2005-2012, ΠΕΡΙΟΔΟΣ Α'
Σας ευχαριστούμε
ΑRTA PRESS


Μουσική 17

Δημοσίευση: 18-04-2007 - Στήλη: Μουσική - Τεύχος: Τεύχος 17 (Φεβρουάριος 2007)



Βeirut Gulag Orkestar Ba Da Ding! rec

Πίσω από το όνομα Beirut κρύβεται ο 19χρονος Zach Condon που με την βοήθεια του Jeremy Barnes στα τύμπανα και της Heather Trast στο τσέλο και το βιολί ηχογράφησε το ντεπούτο του άλμπουμ. Η βασικότερη επιρροή του Condon είναι η τσιγγάνικη μουσική των λαών της ανατολικής Ευρώπης, σοτιχείο που τον βοήθησε να απαλλαγεί από την παραδοσιακή φόρμα της αμερικάνικης folk προσδίδοντας με αυτόν τον τρόπο πένθιμο ύφος στις συνθέσεις του. Επιπλέον, συνδυάζοντας την ψυχεδέλεια των Neutral Milk Hotel με την φολκλορικότητα ν των Decemberists το αποτέλεσμα ακούγεται άλλοτε δραματικό και άλλοτε ανέμελο. Ο μουσικός τύπος έχει ενθουσιαστεί με αυτόν τον πιτσιρικά και υποστηρίζει ότι έχουμε να κάνουμε με έναν τραγουδοποιό που θα αφήσει εποχή. Τί μου θυμίζει όλο αυτό ; Τί μου θυμίζει ; Α ναι, τον Conor Oberst των Bright eyes.

Inch - time As the moon draws water Static caravan rec.

Μια διαφορετική πρόταση στο χώρο της ηλεκτρονικής μουσικής αποτελεί η underground electronica των Inch – time με μινιμαλιστικά beat, με jazz και folk επιρροές κυρίως. Δεν είναι δύσκολο να βυθιστείς στην απλότητα του ήχου των Inch – time. Μεγαλύτερη ικανότητα του Αυστραλού Stefan Panczak είναι να δημιουργεί εικόνες και ειδικώτερα τοπία μέσω της μουσικής του.Σύμφωνα με την άποψη ενός φίλου μου το να ακούς μουσική που σου προκαλεί εικόνες είναι σαν να συνουσιάζεσαι με μια γυναίκα και να σκέφτεσαι μια άλλη. Οπότε, καθένας διαλέγει και παίρνει.

Matt Elliott Failing songs Ici d’ aillures rec.

Την πόλη του φωτός επέλεξε ο Matt Elliott ως μόνιμη κατοικία για να στεγάσει το αχανές σκοτάδι της θλίψης του. Ο τρίτος προσωπικός του δίσκος είναι ένα σπαρακτικό ρεπερτόριο από πένθιμα βαλς εμποτισμένα με άφθονο αλκοόλ. Ο Elliott ενώ παλεύει με τους προσωπικούς του δαίμονες γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι η μάχη είναι χαμένη, δεν παραλείπει να κάνει τα δεικτικά του σχόλια για την σύγχρονη πραγματικότητα (our weight in oil), έπειτα αφιερώνει ένα παραδοσιακό ρώσικο βαλς στον ήρωα του Ντοστογιέφσκι στο « Υπόγειο» (chains) και συνεχίζει τρέφοντας άπληστα την απελπισία του σαν άλλος Bernando Soares. Μετά το Drinking songs (τον δεύτερό του δίσκο) και το Failing songs δεν μου φαίνεται και τόσο απίθανο η τριλογία να ολοκληρωθεί με το Suicide songs. Και ο θεός (ή όποιος άλλος είναι εκεί πάνω τέλος πάντων) βοηθός.

Jason Molina Let me go, Let me go, Let me go, Secretly Canadian rec.

Ο Jason Molina έχει δημιουργήσει σχολή στο χώρο της τραγουδοποιίας και σίγουρα οι χαρτοβιομηχανίες κάνουν χρυσές δουλειές με τόσο χαρτομάντηλα που σπαταλάμε με κάθε ακρόαση των δίσκων του. Η αλήθεια είναι, αν εξαιρέσουμε το σπαρακτικό its easier now, ότι αυτή δεν είναι και η καλύτερή του δουλειά, ειδικώτερα αν την συγκρίνει κανείς με τα παλαιότερα lioness και ghost tropic την εποχή που υπέγραφε τους δίσκους του ως Songs : Ohia. Όλα αυτά βέβαια λίγη σημασία έχουν όταν ακούγοντας τη φωνή αυτού του ανθρώπου σου δημιουργείται η εντύπωση ότι κάθεται απέναντί σου,στον καναπέ, και σου εξομολογείται τους πιο κρυφούς του πόθους και φόβους. Σεβασμός λοιπόν και όσοι πιστοί προσέλθετε στις 23 Φλεβάρη στο ΑΝ club.Α και να μην ξεχάσετε τα χαρτομάντηλα....