2005-2012, ΠΕΡΙΟΔΟΣ Α'
Σας ευχαριστούμε
ΑRTA PRESS


Ασύμμετρες ανοησίες και συστηματικές απειλές

Δημοσίευση: 10-09-2007 - Τεύχος: Τεύχος 24 (Σεπτέμβριος 2007)



Ασύμμετρες ανοησίες και συστηματικές απειλές

Μεσούντος του θέρους και πριν ακόμα παρέλθει ο κίνδυνος από τις πυρκαγιές που ήδη είχαν κατακάψει την Πάρνηθα, το Πήλιο, την Αιγιαλεία αφήνοντας πίσω νεκρούς, η κυβέρνηση έσπευσε (με το θέμα των ομολόγων να αρχίζει να βαραίνει επικίνδυνα για τη ΝΔ) να προκηρύξει εκλογές. Πόνταρε προφανώς στον αιφνιδιασμό και στη νίκη. Τα τραγικά γεγονότα όμως που ακολούθησαν με τις απείρως φονικότερες  πυρκαγιές στην Πελοπόννησο και την Εύβοια μάλλον αιφνιδίασαν την ίδια που πανικόβλητη άρχισε να ψελλίζει διάφορες δικαιολογίες, ακόμα και όταν η φωτιά κατέκαιε την Αρχαία Ολυμπία.
Εσπευσμένα, τότε, ανέσυρε τον όρο «ασύμμετρη απειλή»,  εκτιμώντας έτσι ότι θα συγκαλύψει τις τεράστιες ευθύνες της στην εθνική τραγωδία που εξελίσσεται στη χώρα μας. Επειδή στάθηκε ανίκανη να διαχειριστεί  μια -όντως εκ των πραγμάτων δύσκολη- κατάσταση, τόσο σε επίπεδο πρόληψης όσο και καταστολής, κατέφυγε στην εύκολη λύση: αυτή της κατασκευής εσωτερικών ή εξωτερικών εχθρών. Ούτε λίγο ούτε πολύ διέσπειρε υπογείως με τους μηχανισμούς προπαγάνδας αλλά και απροκάλυπτα με τις δηλώσεις υπουργών της, αβάσιμες φήμες περί συντονισμένης επίθεσης που δεχόμαστε ως χώρα από κάποιον εχθρό που προσπαθεί να μας αποσταθεροποιήσει. 
Αλλά ακόμα και αν δεχτεί κάποιος τον ισχυρισμό ότι η χώρα δέχθηκε επίθεση, έστω και από έναν εχθρό που δεν εμφανιζόταν,  τότε που ήταν η εθνική γραμμή άμυνας απέναντι σε αυτήν την απειλή; Μήπως πίσω από τους 75 νεκρούς και τα 2 εκατομμύρια στρέμματα καμένης γης; Ωστόσο ο αόρατος εχθρός, που κατά την κυβέρνηση βάζει τις φωτιές, δεν είναι καθόλου τέτοιος. Αντιθέτως είναι ορατός και υπαρκτός: με σάρκα και οστά, κομμάτι αυτής της ίδιας της πολύπαθης πατρίδας μας. Οι απειλές δεν είναι ασύμμετρες αλλά συστηματικές. Είναι κατ΄αρχήν οι πολιτικοί που με την άφρονα πολιτική τους στο Περιβάλλον, οδηγούν τη χώρα γοργά σε ασφυξία.
Η προτεινόμενη αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος, είναι ένα αναμμένο στουπί στα χέρια των εμπρηστών. Η τροπολογία που φέρνει ο υπουργός Ε. Μπασιάκος , τον περασμένο Ιούνιο, για τη μη κατεδάφιση των αυθαιρέτων στα δάση, ακόμα και αν έχουν εκδοθεί τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις  (και η οποία αποσύρεται την τελευταία στιγμή λόγω της συμπτωματικής παρουσίας του Αλ Γκόρ στην Αθήνα), είναι ένα αναμμένο στουπί στα χέρια των καταπατητών.  Ο αποχαρακτηρισμός δασικών εκτάσεων που ακολουθεί συνήθως μετά από μια πυρκαγιά, από κυκλώματα που δρουν στις Πολεοδομίες, τις Δασικές Υπηρεσίες, την Εκκλησία και την Τοπική Αυτοδιοίκηση, είναι ένα αναμμένο στουπί στα χέρια των οργανωμένων οικοδομικών συμφερόντων.  Συστηματική απειλή είναι ακόμα ο φιλοτομαρισμός του Νεοέλληνα και η απέχθειά του για κάθε κοινή προσπάθεια που έχουν αποσυνθέσει τον κοινωνικό ιστό αυτής της χώρας. Οταν μπορέσει να παρανομήσει θα το κάνει, καταπατώντας δημόσιες εκτάσεις και καταστρέφοντας το περιβάλλον, αρκεί να βολευτεί ο ίδιος. Διαχρονικό και τερατώδες το πρόβλημα λοιπόν που καμιά μεταπολιτευτική κυβέρνηση δεν τόλμησε να θίξει. Ακόμα και όταν υπήρξαν συναινετικές φιλοπεριβαλλοντικές προθέσεις, όπως έγινε με το διακομματικό πόρισμα της Βουλής το 1993, αυτές πολύ γρήγορα ξεχάστηκαν, εξαιτίας του πολιτικού κόστους. Κακά τα ψέματα, αλλά όσο υπάρχουν κίνητρα για τους εμπρηστές , θα υπάρχουν και εμπρησμοί. Που είναι λοιπόν το Δασολόγιο που υποχρεούται η Πολιτεία (και από την τελευταία αναθεώρηση του Συντάγματος) να καταρτίσει, που είναι το Κτηματολόγιο που θα απαλείψουν αυτά τα κίνητρα; Ερωτήματα που μάλλον τα παρασύρει, όπως τις στάχτες, ο αέρας...