Arcade Fire
“Neon bible”
Merge rec.

Όλη αυτή η ιστορία  έχει καταντήσει ανέκδοτο. Θα μπορούσε βέβαια να χαρακτηριστεί και ως σύνδρομο. Υπάρχουν αναρίθμητα παραδείγματα συγκροτημάτων που έπειτα  από ένα μεγαλειώδες ντεμπούτο κατατροπώθηκαν από το βάρος των απαιτήσεων που τα  ίδια  δημιουργήσανε με το ξεκίνημά τους, μ’ αποτέλεσμα να καταντήσουνε κακέκτυπα των εαυτών τους. Οι Arcade Fire σίγουρα δεν πάσχουν απ’ αυτό το σύνδρομο.Η κηδεία συνεχίζεται λοιπόν και για να μην υπάρξουν αμφισβητήσεις ξεκινούν τον δίσκο με το “black mirror”. Η αόριστη θρησκευτικότητα και η έντονη παρουσία του θανάτου και σ’ αυτόν τον δίσκο των Arcade Fire απλώς επικυρώνουν τις υποψίες περί ζοφερών περιοχών καταγωγής της μουσικής τους. Όλα αυτά βέβαια  διόλου δεν τους εμποδίζουν να γράφουνε τραγούδια, όπως το “ocean of noise”, που παραπέμπουνε στην αισθητική των Pixies. Ό,τι γουστάρουν κάνουν οι άνθρωποι.

Tap Tap
“Lanza fame”
Catbird rec.

Ενώ άκουγα το εναρκτήριο τραγούδι του δίσκου και μην γνωρίζοντας τί ακριβώς άκουγα αναφώνησα αφελώς “πω πω πάλι δισκάρα βγάλανε οι Arcade Fire”. Μόλις το άκουσε αυτό ο Κώστας  δίπλα μου άρχισε να φωνάζει tap tap, tap tap.Τον πειράξανε οι μπύρες σκέφτηκα στην αρχή. Όταν τελικά κατάλαβα τι γίνεται κι ενώ η ακρόαση συνεχιζόταν, άρχισα να συνηδητοποιώ σιγά σιγά ότι ακούγαμε ένα αριστουργηματικό ντεμπούτο εφάμιλλο με αυτό των Clap your hands say yeah.Μεγάλη έκπληξη μου προκάλεσε και το γεγονός ότι εκτός των προαναφερθέντων επιρροών, άρχισαν να διαφαίνονται και ορισμένα post punk  ψήγματα και τότε μπαμ! Τρία τραγούδια πριν το τέλος σκάει το “off the way beaten”  ακολουθεί το “way to go,boy”` και η χλευαστική ειρωνία ολοκληρώνεται με το “what a clever thing to say”.Σκέτο αριστούργημα σας λέω.

Clap your hands  say yeath
“Some loud thunder”
Wichita rec.

Οι Clap your hands ανεξάρτητα με το τι θα κάνουνε απο δώ και πέρα θα μείνουνε στην ιστορία ως το συγκρότημα που προκάλεσε την διαδικτυακή μουσική επανάσταση. Αφού ηχογραφήσανε και κάνανε μόνοι τους την παραγωγή στον πρώτο τους δίσκο, αρχίσανε να τον πουλάνε αποκλειστικά μέσω ηλεκτρονικού διαδικτύου. Η ανταπόκριση του κοινού ήταν τέτοια  που δισκογραφικές τα κάνανε πάνω τους. Αντί να παρακαλούνε λοιπόν τους παρακαλούσανε. Έτσι εξηγείται και η απόλυτη ελευθερία που απολαμβάνουνε στην Wichita, χρησιμοποιώντας τρομπέτες, κάθε είδους πλήκτρου και μια έμφυτη αίσθηση του ανολοκλήρωτου στις συνθέσεις τους. Ο Alec Ounsworth συνεχίζει να ερμηνεύει άλλοτε μαεστρικά και άλλοτε παρασυρόμενος απ’ τις χαώδεις συνθέσεις.Η αίσθηση της ερασιτεχνικής παραγωγής προσδίδει μια αυθεντικότητα και αγνότητα στο δίσκο, γεγονός που καθιστά τους Clap your hands μοναδικό φαινόμενο στο χώρο των δισκογραφικών εταιριών.

Cut City
“Exit decades”
Gold standard legends rec.

Μ’ εκνευρίζουνε αφάνταστα τα συγκροτήματα που απλώς αντιγράφουνε απροκάλυπτα τις επιρροές τους αντί να τις μετουσιώνουν σε κάτι προσωπικό. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις βγάζω τον δίσκο των αντιγραφέων, καταριέμαι τον εαυτό μου για την επιλογή και βάζω τον δίσκο του αντιγραφόμενου για να ηρεμήσω. Στην προκειμένη περίπτωση δεν είχα μαζί μου Joy Division κι έτσι κάθησα και άκουσα το “exit decades” ως το τέλος.. Και παραδόξως ο εκνευρισμός μου σιγά σιγά άρχισε να υποχωρεί. Να έφταιξε η άρτια παραγωγή, η εμπάθειά μου προς τα σουηδικά συγκροτήματα ή μήπως η νοσταλγία που μου προκάλεσε η ξεδιάντροπη αντιγραφή των Joy Division στα “anticipation” και “damaged”;Aυτά παθαίνει κανείς όταν δεν κουβαλάει μαζί του τα απαραίτητα.