Αρχίζουμε ξανά! Δηλώσεις μαθημάτων, πρωινα ξυπνήματα, τρέξιμο να προλαβεις το αστικό, «δεύτερη απουσία»! Ωχ, θα χάσωτο εργαστήριο..
Ολα καλά, θέλοντας και μη αναγκαία. Μα ξέρετε κάτι; ίσως να το παθαίνω εγώ, μιζεριάζω, όταν όλα μοιάζουν τόσο επαναλαμβανόμενα. Και προς Θεού δεν λέω, πως φταίνε τα μαθήματα, μα φταίει που υπάρχουν μόνο αυτά! Ισως να το έχω ξαναπεί, μα το ΤΕΙ, κατά τη γνώμη μου, πρεπει ως χώρος εκμάθησης και ως ένας ολόκληρος κόσμος που πλάθεται γύρω από τον φοιτητή, να του δίνει (του φοιτητή) εναλλακτικές προτάσεις,ούτως ώστε πέρα από τα μαθήματα να αναδεικνύει και να εκθέτει με την καλή έννοια την προσωπικότητά του. Αυτό που προσπαθώ να περιγράψω είναι, αν θέλετε, μια «καλλιτεχνική απελευθέρωση» με εκδηλώσεις που θα εμπνέουν τους μεν φοιτητές με καλλιτεχνικές ανησυχίες, το δε κοινό θα ψυχαγωγείται από αυτές. Για παράδειγμα, επειδή γνωρίζω, ως ένα βαθμό, πώς δραστηριοποιούνται διάφορα φοιτητικά μουσικά συγκροήματα, δεν άκουσα ποτέ για μια πρωτοβουλία συναυλίας.
Μιας συναυλίας, χωρίς μουσικές ταμπέλες, όπου όλοι θα μπορούν να είναι εκεί, είτε απλά ακούγοντας ή ακόμα καλύτερα παίζοντας. Γιατί όμως κάτι τέτοιο δεν γίνεται; καλά είναι και τα πάρτυ των κλαμπ, μα πολύ θα χαιρόμουν να άκουγα και για κάτι διαφορετικό, και πιστέψτε με, δεν είμαι ο μόνος, ευτυχώς.