Αναβάλαμε την  θερινή εξεταστική,  οι διακοπές τελείωσαν και να' μαστε και πάλι να αντιμετωπίσουμε ό,τι αφήσαμε πίσω.Προετοιμασμένοι ή όχι ριχνόμαστε ξανά στη ψυχοφθόρα καθημερινότητα μας.
Με ένα αίσθημα απώλειας, νιώθω ακόμα ευάλωτος. Οι νέοι προσπαθούν για κάτι καλύτερο. Μήπως δεν προσπαθούν αρκετά; Μήπως το κάνουν με λάθος τρόπο;

Για μένα σημασία έχει που αντιδρούν, σε μια περίοδο όπου φαίνεται να επικρατεί σύγχυση.
Παρ' όλα αυτά, κάποιοι μοιάζουν να αδυνατούν να αναλάβουν ευθύνες που τους αναλογούν, να πάρουν αποφάσεις που θα καθορίσουν το μέλλον των νέων παιδιών. Κανείς δεν είναι σίγουρος για τίποτα, οι προτεινόμενες αλλαγές για τις οποίες υπήρξαν και οι ανάλογες αντιδράσεις με τη μορφή καταλήψεων, δεν έχει ξεκαθαριστεί αν αποσύρονται. Δεν ξέρουμε αν οι προσπάθειες φέρνουν αποτελέσματα και μέσα στην άγνοια αυτών των καταστάσεων οι υπό άλλες συνθήκες εν δυνάμει φοιτητές των Τ.Ε.Ι εμποδίζονται να εισαχθούν σ' αυτά λόγω του ορίου της βάσης.
Έτσι άλλο ένα πρόβλημα ξεπροβάλλει απειλώντας και υποβιβάζοντας κάποια περιοχή και κοινωνία η οποία φιλοξενεί τα ιδρύματα αυτά. Όμως αυτό που με ενοχλεί μέσα σ' όλα αυτά είναι η ανευθυνότητα και η αδιαφορία που πλαισιώνει την πραγματικότητα αυτή.

Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει αυτό, μα ξέρω σίγουρα πως καμιά νέα γενιά δεν αξίζει τέτοιας μεταχείρισης. Λίγη περισσότερη σοβαρότητα στην παιδεία, εκτός από δείγμα οργάνωσης και πολιτισμού είναι και προάγγελος ενός πολύ καλύτερου μέλλοντος...