Ανεξαρτήτως των υστερόβουλων σκέψεων που μπορεί κάποιος να προσάψει σε μέλη ενός συλλόγου, το βέβαιο είναι ένα: η δημιουργία ενός συλλόγου, ενός σωματείου, μιας ένωσης έρχεται να καλύψει ένα πολιτικό κενό: το κενό που αφήνει η απουσία δράσης εκ μέρους των θεσμικών υπευθύνων, ήτοι δημάρχων, νομαρχών, βουλευτών, κ.λπ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρωτοβουλία  για την αποτροπή κατασκευής φράγματος στον Άραχθο που  ξεκίνησε από το Σύλλογο για την Προστασία του Αράχθου.  Οι σύλλογοι μπορεί μερικές φορές να "μπαίνουν στη μύτη" των αιρετών, αλλά είναι σχεδόν βέβαιο ότι εάν οι αιρετοί έκαναν καλά τη δουλειά τους, τότε θα εξέλιπαν και οι λόγοι δημιουργίας τέτοιων συλλόγων. 'Οπως η φύση δε αγαπά το κενό, έτσι και η πολιτική. 
Ένας άλλος τέτοιος σύλλογος είναι ο σύλλογος «Πολιτών Παρέμβαση». Ιδρύθηκε τον Ιούνιο του 2007, με πρωτοβουλία των μελών της Ομάδας Πρωτοβουλίας Πολιτών της Άρτας για να ανοίξει το Κάστρο. Σήμερα η δραστηριότητά του συλλόγου επεκτείνεται σε όλα τα θέματα που αφορούν την πολιτιστική κληρονομιά της πόλης.  Γλαφυρά περιγράφει τη γενική πολιτιτισμική εικόνα της πόλης:
 • Το Κάστρο παραμένει ουσιαστικά κλειστό και μη επισκέψιμο. Ό,τι έχει επιτευχθεί μέχρι τώρα είναι το αποτέλεσμα των αγώνων και των αδιάκοπων παρεμβάσεων των πολιτών.
• Το Ξενία και το αναψυκτήριο παραμένουν κλειστά. Η εικόνα τους προσβάλλει την ιστορία μας και τον πολιτισμό μας. Η απάντηση στο αίτημα να λειτουργήσει τουλάχιστον το αναψυκτήριο δεν ήρθε ποτέ.
• Η Παρηγορήτισσα παραμένει κλειστή και μη επισκέψιμη. Οι ρωγμές που παρουσιάζει και η γενικότερη κατάσταση στην οποία έχει οδηγηθεί εμπνέουν σοβαρές ανησυχίες σε ειδικούς και επισκέπτες για τον κίνδυνο ετοιμορροπίας. Παρά τις κραυγές αγωνίας από πολλές πλευρές, το Υπουργείο δεν εδέησε ακόμη να ξεκινήσει ούτε τις πιο αναγκαίες και άμεσες εργασίες που θα προλάβουν την περαιτέρω επιδείνωση της εικόνας της.
• Το ιστορικό γεφύρι πετά πάνω σε αποσαθρωμένα θεμέλια, λόγω της μη συνεχούς ροής νερού στον Άραχθο, και αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα στατικότητας.
Ωστόσο ο κάθε αρμόδιος προσπαθεί να αποφύγει να κοιτάξει την πραγματικότητα στα μάτια. ‘Οπως για παράδειγμα  με δηλώσεις  περί αναρμοδιότητας του δήμου και  ευθύνης που φέρει αποκλειστικά η κεντρική διοίκηση (που φέρει ευθύνη).  Όμως με αυτό το σκεπτικό ο κάθε δήμαρχος,  δηλώνοντας αναρμόδιος για τα πολιτιστικά αγαθά του οίκου του,  θα περιοριζόταν στη συλλογή των σκουπιδιών.  Το Γεφύρι, η Παρηγορίτισσα, το Κάστρο, το Ξενία, το Τουριστικό Περίπτερο δεν είναι ούτε ΧΥΤΑ, ούτε εμποροπανήγυρις. Είναι η  μνήμη και η ταυτότητα της πόλης. Με νύχια και δόντια τα προστατεύεις.  Έστω και "αναρμοδίως". Το να καταλογίζεις ευθύνες στην κεντρική διοίκηση για την εγκατάλειψή τους είναι η εύκολη λύση. Η δύσκολη είναι να βγεις μπροστά.  Ακόμα και αν κανένας δεν σε υποχρεώνει να το κάνεις είσαι υποχρεωμένος να το κάνεις. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που κανείς δεν σε υποχρεώνει να αναλάβεις τη σωτηρία της "Αναγέννησης" και όμως το κάνεις.