγματικά ο δίσκος δεν έχει κανένα λόγο ύπαρξης εκτός από το να προκαλέσει ανία στην καλύτερη ή αρρωστημένη θλίψη στη χειρότερη.

Notwist
“The devil, you+me”
Domino rec.

Οι Γερμανοί ξανάρχονται έπειτα από εξαετή απουσία που οφειλόταν στην ενασχόλησή τους σε διάφορα projects, με την συμμετοχή του Markus Acher στους Lali Puna ν’ αποτελεί ένα εξαιρετικό δείγμα. Ο δίσκος όπως είναι λογικό ακολουθεί τα βήματα του Neon golden, καθώς οι σκληροπυρηνικές ηλεκτρονικές εποχές έχουν περάσει ανεπιστρεπτί για τους Notwist. Ευρηματικές, καθάριες μελωδίες, lo fi  ηλεκτρονικά στοιχεία και εξευγενισμένες ερμηνείες που αποπνέουν θαλπωρή και    νοσταλγικότητα είναι τα κύρια στοιχεία που επέτρεψαν στο Neon golden να αποτελεί σημείο αναφοράς παρά την μακρά απουσία των δημιουργών του. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα ακολουθήσει ανάλογη περίοδος.

Vokal idiot
“Vokal idiot”
Gracetone rec.

Η εταιρία Gracetone εδρεύει στην Θεσσαλονίκη και τα τελευταία χρόνια μας έχει συστήσει, μέσω επτάιντσων βινυλίων, ονόματα όπως η Monika και οι Eventless plot. Η κυκλοφορία των Vokal Idiot είναι και η πρώτη που γίνεται σε μορφή cd και πρόκειται για τον πειραματισμό τριών φίλων, του Χάρη Κουτσοκώστα, Τάσου Στάμου και Σπύρου Εμμανουηλίδη, με μια πλειάδα μουσικών οργάνων σε ηχογραφήσεις που γίνανε σε loop station και σε όποιο χώρο βρίσκονταν η παρέα κάθε φορά. Μόνο ως δείγμα του ευφάνταστου ταλέντου των τριών μουσικών θα μπορούσε να προσεγγιστεί το υπάρχον υλικό, που δεν παρουσιάζει κάποια εμφανή συνοχή εκτός από μια ντουζίνα ιδεών σπάνιας μουσικής σύλληψης  οι οποίες αναπτύσσονται χωρίς να ολοκληρώνονται ποτέ. Χαρακτηριστικό του ατελεύτητου που διαπνέει τον δίσκο είναι και η επιλογή των ατιτλοφόρητων τραγουδιών. Ο Τάσος Στάμου έχει δώσει ήδη τα διαπιστευτήριά του με την κυκλοφορία του “Infant” ενώ για την συμμετοχή του Σπύρου Εμμανουηλίδη στους Good luck mr. Gorsky θα μιλήσουμε προσεχώς.