Τι μουσική θα ακούνε τα εγγόνια μας;

Μία πρόβλεψη για την μουσική του μέλλοντος που στηρίζεται στις σημερινές τάσεις της εποχής

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ (skouma)

Ιδέες:  Είναι παντού. Για να ανοίξουν τους ορίζοντες μας, υποτίθεται. Δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει αυτό γιατί ουκ ολίγες φορές χάνεσαι μέσα σε ένα πλήθος άσχετων και άχρηστων πληροφοριών (και αυτοβομβαρδίζεσαι!) αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα.
Είναι γεγονός ότι πλέον με το Myspace,για παράδειγμα, μπορείς να ακούσεις πραγματικά άπειρα μουσικά κομμάτια από κάθε άκρη της υφηλίου, κάτι που δεν ήταν τόσο εύκολο στο παρελθόν, ήταν αδύνατο. Οπότε ένα σημαντικό κομμάτι της μουσικής, ο ρυθμός ανάπτυξης της, οι επιρροές δηλαδή (που επιρροή στην επιρροή βγαίνει κάτι καινούργιο) αυξάνονται ραγδαία. Νέοι ήχοι και ακούσματα προσκολλούνται στο κεφάλι μελλοντικών δημιουργών και η μίξη είναι μοιραία. Έρχεται και η παγκοσμιοποίηση και έτσι πιστεύω ότι η μουσική του μέλλοντος θα είναι κάπως ενοποιημένη με πολλά είδη να σμίγουν (αυτό το έχουμε δει και με την μίξη rap και metal , βλέπε Limp Bizkit, Linking Park, Slipknot). Φυσικά και η επανάσταση του mp3 δίνει την ευχέρεια σε παρέες να ανταλάσσουν μεταξύ τους ολόκληρες δισκογραφίες συγκροτημάτων ενώ παλιότερα, φαντάζομαι, ότι οι άνθρωποι θα πάσχιζαν να βρουν κάποιο τραγούδι τους και θα περίμεναν υπομονετικά να γυρίσει η κασσέτα στο σημείο όπου βρίσκεται το τραγούδι. Σήμερα η μουσική διατίθεται σαν καραμέλες με ένα απλό usb.
Ανακεφαλαιώνω λέγοντας ότι όλα τα μέσα ενημέρωσης βρίσκονται στις μέρες μας σε οργασμό. Ραδιόφωνα, τηλεοράσεις, υπολογιστές πάντα θα μας «στείλουν» το καινούργιο. Αποκλείεται να το χάσεις, και μερικές φορές να επηρεαστείς για καλό ή για κακό και να το βγάλεις στο δικό σου έργο. Αυτό μπορεί να φανεί στις επόμενες γενιές και να μεταφραστεί σε μουσική έντονων μιξαρισμάτων και διαφορετικών ιδεών.
Ρυθμός: Αρχίζω και βλέπω μία κλίση που έχουν τα σύγχρονα metal συγκροτήματα να κάνουν όσο περνάει ο καιρός όλο και πιο περίεργα κοψίματα, προσπαθούν να πιάσουν ολοένα και πιο περίεργους ρυθμούς, απλά για να ξεφύγουν από το κλασσικά 4/4 που το έχουν λιώσει στα αυτιά μας. Ίσως στο μέλλον αυτή η ανάγκη για νέα ακούσματα όλο και πιο περίεργα να οδηγήσει την μουσική  σε μία άλλη κατεύθυνση, ίσως σε μια χαοτική κατάσταση στους ρυθμούς και στις μελωδίες, απλά για να ξεχωρίζουν τα τραγούδια μεταξύ τους. Γιατί ναι, άπειρη είναι η μουσική αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν επαναλαμβάνεται.
Στίχος: Αν η δεκαετία του 80 χαρακτηριζόταν από έναν στίχο που θέλει σώνει και καλά να σου πει πόσο ερωτευμένος είσαι , η μουσική της δικιάς μας γενιάς είναι κάπως πιο «προσγειωμένη». Βρισιές, και κακές λέξεις είναι καθημερινό φαινόμενο, ενώ άκρατη «πουταν*α» χαρακτηρίζει την pop μουσική σήμερα, πέρα από εξαιρέσεις (για τον καθένα σας προσωπικές). Οπότε στο μέλλον, γιατί όχι, μπορεί αυτή η έλλειψη συναισθηματισμού και η άρση του ρεαλισμού, κυνισμού ίσως να συνεχιστεί πιο έντονα (μέχρι να αλλάξουν πάλι οι καιροί.).
Όργανα: Ολοένα και περισσότεροι καλλιτέχνες γράφουν μουσική με υπολογιστές. Είναι σίγουρο πιστεύω πως το μέλλον επιφυλλάσει λιγότερη αναλογικότητα και περισσότερη ψηφιοποίηση. Πολλά συγκροτήματα βρίσκουν πλέον καταφύγιο στην ηλεκτρονική μουσική, όπου οι ευκολίες  δεν συναντώνται στα κλασσικά όργανα. Πέρα από αυτό υπάρχουν και ένα σωρό σολίστες που χωρίς να έχουν συγκρότημα γράφουν σαν μοναχικοί λύκοι μουσική στον υπολογιστή τους. Φυσικά, στην σημερινή μας εποχή η ποιότητα ήχου που μπορεί κάποιος να παράγει ακόμα και με μέτρια συστήματα είναι τεράστια και αποτελεί πειρασμό για αυτούς με κάποιες γνώσεις στο αντικείμενο.
Το μιξάζ: Είναι μια διαδικασία που συμβαίνει στο τέλος της παραγωγής και έχει σκοπό να ομορφύνει το κομμάτι, παίζοντας με της συχνότητες, τα πρίμα, τα μπάσα και άλλα. Είτε υπάρχει για να φτιάξει φωνές ή για να τις τελειοποιήσει. Αν το σκεφτούμε καλύτερα σχεδόν όλοι μας οι γνωστοί τραγουδιστές βρίσκονται καθημερινά στις τηλεοράσεις και στο ραδιόφωνο μας, μέσα τα οποία έχουν ανοιχτές της πόρτες τους στην επεξεργασία και με τα φίλτρα που κυκλοφορούν σπάνια να μπορείς να διακρίνεις αλήθεια από το ψέμα.
Μπορεί στο μέλλον οι τεχνικοί του ήχου να έχουν μεγάλη επιρροή πάνω στους καλλιτέχνες, είτε και οι ίδιοι οι καλλιτέχνες να το κάνουν με σκοπό να καλυτερέψουν τον ήχο της μουσικής τους. Μπορεί τα μαθηματικά σταδιακά να αποφασίζουν τον τρόπο με τον οποίο τοποθετούνται οι νότες στο πεντάγραμμο.
Επίλογος
Από τον Jimmy Hedrix περάσαμε στο σημερινό ροκ που είναι πιο λιτό, είναι και η ποιότητα ήχου καλύτερη και γενικώς όλα είναι πιο προσεγμένα από την ανεμελιά της παλιότερης εποχής.  Η μουσική έχει μόνο μερικά χρόνια που διαδίδεται με μαζικό τρόπο. Θέλω να πω ότι οι επιρροές είναι πολλές πλέον. Για αυτό πιστεύω ότι στο μέλλον θα η μουσική θα είναι  ένα τεράστειο μιξάρισμα.