3333eee

ΤΑΤΙΑΝΑ ΖΩΗ

\r\n

\r\n

“Εκφράζομαι εξπρεσιονιστικά”

\r\n

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΝΤΙΝΟΣ ΓΙΩΤΗΣ

\r\n

Γυρνώντας στα παλιά: πώς βρέθηκες στο χώρο της ζωγραφικής;
Κουβαλούσα τη ζωγραφική μέσα μου από παιδί, στην αρχή σαν παιχνίδι όπως όλα τα παιδιά, αργότερα σαν μοναδικό τρόπο σκέψεως και επικοινωνίας με τον έξω κόσμο. Πάντα έλεγα ότι θέλω να γίνω ζωγράφος. Χρειάσθηκε όμως μεγάλη ψυχική δύναμη για να το ανακοινώσω και να ακολουθήσω τελικά το δρόμο της τέχνης μου.

Τί σου έχει μείνει από την εποχή που σπούδασες στο Παρίσι;
Η αίσθηση της απόλυτης ελευθερίας και ο απέραντος χώρος -με την αρχιτεκτονική του έννοια- που διαμόρφωσε, σε σημαντικό βαθμό, την αισθητική και εικαστική ματιά μου πάνω τα πράγματα.

Ποιές είναι οι επιρροές σου και τι είναι εκείνο που σε παρακινεί να εκφράζεσαι με την συγκεκριμένη τεχνική;
Η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι γενική μιας και ασυνείδητα μέσα μου υπάρχουν τόσες επιρροές από τον πλούσιο κόσμο της ζωγραφικής, θα έλεγα όμως ότι εκφράζομαι κυρίως εξπρεσιονιστικά μέσα από την έντονη γραμμή και το ζωντανό χρώμα. Το κυρίαρχο υλικό μου, αυτή τη στιγμή είναι το ακρυλικό, υλικό εύχρηστο που μου επιτρέπει να δουλεύω γρήγορα και το μελάνι πάνω σε ρυζόχαρτο για την μεγάλη εκφραστική του διαφάνεια.

Ποιός είναι ο ιδανικός πίνακας; Ποιόν θα ήθελες να έχεις ζωγραφίσει;
Υπάρχουν πολλοί “ιδανικοί πίνακες” . Περιέργως δεν θα ήθελα να έχω ζωγραφίσει κάποιον από αυτούς, λειτουργούν όμως σαν φάροι μέσα μου και αυτό με βοηθάει στο να δημιουργήσω τα δικά μου έργα.

Ποιούς ζωγράφους αγαπάς; Δώσε ένα λόγο για κάθε έναν από αυτούς.
Αγαπάω πολλούς, ποιόν να πρωτοδιαλέξω. Αν πρέπει όμως να αναφερθώ σε κάποιους θα είναι ο Βαν Γκόγκ για την ανήσυχη γραφή του και το απόλυτα καθαρό χρώμα. Ο Έγκον Σιλέγια την ιδιαίτερη σχεδιαστική του ικανότητα και την τραγική έκφραση των προσώπων του. Ο Ρόθκο γιατί μέσα από τις απόλυτα αφαιρετικές του συνθέσεις με τα έντονα χρώματα μου επιτρέπει να ταξιδεύω δίνοντας πάντα μιά άλλη ερμηνεία στο έργο.

Στην γνωστή ερώτηση, αν βρισκόσουν σε μία καταστροφή, τί θα έσωζες, τη γάτα ή έναν “Ρέμπραντ”;
Θα έσωζα μάλλον το “Ρέμπραντ” γιατί δεν αγαπάω τις γάτες.

Εξακολουθείς να επιστρέφεις -κυριολεκτικά και μεταφορικά- στο γενέθλιο τόπο;
Επιστρέφω στην Άρτα, που είναι ο τόπος καταγωγής του πατέρα μου, αρκετά συχνά, κυρίως την περίοδο των διακοπών, για πολύ λίγο για να δω τους φίλους μου και να ανέβω στα Θεοδώριανα.

Τί σου αρέσει από την Άρτα;
Μου αρέσει το γεγονός ότι κάνοντας μια βόλτα στην πόλη συναντώ τυχαία κάποιους γνωστούς. Το αγαπημένο μου στέκι είναι το περίπτερο του πολυαγαπημένου μου φίλου από τα Θεοδώριανα, Κώστα Λώλου, όπου περνώ και τον περισσότερο χρόνο μου. Επίσης μου αρέσουν οι τόσες πανέμορφες βυζαντινές εκκλησίες και το γεφύρι της Άρτας.

Τί δεν σου αρέσει από την Άρτα;
Δεν μου αρέσει ο άναρχος τρόπος δόμησης που μετέτρεψε αυτήν τη γραφική πόλη με τις τόσες ανηφοριές και το πανέμορφο δάσος , σε μία ακόμη τσιμεντούπολη της επαρχίας.

Ποιά είναι τα σχέδιά σου για το άμεσο μέλλον;
Βρίσκομαι σε αναζήτηση ενός καινούριου χώρου για να παρουσιάσω την καινούρια μου δουλειά που έχει ως θέμα “Σύλληψη- Γέννηση- Αποχωρισμοί”.

\r\n

Γεννήθηκε στην Αθήνα
και η καταγωγή της είναι από τα Θεοδώριανα.
Σπούδασε Καλές Τέχνες στο Παρίσι
στην Ecole Nationale Superieure des Beaux-Arts (1980-1985)
Ζεί στην Αθήνα
και από το 1996 διδάσκει τα εικαστικά στη σχολή Μωραίτη

Ομαδικές εκθέσεις:
1984 “Μaison des Beaux-Arts”,Παρίσι
1985 Πνευματικό Κέντρο “Theatre d’ Avranches”, Νορμανδία
1986 Salon de Montrouge. Παρίσι
1989 Γκαλέρι Ε. Κορωναίου, Αθήνα
2005 Π.37 Art Gallery, Αθήνα

Ατομικές εκθέσεις:
1986 Γκαλερί ΩΡΑ, Αθήνα
1988 Γκαλερί Ε. Κορωναίου, Αθήνα
1993 Αίθουσα Τέχνης “Μαρία Παπαδοπούλου”, Αθήνα
1998 Γκαλερί Astra, Αθήνα
2002 Γκαλερί Astra, Αθήνα