Νοιώθω λιγάκι αμήχανος απέναντι σε αυτήν την υπερπροσφορά των συμπολιτών μας για τις εκλογές της 15ης Οκτωβρίου.  Εκεί που κάποτε έψαχνες να βρεις με το κερί υποψήφιο, σήμερα- και μάλιστα σε μια εποχή πολιτικής απαξίωσης και έκπτωσης των θεσμών όπως καθολικώς ομολογείται- εκατοντάδες είναι εκείνοι που σπεύδουν να θέσουν εαυτούς στην υπηρεσία του τόπου και των πολιτών. Γιατί άραγε;  Δεν υποστηρίζω ότι τα κοινά πρέπει να είναι υπόθεση των ολίγων, απλώς αναρωτιέμαι για αυτήν την υπερπροσφορά υποψηφίων. Προσωπικό βόλεμα, πολιτικό εφαλτήριο, διάθεση προσφοράς, δημοσιότητα;

Οποια και αν είναι η απάντηση το θέμα μου δεν είναι αυτό. Ο προβληματισμός μου έχει σχέση με την επόμενη μέρα των εκλογών: ποιοί θα είναι αυτοί που θα διοικήσουν τον τόπο για τα επόμενα τέσσερα χρόνια και με τι προσόντα;  Ακόμα και ο καλύτερος παίκτης ενός αθλήματος δεν γίνεται κατ΄ανάγκη καλός προπονητής. Κάποιος μπορεί να είναι σπουδαίος επιστήμονας, αλλά από διοίκηση και μάνατζμεν να μην έχει ιδέα. Για να κάνεις μια εγχείρηση πρέπει να είσαι γιατρός, για να χτίσεις ένα σπίτι μηχανικός, για να γίνεις αντιδήμαρχος αρκεί  να μαζέψεις τους απαραίτητους ψηφους και ας μην μπορείς να διευθύνεις ούτε περίπτερο.Πόσο καλά μπορεί να "μανατζάρει" πενήντα ή εκατό υπαλλήλους, για παράδειγμα, ένας δημόσιος υπάλληλος και μάλιστα συνταξιούχος, όταν επί δεκαετίες ήταν ένας από αυτούς; Με ποια εφόδια Αισθητικής μπορεί να σχεδιάσει το πολεοδομικό μέλλον μιας πόλης κάποιος που σε όλη του τη ζωή ασχολείται με αντιπαροχές ή πως να αντιληφθεί την κουλτούρα της ψηφιακής εποχής κάποιος  που δεν ξέρει καν τι είναι το Ιντερνετ; Η πως να προτείνει καινοτόμους τρόπους προβολής και ανάδειξης του ιστορικού πλούτου της πόλης κάποιος που δεν έχει βγει όχι από τα σύνορα της χώρας αλλά ούτε καν του νομού του;

 Σε άλλες ευρωπαϊκες χώρες,  όσοι θέλουν να ασχοληθούν με την Τοπική Αυτοδιοίκηση περνάνε απο ειδική σχολή εκπαίδευσης, εδώ τα μαθήματα γίνονται στου κασίδη το κεφάλι, δηλαδή σε βάρος των πολιτών και των πόρων που χάνονται ή δεν αξιοποιούνται σωστά. Διοίκηση έτσι χωρίς πρόγραμμα. Δεν είναι κακό να μαθαίνεις, ακόμα και αν είσαι αιρετός. Βεβαίως το δικαίωμα στο "εκλέγειν και εκλέγεσθαι" είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο και αποτελεί την πεμπτουσία της Δημοκρατίας. Ο καθένας, εφόσον πληρεί τις προυποθέσεις του νόμου, έχει το δικαίωμα να "εκτεθεί" , παράλληλα όμως ο καθένας (δηλαδή όλοι μας, ο δήμος) έχει το δικαίωμα και την (συνταγματική) υποχρέωση να "διαλέξει". Ανάμεσα σε εκείνους που με αμετροέπεια και οίηση δηλώνουν ότι η εκλογή τους είναι η πανάκεια στα προβλήματα της πόλης, ποτέ μη σκεπτόμενοι πως πιθανά και οι ίδιοι να αποτελούν μέρος του προβλήματος. Ανάμεσα σε εκείνους που κομπορρημονούν πως με όραμα και με φαντασία σχεδιάζουν το μέλλον,  αποκρύπτοντας ότι όταν έχεις "όραμα" συνήθως δεν έχεις πρόταση, και όπου περισσεύει η φαντασία μάλλον απουσιάζει ο κοινός νους.  

Αλλά ανάμεσα και σε όλους εκείνους που έχουν να πουν ΚΑΤΙ. Εσύ ξέρεις! Ετσι μοιραία, σε αυτό το σημείο, απαντάμε και στο ερώτημα που έχει θέσει δημοσίως αυτή η εφημερίδα από την αρχή του χρόνου: "Τι Δήμαρχο θέλουμε; Τι Νομάρχη χρειαζόμαστε;"  Λέτε, εκείνον που μας αξίζει;  Mάλλον έχετε δίκιο!