Juvenile Abstract

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: EYΘΥΜΙΟΣ ΣΑΚΚΑΣ

Οι Juvenile Abstract, μια από τις πιο ελπιδοφόρες μπάντες της πόλης μας αποτελείται από τον Άλεξ στο μπάσο,
τον Δημήτρη στην κιθάρα, τον Μάρκο στα φωνητικά και στην κιθάρα και τον Φίλιππο στα τύμπανα.

Ποιός είχε την ιδέα για το όνομα και τί σημαίνει Juvenile Abstract;

Άλεξ: Νεανική αφηρημάδα. Ήταν μια ιδέα που είχα εδώ και χρόνια, απλώς ξύπνησα ένα πρωί και είχα αυτό το όνομα στο μυαλό μου.

Η “ταμπέλα” indie rock σας αντιπροσωπεύει;

Μάρκος: Εμείς δεν θα βάζαμε μια ταμπέλα στο συγκρότημά μας, από κει και πέρα οι άλλοι μπορούν να μας χαρακτηρίζουν όπως θέλουν.
Φίλιππος: Θα έλεγα ότι η μουσική μας είναι πιο κοντά  στο grunge και σε μια άλλη μορφή του punk.
Άλεξ: Βασικά ο όρος indie καλύπτει πολλά είδη μουσικής και νομίζω ότι είναι ο πιο πρακτικός χαρακτηρισμός.

Ποιές είναι οι επιρροές σας;

Φίλιππος: Το κάθε μέλος έχει τις δικές του επιρροές από Green Day, Smashing Pumpkins, Pixies μέχρι Mairylin Manson.
Μάρκος: Ο Δημήτρης ας πούμε ακούει κυρίως metal.
Άλεξ: Οπωσδήποτε υπάρχουν και κοινές επιρροές.
Δημήτρης: Σίγουρα υπάρχουν κάποιες κοινές κλασικές επιρροές, όπως οι Nirvana.

Την χρονιά που πέρασε δώσατε αρκετές συναυλίες, τι εντυπώσεις αποκομίσατε από το κοινό;
Μάρκος: Οι εντυπώσεις είναι θετικές μιας και υπήρξαν περιπτώσεις που τα παιδιά περιμένανε πέντε ώρες να μας ακούσουν και τελικά παίξαμε μόνο δύο τραγούδια  αφού η αστυνομία σταμάτησε την συγκεκριμένη συναυλία.
Φίλιππος: Επίσης μετά την συναυλία στον Άγιο Δημήτριο, στην οποία δεν συμμετείχαμε τελικά, δύο πιτσιρίκια μας σταματήσανε στο δρόμο εμένα και τον κιθαρίστα των Sorry Mom και μας λέγανε πόσο κρίμα ήταν που δεν παίξαμε. Γενικώς άτομα με ηλικίες από δεκαπέντε ως τριάντα και βάλε γουστάρουνε την μουσική μας και χαιρόμαστε γι’ αυτό.
Υπάρχουν οι συνθήκες στην πόλη μας για ένα καινούργιο συγκρότημα να δουλέψει και να παρουσιάσει την μουσική του;
Μάρκος: Το βασικό πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχουν studio ή έστω κάποιοι χώροι για πρόβες. Κάνουμε πρόβες στο σπίτι του Φίλιππου που είναι είκοσι τετραγωνικά.
Άλεξ: Στην τελευταία μας συναυλία πάντως στο retro είχαμε πολύ καλό ήχο.
Φίλιππος: Το θέμα όμως είναι ότι οποιαδήποτε συναυλία κι αν γίνει στην Άρτα πρέπει να την κυνηγήσουμε εμείς. Γενικώς η πόλη είναι πολύ φτωχή πάνω σ’ αυτό το θέμα.

Πώς λειτουργείτε ως συγκρότημα για να γράψετε τα τραγούδια σας;  

Μάρκος: Έχει κάποιος μια ιδέα κι έπειτα κτίζουμε όλοι μαζί πάνω σ’ αυτή.
Δημήτρης: Υπάρχουνε σίγουρα και διαφωνίες, υπάρχει όμως και  κατανόηση.
Φίλιππος: Είμαστε μπάντα που λειτουργεί κυρίως με το συναίσθημα προσπαθώντας να το συνδυάσουμε και με την τεχνική.
Άλεξ: Και λίγο τσιφτετέλι....

Υπάρχει κάποιο τοπικό συγκρότημα που να συνδέεστε περισσότερο μαζί του;

Φίλιππος: Κυρίως οι Sorry Mom, που είναι και φιλαράκια μας, οι οποίοι παίζουνε funk-core μια πάρα πολύ καλή μπάντα.
Μάρκος: Εμένα μου αρέσουνε και οι Six Crimes A Day που παίζουνε metal-core. Μπορεί να μην έχουμε κοινό ύφος όμως τα παιδιά αντιπροσωπεύουνε όσο καλύτερα μπορούνε αυτό που κάνουνε και κυρίως είναι αυθεντικοί.

Με ποιούς τρόπους σκέφτεστε να προωθήσετε την μουσική σας;

Άλεξ: Προς το παρόν έχουμε κάνει μια ζωντανή ηχογράφηση και ανεβάσαμε δύο τραγούδια στο my space.
Φίλιππος: Επίσης μέσα από συναυλίες και γνωριμίας με τον κόσμο, από στόμα σε στόμα και σίγουρα να κάνουμε μια καλή ηχογράφηση κανάλι με κανάλι, με μετρονόμους και όλα αυτά. Χρησιμοποιείτε την μουσική σας για να γίνεται δηκτικοί απέναντι σε κοινωνικοπολιτικές καταστάσεις;
Άλεξ: Ναι, μια ιδέα είναι από εδώ και πέρα οι αφίσες των συναυλιών μας να έχουνε πολιτικό περιεχόμενο.
Φίλιππος: Η punk μουσική ήταν πάντοτε επιθετική και εννοείτε ότι όλοι έχουμε αριστερές πεποιθήσεις. Πέρα όμως από το συγκρότημα ως πολίτες οφείλουμε να πάψουμε να είμαστε κοινοί θεατές των προβλημάτων, να οργανωθούμε και να πράττουμε ως σκεπτόμενα όντα. Συγκεκριμένα για την πόλη μας προέχει το θέμα του κάστρου που επιτέλους πρέπει να ανοίξει χωρίς να καπηλευτεί αυτή την κίνηση καμιά πολιτική αρχή.