2005-2012, ΠΕΡΙΟΔΟΣ Α'
Σας ευχαριστούμε
ΑRTA PRESS


Ανέστιοι και πένητες

Δημοσίευση: 09-02-2008 - Τεύχος: Τεύχος 28 (Φεβρουάριος 2008)



Ανέστιοι και πένητες

Της ΜΑΡΙΑΣ ΤΣΙΜΟΥΡΑ

"Αγαπητοί μου, να μη γινόμαστε αγριότεροι από τα ζώα.  Σε εκείνα τα πάντα είναι κοινά και κανένα δεν έχει περισσότερο από τα άλλα. Εσύ όμως, ,αν και είσαι άνθρωπος , γίνεσαι σκληρότερος από θηρίο, κλείνοντας ερμητικά σε ένα σπίτι όσα τρόφιμα θα αρκούσαν για να θρέψουν αμέτρητους φτωχούς" (Ιωάννης Χρυσόστομος)


Οι πολιτικοί και οικονομικοί μετανάστες που έχουν κατακλύσει την περιοχή μας, "οι βρομιάρηδες" και οι "ξυπόλητοι", για κάποιους από μας αποτελούν  μιάσματα ενώ για τους πιο ευαίσθητους "κακομοίρηδες" και "παιδιά ενός κατώτερου θεού",
Αλήθεια, ποια είναι η αισθητική μας ; Τα ακριβά αυτοκίνητα που ο καθένας μας για λόγους επίδειξης διακαώς πασχίζει να αποκτήσει, τα πολυτελή σπίτια ή πάλι  το ακριβό και επιτηδευμένο ντύσιμο; Μόνο ύλη είμαστε δηλαδή, τάχα απεμπολήσαμε οικειοθελώς το πνεύμα  και την ψυχή μας; Δεν εξηγείται διαφορετικά η παντελής έλλειψη ευαισθησίας για ανθρώπους που ήρθαν κατατρεγμένοι στη χώρα μας  εξαιτίας δυσμενέστατων οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών, αναζητώντας άσυλο στην περιοχή μας. Εμείς από την πλευρά μας , ως σύγχρονοι απόγονοι του ξένιου Δία, τους αντιμετωπίζουμε με καχυποψία και επιφύλαξη.
Είναι αλήθεια ότι δεν τους στερήσαμε το δικαίωμα στη εργασία, με μια μικρή λεπτομέρεια βέβαια …Το μεροκάματό τους , που είναι  πενιχρότατο! Και για τη στέγασή τους μεριμνήσαμε ,βάζοντας τους σαν τσουβάλια σε τρισάθλιες τρωγλες. Και, ναι, τρέξαμε να τους σώσουμε, όταν σαν τα ποντίκια καίγονταν ελάχιστα  χιλιόμετρα μακριά από την Άρτα! Και όλα αυτά εν έτει 2008!
Ζητώ συγνώμη για το καυστικό και ειρωνικό μου ύφος, αλλά δεν ανέχομαι να μας βλέπω να διάγουμε ξέγνοιαστα το βίο μας, κλείνοντας τα μάτια και τα αυτιά μας σε τόσο τραγικά προβλήματα των συνανθρώπων μας. Ο οίκτος και η πρόσκαιρη συμπάθεια δεν είναι λύσεις. Απαιτούνται δραστικά μέτρα και όχι σπασμωδικές κινήσεις. Μπορεί ο τόπος μας να στερείται οικονομικών πόρων ,δεν είναι δυνατόν όμως να στερείται φιλανθρωπίας και καλοσύνης.Η συμπόνια και η αλληλοβοήθεια μπορούν και πρέπει να αντικαταστήσουν  την ιταμότητα και τον ωχαδελφισμό μας.
Ας αγκαλιάσουμε τους συνανθρώπους μας και ας προσφέρουμε πολύτιμη αρωγή στις τραγικές ώρες που περνούν. Το οφείλουμε εξάλλου και στις ψυχές μας που ο σύγχρονος τρόπος ζωής τις έχει αλλοιώσει και τις έχει απομακρύνει από την απόκτηση της ευτυχίας και της πληρότητας, που βρίσκεται μόνο στη προσφορά και την αλληλεγγύη.