2005-2012, ΠΕΡΙΟΔΟΣ Α'
Σας ευχαριστούμε
ΑRTA PRESS


Μουσική 31

Δημοσίευση: 10-05-2008 - Στήλη: Μουσική - Τεύχος: Τεύχος 31 (Μάιος 2008)



Animal Collective
‘Strawberry jam’
Domino rec.


Τρίτος ολοκληρωμένος δίσκος για τους animal collective που συνεχίζουνε να εντυπωσιάζουνε με τις ιδιαιτερότητές τους, αδιαφορώντας για μέτρα, φόρμες,κανόνες και άλλες τέτοιες κοινοτυπίες. Οι παραξενιές του Avey Tare αποτυπώνονται καθαρά σ’ όλα αυτά τα μπλιμπλίκια με τα οποία είναι διαποτισμένος ο δίσκος και στους βουτηγμένους σε acid στίχους του, ενώ η pop πλευρά του Noah Lennox αναδεικνύει την παιχνιδιάρικη όψη των τραγουδιών. Το ‘for reverend green’ ξεχωρίζει κυρίως για την λυσσασμένη σε στιγμές ερμηνεία του Tare  από ένα σύνολο τραγουδιών που ανεξάρτητα αν ενθουσιάζουν ή όχι τουλάχιστον αποφεύγει να γίνει πληκτικό.

 

 

Panda Bear
‘Person pitch’
Paw tracks rec.

Ενώ στους  animal collective ο Noah Lennox πασχίζει να ισορροπήσει τα πράγματα σε σχέση με τον noise
χαρακτήρα του Avey Tare στην προσωπική του δουλειά ως panda bear εκφράζεται ως αμετανόητος λάτρης του Brian Wilson. Κι ενώ στους animal collective η ηλιόλουστη pop κυριαρχεί ως panda bear οι μελωδίες του γίνονται πιο μουντές προκαλώντας νοσταλγία περισσότερο παρά ανεμελιά. Το ‘person pitch’ μοιάζει να είναι βαθιά επηρεασμένο από την αισθητική της δεκαετίας του εξήντα, με την παραγωγή να τονίζει έντονα το γεγονός και με τον Lennox να χρησιμοποιεί τις μυστικιστικές λούπες του για να αποφύγει το παρωχημένο στην όλη υπόθεση. Σίγουρα ένας από τους πιο ενδιαφέροντες δίσκους της χρονιάς με τραγούδια όπως το ‘bros’ και το ‘good girl/ carrots’ να ακούγονται σαν κλασικά στα αυτιά μας.

 

 

 Interpol
‘Our love to admire’
Capitol rec.

Οι ατσαλάκωτοι Interpol υπήρξαν από τους πρωτεργάτες της αναβίωσης του new wave κινήματος, μόνο που κάπου στην πορεία μπερδεύτηκε το όλο πράγμα. Κι εννοώ ότι, αφού καταφέρανε να μετατρέψουνε τις αριστουργηματικές σκοτεινές ατμόσφαιρες του ‘turn on the bright lights’ σε εμπορεύσιμες με το ‘antics’ στον τρίτο δίσκο τους
μοιάζουν κάπως σαστισμένοι. Πόσο μάλλον οι οπαδοί τους που έχουν να διαχειριστούν από την μια ανέμπνευστα σκουπίδια τύπου ‘the scale’ και από την άλλη κομματάρες όπως το ‘mammoth’ και το ‘rest my
chemistry’. Κι αν μένει κάποια πικρή γεύση δεν είναι
τόσο από τα τρία τέσσερα άσχημα τραγούδια όσο από τον δισταγμό τους να αδιαφορήσουν πλήρως για την εμπορική πλευρά της όλης ιστορίας. Προσοχή μόνο στα μαύρα τα σκοτάδια.

 

 

 Gravenhurst
‘The western lands’
Warp


Απρόσμενα pop θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το ‘western lands’  ο τρίτος δίσκος των gravenhurst. Για την ακρίβεια τραγούδια όπως τα ‘she dances’, ‘trust’ και ‘farewell farewell’  μας γυρίζουν πίσω στην εποχή της dream pop που στιγματίστηκε από συγκροτήματα όπως οι slowdive και οι ride, ενώ το ‘hollow men’ δεν αποτελεί παρά φόρο τιμής στους shoegazers my bloody valentine που τόσο είχαν γοητεύσει τον Nick Talbot. Πέρα από αυτά, το ‘song among the pine’ μια folk μπαλάντα με την ερμηνεία του Talbot να τσακίζει κόκκαλα και το ‘grand union canal’ με πιο jazz αποχρώσεις αποτελούν περισσότερο ένα διάλειμμα εν μέσω ενός δίσκου που ήρθε να μας θυμίσει μια σκήνη που ξεθώριασε κάπως άδοξα.