Εξήντα Ρουμάνοι και Πακιστανοί μετανάστες κινδύνεψαν να καούν ζωντανοί, όταν έπιασε φωτιά το κοτέτσι που είχαν κάνει για σπίτι στον κάμπο της Άρτας. Αυτοί και δεκάδες άλλοι συμπατριώτες τους αποτελούν το περιφερόμενο εξαθλιωμένο προλετεριάτο που καταδιωγμένοι από την πείνα, τη δίψα, τη φτώχεια και στυγνές δικτατορίες προσπαθούν απλώς να επιβιώσουν μέχρι την επόμενη μέρα, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τις πατρίδες τους. Είναι οι σκλάβοι στις γαλέρες της σύγχρονης εποχής.
Διαβιούν σε άθλιες συνθήκες, άρρωστοι και λεροί, στιβαγμένοι σε καταλύματα που δεν θα έμεναν ούτε ζώα. Δουλεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ για μερικά ευρώ, λειψά και αυτά αφού μέρος το παρακρατούν οι δουλέμποροι για τις υπηρεσίες (στέγη, μεταφορά στα χωράφια) που τους προσφέρουν τάχα. "Σύγχρονο δουλεμπόριο" χαρακτήρισε το φαινόμενο ο δήμαρχος Αρταίων Πάνος Οικονομίδης, αν και ο πρόεδρος της ΕΑΣΑ-Φ κ. Ευάγγελος Βαγγέλης έχει αντίθετη άποψη: "Εγώ εκτιμώ ότι δεν υπάρχει δουλεμπόριο. Αυτοί οι άνθρωποι αμείβονται ανάλογα με τη δουλειά που κάνουν..."
Ο σάλος που δημιουργήθηκε έφτασε μέχρι τη Βουλή (Γιάννης Μπανιάς) και τις αθηναϊκές εφημερίδες (Καθημερινή) που ανέδειξαν το θέμα. Ίσως διογκωμένο λιγάκι, όπως είπε ο νομάρχης Γιώργος Παπαβασιλείου, αφού εμείς οι Αρτινοί δεν είμαστε ρατσιστές. Ωστόσο αντί να δούμε το δάσος (η στυγνή εκμετάλλευση κατατρεγμένων μεταναστών και η άθλια διαβίωσή τους σε μεσαιωνικές συνθήκες) κοιτάζαμε το δένδρο (ο διασυρμός της τοπικής κοινωνίας).
Η κατάσταση αντιμετωπίστηκε εκ των ενόντων την επομένη ημέρα: ιερείς έσπευσαν ως αρωγοί, ο υφυπουργός Υγείας κ. Γιώργος Παπαγεωργίου έστειλε κινητή ιατρική μονάδα, η Νομαρχία έφτιαξε μπάνια, η Αστυνομία χαλάρωσε τους ελέγχους, κ.ο.κ. Το θέμα είναι βέβαιο ότι σύντομα θα ξεχαστεί. Οι ξένοι εργάτες θα αναζητήσουν αλλού -στα λιοτόπια, στα καπνοχώραφα, στα βαμβάκια, στα μποστάνια- το μεροκάματο. Εκεί θα τους περιμένουν άλλα αφεντικά να τους εκμεταλλευθούν και άλλα παραπήγματα να κοιμίσουν τα παιδιά τους. Χρειαζόμαστε φτηνό εργατικό δυναμικό, αρκεί αυτό να μένει στην πίσω αυλή και να μην μας ενοχλεί. Και όταν καμιά φορά αποκαλύπτεται η ωμή πραγματικότητα, το πρώτο μας μέλημα είναι να μην το μάθουν οι γείτονες. Αν δεν έπεφτε ο Ζαχόπουλος το καπάκι του βόθρου θα έμενε κλειστό. Το ίδιο θα γινόταν και εδώ. Αν δεν έπιανε τυχαία η φωτιά στο κοτέτσι...

Υ.Γ. Kαι μια απάντηση στην εφημερίδα ΗΧΩ, για όσα έγραψε σχετικά με το Διαγωνισμό Διηγήματος. Αγαπητέ Νίκο, καταρχάς σε ευχαριστώ για όσα επιδαψιλεύεις στην ARTA PRESS. Oφείλω όμως να πω ότι το προηγούμενο editorial δεν το διέκρινε καμιά οργή παρά ντροπή, όπως αναλυτικώς εξηγούσα. Και αυτό διότι το θέμα δεν είναι πώς θα "επικοινωνήσω" εγώ τοπικά , όπως γράφεις, το τη βράβευση του Διαγωνισμού, αλλά πως την υπο-δέχεται η ίδια η πόλη. Με άλλα λόγια δεν είναι θέμα promotion, αλλά (πολιτισμικών) αντανακλαστικών αυτής της πόλης. Και τα οποία, δυστυχώς, αποδείχθηκαν χαμηλά...